“พอก่อน...แฮ่ก พอเถอะนะครับ” ผมดันหัวที่ซุกอยู่ตรงหว่างขาออก เมื่อมองนาฬิกาบนผนังก็เห็นว่ามันดึกแล้ว เวลานอนต้องนอนสิเฮ้ย!
“ละ...แล้วก็ อย่ากลืนนะครับ มันไม่ดี อ๊ะ...อ๊า~”
ปากพูดยังไม่ทันจบดีผมก็ปลดปล่อยออกมา
ไม่ต้องคิดให้เสียเวลาหรอก นั่นแหละๆ ใช่แล้วครับ ผมโดนจับถอนพิษอีกแล้ว อีกแล้ว! (กัดฟัน) อ๊ากกกกก
คุณลีวอนลุกขึ้นนั่งจ้องหน้าผมทันทีที่เสร็จสิ้นกระบวนการ มุมปากได้รูปมีคราบน้ำขาวขุ่นเลอะอยู่ ผมเอื้อมมือไปเช็ดให้อย่างเคยชิน แต่อีกฝ่ายกลับโยกหัวหลบแล้วส่ายหน้ามาให้ นิ้วเรียวยกขึ้นชี้ที่ริมฝีปากของผมสลับกับริมฝีปากของตัวเองแทน
“ไม่มีทาง!” ผมส่ายหน้ารัว “ตอนนี้ไม่เหมือนตอนในป่านะ ผมใช้มือได้ ทำไมต้องใช้ปากอะ”
“ก็เคยใช้ไปแล้ว ใช้อีกครั้งก็ไม่ต่างกันหรอก”
“คุณอย่ามาหลอกผมซะให้ยากเลย” ผมกอดอกเชิดหน้าขึ้น ทำท่าเหมือนตัวเองไม่ได้โง่ขนาดนั้น
แต่พอถูกสายตากดดันอย่างต่อเนื่อ
