“คงต้องตัดแล้วจริงๆ ละ” ผมพ่นลมใส่ปอยผมข้างหน้าที่ตกลงมาบดบังวิสัยทัศน์การมองเห็นจนมันลอยขึ้นนิดๆ ก่อนจะเริ่มใช้กรรไกรตัดผมตัวเอง
ผ่านมาหลายวันหลังจากที่ผมตัดผมให้เอดิสัน หนึ่งในพ่อบ้านของที่นี่ออกมาได้หล่อระเบิดระเบ้อ จนพานทำให้คะแนนนิยมในตัวผมพุ่งสูงขึ้นไปอีก ช่วงนี้ว่างหน่อยไม่ได้เป็นอันต้องโดนลากไปตัดผม
ที่สำคัญคือตอนนี้ผมได้เงินเดิมพันมาแล้ว!
เงินก้อนนั้นเยอะพอที่ผมจะกลับบ้านเกิดไปปลูกบ้านสักหลังได้เลย เมื่อรวมกับค่าตัดผมที่ได้มา ตอนนี้ก็ถือได้ว่าผมมีเงินมากที่สุดในชีวิตตั้งแต่เกิดมา!
อันที่จริงแล้วย้อนกลับไปก่อนที่ผมจะมาคนที่ตัดผมประจำคฤหาสน์คือลุงแซนเธอร์ ฝีมือทหารเก่าที่ตัดออกมากี่หัวๆ ก็ได้แต่ทรงหัวเกรียนแบบทหาร จนพวกฟุตแมนเข็ดขยาดเพราะมันดูไม่คูล เลยเปลี่ยนมาไว้ผมยาวประบ่าแล้วรวบผูกด้วยริบบิ้นผ้าแทน ตอนแรกไอ้เราก็นึกว่าเป็นกฎให้ทุกคนไว้ผมยาวซะอีก กำลังจะไว้ตามอยู่แล้วเชียว
