ปิ๊งรักรุ่นพี่จอมซึน

5. แชทแรกของเรา

#InjaeTalk.

.

ยัยเด็กข้างห้องมาขอให้สอนการบ้านให้ ‘หึ อยากจะรู้ว่าโง่จริง หรือแกล้งโง่เพื่อเข้าหาผมกันแน่’ ผมจึงอนุญาตให้เข้ามาในห้องได้ และก็รับปากว่าจะสอนให้

แต่ใครจะรู้ว่ายัยเด็กนี่สอนเท่าไรก็ไม่เข้าหัวสมอง ผมเป็นคนที่ชอบตัวเลขมาตั้งแต่เด็ก การบ้านง่ายๆ แค่นี้มองโจทย์แค่ผ่านตาก็ทำได้แล้ว แต่ไม่ใช่กับเธอที่ชื่อ ‘ขนม’ สอนอยู่นานกว่าจะเข้าใจ เฮ้อ เล่นเอาเสียพลังงานสมองไปมากอยู่เหมือนกัน

“ขนมขอไลน์พี่อินแจได้มั้ยคะ” นี่คือเสียงของขนมที่เอ่ยกับผมตอนที่เธอทำงานที่อาจารย์สั่งเสร็จเรียบร้อยแล้ว

เธอจ้องผมกะพริบตาปริบๆ พร้อมกับยิ้มหวาน ความจริงเธอก็น่ารักมากแต่ผมยังยืนยันคำเดิมว่ายังไม่อยากมีแฟน

“เอาไปทำไม” ผมตอบกลับเสียงแข็ง

“ขอเผื่อไว้ไงคะ เผื่อต้องการความช่วยเหลืออย่างเช่นวันนี้ ขนมจะได้ทักมาหาพี่ก่อน” คนตัวเล็กเอ่ยขึ้นและกำลังจดจ้องที่ใบหน้าของหล่อเพื่อรอฟังคำตอบ

“อืม” ใจอ่อนยอมให้จนได้

เราทั้งสองยกสมาร์ตโฟนเครื่องหรูขึ้นมาสแกนแลกไลน์ของกันเอาไว้ ดูเธอจะดีใจเอามากที่ได้ไลน์ของผมไป

“ขอบคุณนะคะ ไว้ขนมจะทักหานะ” ยัยตัวเล็กนี่ได้คืบจะเอาศอก

“อืม แต่จะตอบมั้ยก็อีกเรื่อง”

“งือ พี่อินแจอะ ถ้าขนมทักมาพี่ต้องตอบนะ นะคะ” ถูกเด็กนี่อ้อนอีกละ ช่วงนี้เธอมักจะมาอ้อนบ่อยจนรู้สึกรำคาญ แต่ก็ไม่รู้เป็นอะไรผมก็ยอมใจอ่อนทุกที

“ดึกแล้วกลับห้องไปได้ละ การบ้านก็เสร็จแล้วนี่”

“งั้นขนมกลับก่อนนะคะ ขอบคุณนะคะที่ช่วยสอน อินแจโอปป้า” เธอเอ่ยจบก็เก็บหนังสือกลับห้องไป

เธอเรียกผมว่า ‘อินแจโอปป้า’ อย่างนั้นเหรอ ยัยเด็กนี่เป็นติ่งเกาหลีหรืออย่างไรกันถึงได้เรียกผมแบบนั้น

อ้อลืมไป ตัวเองเป็นลูกครึ่งไทยเกาหลีนี่นา เธออาจจะเรียกให้ดูเหมือนที่คนเกาหลีเรียกผู้ชายที่แก่กว่าก็ได้ แล้วนี่ผมจะแอบยิ้มทำไมกัน

.....

@มหาวิทยาลัย

.

#KhanomTalk.

.

หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปกับการเข้าเรียนมหาวิทยาลัย ช่วงนี้ฉันก็จะยุ่งๆ หน่อยจนแทบไม่มีเวลาออกไปเที่ยวกับณิชาเลย

พี่อินแจฉันก็เห็นเขาเป็นบางวันที่เข้ามาเรียน หรืออาจจะเป็นเพราะเวลาเรียนของเราไม่ตรงกันก็ได้ แถมยังอยู่กันคนละคณะอีกทำให้เราไม่ค่อยได้เจอหน้ากันเลย

และตั้งแต่ฉันขอไลน์พี่อินแจมา ฉันก็ยังไม่กล้าทักไปหาเลย และเขาก็ไม่ทักมาด้วย

ช่วงเช้าฉันเรียนถึง 11.00 น. ถือโอกาสทักไปหาพี่อินแจหน่อยดีกว่า เผื่อวันนี้เขามาเรียนจะได้ชวนไปกินข้าวด้วยกัน

มหาวิทยาลัยที่เราเรียนอยู่เป็นมหาวิทยาลัยเอกชนที่ใหญ่ระดับต้นๆ ของประเทศ นักศึกษาที่นี่ก็เยอะมาก ดังนั้นที่นี่จึงมีโรงอาหารอยู่เกือบทุกคณะเลย

…..

-Chat-

Khanom: หวัดดีงับ (สติ๊กเกอร์โบกมือ)

Injae: มีอะไร

ผ่านไปเกือบห้านาทีเขาถึงจะยอมเปิดอ่าน แต่ฉันก็ดีใจมากจนเผลอยิ้มให้กับโทรศัพท์

Khanom: วันนี้พี่มาเรียนมั้ยคะ

Injae: อืม

ขนาดข้อความก็ยังตอบกลับสั้นๆ กะทัดรัดสไตล์พี่อินแจจริงๆ ฉันล่ะยอมใจเขาเลย

Khanom: เที่ยงนี้พี่กินข้าวที่ไหนคะ

Injae: ถามทำไม

Khanom: ตอบมาก่อนสิคะ

Injae: โรงอาหาร

Khanom: ที่คณะใช่ปะ ขนมขอไปกินข้าวด้วยนะคะ เดี๋ยวเจอกันค่ะ

…..

หลังจากพิมพ์จบฉันก็รีบปิดหน้าจอโทรศัพท์มือถือทันที วันนี้ไปกินข้าวกับโอปป้าดีกว่า แค่คิดก็มีความสุข อิอิ

“คุยกับใครอะแก ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว” ณิชาที่เห็นฉันยิ้มแปลกๆ จึงได้เอ่ยถามขึ้น

“โอปป้าน่ะ ปะ ไปกินข้าวที่คณะเศรษฐศาสตร์กัน” ฉันเอ่ยชวนและคล้องแขนของณิชาเดินไปทันทีโดยไม่รีรอให้เธอตอบตกลง

เพราะไม่ว่าอย่างไรเพื่อนรักของฉันก็ไปไหนไปกันอยู่แล้วไม่เคยปฏิเสธ และเธอก็เหมือนจะเดินตามฉันไปแบบงงๆ

“นี่อย่าบอกนะว่าแกกับพี่อินแจคบกันแล้ว” ณิชาเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย

“ยังหรอก แต่ฉันจะจีบพี่เขาเอง เพราะถ้ารอให้เขาจีบก่อนคงไม่ได้คบกันพอดี” ฉันแสดงความมั่นอกมั่นใจผ่านทางสีหน้า พูดจบก็ยิ้มร่าให้กำลังใจตัวเองไปเลยสิคะ

“มั่นมากจ้า โดนผู้ชายเย็นชาตกแล้วหนึ่ง ฉันเอาใจช่วยแกแล้วกัน ขอให้ได้คบกันไวๆ”

“ให้มันได้อย่างนี้สิเพื่อนรัก”

ฉันกับณิชาเดินมาถึงโรงอาหารแต่ก็ต้องหยุดชะงักเพราะคนเยอะมาก และก็ไม่รู้ด้วยสิว่าพี่อินแจนั่งอยู่ตรงไหน

“อร๊ายแก พึ่งรู้ว่าผู้เศรษฐศาสตร์หล่อๆ ทั้งนั้นเลย”

“เดี๋ยวน้ำลายหกกันพอดี” ฉันแกล้งเอาไว้ลูบปลายคางของณิชาที่มองผู้ชายตาเป็นมัน

“คนหล่อ ก็ต้องมองสิยะ ว่าแต่พี่อินแจของแกเถอะนั่งอยู่ตรงไหนเนี่ย เรามีเรียนบ่ายอยู่นะ เดี๋ยวก็ไม่ทันได้กินข้าวกันพอดี”

ณิชาเอ่ยมาดังนั้นฉันเลยรีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดเข้าไลน์และส่งข้อความหาพี่อินแจทันที

…..

-Chat-

Khanom: นั่งโต๊ะไหนคะ

Injae: แถวร้านอาหารตามสั่ง ร้านที่ 3

…..

เมื่อได้รับคำตอบสายตาของฉันก็ไล่นับจนไปถึงร้านอาหารตามสั่งร้านที่สามตามที่พี่อินแจบอก และเดินมองหาโต๊ะที่เขานั่ง

“ขนม” โอปป้าของฉันชูมือขึ้นและร้องเรียก

ตอนนี้ทุกคนที่อยู่แถวนี้มองตามเสียงเรียกกันเป็นแถบเลย รู้สึกทำตัวไม่ถูกอย่างไรไม่รู้แฮะ ฉันเลยรีบก้าวเท้าอย่างไวพาณิชาเข้าไปนั่งร่วมโต๊ะกับพี่อินแจและเพื่อนของเขาอีกสองคนที่นั่งกันอยู่ก่อนแล้ว

“หวัดดีครับสาวๆ” รุ่นพี่คนหนึ่งเอ่ยขึ้นมา ส่วนอีกคนก็ยิ้มให้แล้วก็พยักหน้าทักทาย

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าผู้ชายคนนี้น่าจะเจ้าชู้พอตัว ดูสายตาที่มองมาทางพวกเราสิแพรวพราวเสียไม่มี แต่ฉันไม่หลงกลหรอกนะเพราะฉันชอบแต่พี่อินแจคนเดียว

“สวัสดีค่ะ” ฉันกับณิชาทักทายออกไปพร้อมกัน

“พี่ชื่อไอดินนะครับ ส่วนไอ้นี่ชื่อองศา ยินดีที่ได้รู้จักนะครับน้อง…?” พี่ไอดินพูดเว้นช่วงเอาไว้เหมือนตั้งใจให้พวกเราแนะนำตัวกันเอง พูดง่ายๆ ก็คือหลอกถามชื่อนั่นแหละ

“ณิชาค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ” ไม่ทันเลยจริงๆ กับความไวไฟของยัยณิชาเนี่ย

“หนูชื่อขนมค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ”

“น้องที่เจอกันในโรงหนังใช่ปะครับ พี่จำหน้าได้”

“ใช่ค่ะ พวกพี่นี่เองที่ไปดูหนังกันวันนั้น” ฉันพูดยิ้มๆ ให้กับพี่ไอดิน

“มากินข้าวไม่ใช่เหรอ มัวแต่คุยกัน” เสียงทุ้มของหนุ่มหล่อหน้าตี๋พูดออกมาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ราวกับไม่ชอบใจที่เห็นฉันคุยกับเพื่อนของเขา

“อะไรกันครับไอ้อินแจ พวกกูแค่ทักน้องมันแค่นี้เอง หวงเหรอครับ” พี่ไอดินพูดแซว

“กูไม่ได้หวง” พี่อินแจเอ่ยเถียงทันทีโดยไม่รีรอ จะแกล้งหวงกันหน่อยก็ไม่ได้ ชิ

“งั้นพวกเราขอไปหาอะไรกินกันก่อนนะคะ เดี๋ยวกลับมานั่งด้วยค่ะ” ฉันกับณิชาลุกออกจากโต๊ะเพื่อไปสั่งอาหาร

เมื่อกี้พี่อินแจดูสีหน้าดุดันมากเลยอะ ไม่ได้กลัวนะคะแต่เห็นแล้วกร้าวใจสุดๆ

ฉันกับณิชาเดินไปที่ร้านอาหารตามสั่งที่อยู่ตรงกับแถวที่เรานั่ง ขี้เกียจเดินเลือกร้านสั่งเอาใกล้ๆ นี่แหละ

“แก๊งพี่อินแจนี่หล่อโคตรเลยอะแก ชื่อ อ.อ่าง เหมือนกันซะด้วย เห็นแล้วอยากมีแฟนเลยอะ” ณิชาเอ่ยปากชมขณะที่สายตาก็เหลือบมองไปทางโต๊ะที่พวกพี่เขานั่งเป็นระยะ

“อืมใช่ แต่ฉันว่าอินแจโอปป้าของฉันหล่อสุด” ไม่มีใครหล่อเท่าโอปป้าของฉันอีกแล้วจ้า ถึงจะเจอคนหล่อกว่าฉันก็ไม่หวั่นไหวหรอก เพราะฉันจะเอาแค่คนนี้คนเดียว

“แต่พวกพี่แกฮอตมากเลยนะแก เห็นหล่อๆ และเย็นชากันแบบนี้ สาวตรึมนะบอกเลย”

“แกจะพูดให้ฉันขวัญเสียทำไม ปกติพี่อินแจก็ไม่เห็นจะออกไปเที่ยวที่ไหนเลยอยู่แต่ในห้อง น่าจะเป็นพี่สองคนนั้นรึเปล่าที่สาวตรึมอะ” ฉันพูดตามที่คิดและก็เห็นด้วยตาตัวเอง

“ฉันก็แค่เตือนแกไว้ แล้วปกติไม่เคยมีใครได้ร่วมโต๊ะกินข้าวในมอแบบนี้นะจ๊ะ มีแค่แกนั่นแหละที่พาฉันมาด้วย ไม่รู้ว่าตอนนี้จะถูกสาวๆ ที่แอบชอบพวกพี่เขาอยู่หมายหัวเอาไว้รึเปล่าเนี่ย” ณิชาพูดเตือนสติทำให้ฉันเริ่มลังเลหันมองซ้ายมองขวาแอบเสียวสันหลังอยู่เหมือนกัน

‘แต่เอาวะเป็นไงเป็นกัน’ ถ้าพี่อินแจยังไม่มีแฟนฉันก็ยังมีสิทธิ์ แต่ถ้าเขามีคนคบด้วยอยู่แล้วฉันจะถอยออกมาเอง

หลังจากที่เราได้รับอาหารมาแล้วก็เดินกลับมานั่งที่เดิม

“สั่งอะไรมากินกันครับ” รอบนี้เป็นพี่องศาที่เอ่ยถาม

“ผัดกะเพราค่ะ” พวกเราสองคนสั่งผัดกะเพราทะเลเหมือนกัน เมนูง่ายๆ ยอดฮิตของร้านอาหารตามสั่ง

“กินข้าว พูดมาก” เสียงดุเอ่ยขึ้นพร้อมกับมองหน้าฉัน

“ค่ะ” ฉันก้มหน้าจัดการอาหารในจานทันทีที่พี่อินแจส่งเสียงดุมา แต่ฉันก็ชอบนะ ถึงจะดุยังไงแต่ก็หล่อ

…..

“ฉันจะไม่ยอมให้เธอตัดหน้าคบกับผู้ชายคนนี้ไปได้หรอก ยัยขนม”