รู้ตัวแต่ก็สายไปแล้ว

1468 คำ

"โทรเรียกกูให้มาบ่อยนะช่วงนี้"น่านฟ้ากล่าว พร้อมกับมองหน้าเพื่อนที่ดูเซ็งๆ "พูดมาก มีเรียน11โมงรีบไปสิ"อชิดันอกเพื่อนให้ออกไปจากห้อง "กู ขอเข้าห้องน้ำหน่อย"น่านฟ้าปัดมือเพื่อนออกก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างไม่สนใจท่าทีของเพื่อน แต่ระหว่างที่เดินผ่านโซฟา สายตาของน่านฟ้าก็เหลือบไปเห็นรูปวาดที่เป็นรูปของเพื่อนวางอยู่บนโซฟา จากนั้นมือหนาก็เดินไปหยิบมันขึ้นมาดู พร้อมกับรอยยิ้มร้ายปรากฏเมื่อเห็นลายเซ็นต์ของผู้วาด "เอามานี่ อย่ามาแตะของของกู"อชิวิ่งเข้ามาแย่งรูปวาดของเขาไปกอดเอาไว้ พร้อมกับเอ่ยเสียงเข้มใส่เพื่อนด้วยใบหน้าที่จริงจัง "หวงอะไรวะ แค่จะดูเฉยๆ ปกติไม่เห็นจะชอบงานศิลปะ ทำไมถึงได้หวงรูปนี้นัก ใครวาดให้?"น่านฟ้ายกยิ้มถามทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าใครวาด "เสือก!! จะไปเข้าห้องน้ำไม่ใช่หรอ ไปสิ!!"เขาพยักหน้าบอกเพื่อน ทันทีที่ประตูห้องน้ำปิดลง เขาจึงเดินเข้าห้องนอนเพื่อเอารูปวาดนั้นไปเก็บ "รถ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม