วิภาประชดทั้งที่รู้ว่าวาโยเลิกสนใจนางนานแล้ว ก็ถ้าลูกเกรงใจนางอยู่บ้างคงไม่ขอหย่ากับเมียต่อหน้าต่อตานางหรอก
“คุณแม่ครับ ผมขอล่ะ นี่มันเรื่องของผมกับเมีย”
วาโยเถียงเสียงเรียบ แต่นางวิภาก็หายอมไม่
“เมียแกเป็นลูกสะใภ้ฉัน! ถ้าไม่ใช่ยัยดาวฉันก็ไม่เอาใครทั้งนั้น แม้แต่แม่วีนุตตรา ฉันก็ไม่เอา!”
“คุณแม่คะ ดาวว่า...”
ละอองดาวปวดหนึบที่หัวใจ แม่กับลูกมีปากเสียงกันเพราะเธออีกแล้ว
“เธอเอาอะไรให้แม่ฉันกินฮะ ทำไมแม่ถึงหลงเธอขนาดนี้!”
วาโยลุกพรวดขึ้น ไม่ลืมที่จะคว้าร่างละอองดาวติดมือมาด้วย
“เจ็บ! คุณโย ดาวเจ็บ!”
ละอองดาวร้องบอก ตอนที่เขากระชากเธอขึ้นมา ตรงท้องน้อยกระทบขอบโต๊ะจนเจ็บจี๊ดๆ ทีเดียว
“ตาโย!? แกปล่อยยัยดาวเดี๋ยวนี้นะ เดี๋ยวก็ได้หกล้มเจ็บเนื้อเจ็บตัวกันพอดี ปล่อยนะ!” วิภาเข้าแย่งยื้อร่างลูกสะใภ้ออกจากการคุกคามของลูกชาย
นางเจรียงที่เพิ่งได้ยินเสียงรีบออกมาช่วยห้ามทัพ หากนางช้ากว่า
