สามีหนุ่มหัวใจวูบไหว เมื่อเปิดไฟขึ้นมาแล้วแสงที่กระทบใบหน้าของภรรยาไม่ได้เป็นไปตามที่เขาคิดไว้ เขาคาดว่าจะได้เห็นสีหน้าอวดดีของหล่อน แต่กลับกลายเป็นว่าได้เห็นเพียงหยาดน้ำตาอาบทาใบหน้าเศร้าหมอง
“เรามีสัญญาต่อกันอยู่เธอลืมแล้วเหรอ” สามีหนุ่มเริ่มต้นเอ่ยช้าๆ ไม่มีการประชดประชันด้วยคำพูด ไม่มีแรงกระแทกกระทั้นในน้ำเสียง หัวใจอันแข็งกระด้างดุจแท่นศิลาพลันไหวยวบเพราะหยาดน้ำตาของภรรยา
“ไม่ลืม...คุณต่างหากที่ลืม มันเลยกำหนดมาแล้ว คุณต่างหากที่ผิดสัญญา”
ละอองดาวปาดน้ำตา หากเขาพูดดีๆ กับเธอ ไม่ใช้อารมณ์สาดซัดเข้าใส่ แล้วเธอจะเกรี้ยวกราดไปทำไม
“ฉันขอโทษในเรื่องนั้นด้วยนะดาว แต่ขอร้อง หย่าให้ฉันเถอะนะ”
วาโยใช้น้ำเย็นเข้าลูบ เขาเอื้อมมือไปรั้งร่างหล่อนเข้ามากอด นึกดีใจที่ละอองดาวไม่ขัดขืน บางทีถ้าเขาพูดกับหล่อนดีๆ ตั้งแต่แรก อาจไม่ต้องเสียเวลาโต้เถียงให้เจ็บใจเจ็บกายอย่างนี้
“คุณโยใจร้าย...ทั้งๆ
