“ใกล้เสร็จยัง จะได้ไปนอนเสียที”
! น้ำแข็งที่ตกอยู่ในภวังค์ หันไปมองเสียงพูดที่มาอย่างไม่รู้ตัว
“เสร็จแล้วค่ะ คุณรอเดี๋ยวนะคะ” น้ำแข็งรีบจัดการเก็บของ เมื่อเสื้อของไมล์ที่ถูกรีดแขวนเรียบร้อยแล้ว “อ้า! คุณขึ้นมาทำไม” น้ำแข็งที่ก้าวขึ้นบันไดหันหลังกลับมา เนื่องจากเธออยู่เหนือไมล์ไปสองขั้น จึงทำให้เธอดูสูงกว่าเขานิดหน่อย
“ถามโง่ๆ ฉันก็ไปนอนสิ”
“นอน คุณต้องนอนข้างล่าง”
“ปัญญาอ่อน ฉันไม่นอนข้างล่างนี้เด็ดขาด เธอช่วยมองดูสิว่ามีตรงไหนที่เรียกว่าที่นอนบ้าง”
“แต่คุณจะขึ้นไปนอนข้างบนไม่ได้”
“เพราะ”
“เพราะข้างบนมีห้องนอนเพียงสองห้อง ของฉันกับของป้า”
“แล้ว”
“แล้ว! ก็ไม่มีรายนามชื่อของคุณเป็นเจ้าของห้องข้างบนไง”
“บ้านหลังนี้แม่ฉันปรับปรุงซ่อมแซมให้เธอ นั่นก็บ่งบอกว่าฉันมีสิทธิชัดเจน และเมื่อกี้นี้เธอก็บอกเองว่าเตียงนอนของเธอ ใครก็นอนได้ไม่ใช่เหรอ”
“นี่!!!! ฉันไม่ได้บอกแบบนั้น เตียงนอนขอ
