“ขอบใจนะ ไม่เป็นไรฉันกินยาตามที่หมอสั่ง เอาเถอะตามสบายแต่อย่ากลับเย็นมากนะ เข้าฤดูหนาวฟ้ามืดไว”
“ค่ะ” น้ำแข็งรู้สึกสบายใจมากขึ้น เธอสามารถทิ้งเรื่องของไมล์ออกไปจนหมด ดอกไม้ในแจกันถูกจัดไว้อย่างสวยงาม เธอจึงถือและเดินไปที่หน้าบริเวณโกศของคุณน้ำแข็ง “สวัสดีค่ะคุณน้ำแข็ง วันนี้น้ำแข็งเอาดอกกุหลาบขาวมาฝากด้วยค่ะ” น้ำแข็งไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองไม่ได้อยู่ตามลำพัง มีใครบางคนที่พึ่งมาถึงตามคำบอกกล่าวของผู้หญิงอีกคนที่บอกว่า “น้ำแข็งมักจะไปวัดวัดที่มีคนที่ชื่อและหน้าตาเหมือนกับเธอมาก พิมไม่เคยเห็นหรอกนะคะ แต่เรื่องแบบนี้ก็น่าเหลือเชื่อจริงๆ พี่ไมล์ว่ามั้ย” ยายเด็กนี้มาที่นี่จริงๆ เธอมาวุ่นวายอะไรที่นี่หรือแม่เขาบังคับให้เธอมา ไม่ๆ แม่เขาไม่เคยบังคับใคร ไมล์คิดเอง ถามเอง ตอบคำถามของตัวเอง เสร็จสรรพ
ไมล์มองภาพหญิงสาวที่เดินเก็บใบไม้กิ่งไม้ที่ล่วงลงมาแถวบริเวณโกศของน้ำแข็ง ท่าทางของยายเด็กนี่บอกว่าเธ
