25
โมรีสะบัดแขนเต็มแรง อยากตบหน้าหล่อๆ ตายั่วเยาะให้หน้าหัน ถ้าไม่ติดว่าทำแบบนั้นจะเรียกความสนใจจากคนอื่น เธอเชิดหน้าขึ้น เรียวปากแย้มยิ้มหยันใส่ตาคม เอ่ยเสียงหวานฉ่ำด้วยจริต ทั้งที่ในใจปวดหนึบ เสียใจที่เสียตัว แต่เธอจะไม่ยอมเสียหน้าทำท่าเสียใจให้ผู้ชายคนนี้เห็นเป็นอันขาด!
“ได้แบบนั้นก็ดีสิคะ พอดีว่าฉันเป็นคนขี้เบื่อ อะไรที่ชิมแล้วไม่ชอบก็ไม่อยากทนกิน เปลี่ยนไปลองสิ่งใหม่ๆ บ้างชีวิตจะได้มีรสชาติ”
“ปากดี อย่ามาสร้างภาพ เรารู้กันแก่ใจ ไร้เดียงสาอย่างคุณน่ะรึร่ำร้องหารสชาติที่ว่า”
หญิงสาวแสร้งหัวเราะเสียงใส ช้อนตาขึ้นสบตาคมอย่างยั่วเย้า
“คุณอย่าแกล้งซื่อเลยค่ะ ลูกไม้ตื้นๆ กับการแสร้งทำว่าบริสุทธิ์ผุดผ่องของฉันคงไม่ทำให้คุณหลงเชื่อหรอกนะ หรือว่าคุณก็รู้แต่ติดใจเลยแกล้งโง่”
“โมรี!”
อิศรวัชร์อยากจับร่างบางตรงหน้าเขย่านัก เธอคิดว่าเขาโง่จนแยกไม่ออกรึไงว่าอันไหนมารยาสาไถย อันไหนไร้เดียงสา
