เดียน่า....
"ไปเรียนเหรอลูก"
ฉันที่อยู่ในชุดนักศึกษาพร้อมถือกระเป๋าเดินลงมาจากชั้นบนก็มาเจอคุณแม่ที่อยู่ชั้นล่างเดินออกมาจากห้องรับแขก ฉันยิ้มให้ท่านแล้วเดินไปจับมือท่านไว้ทั้งสองข้าง
"ไปเปลี่ยนที่ฝึกงานค่ะ แล้วก็จะแวะไปหาคุณพ่อคุณแม่ด้วยค่ะ"
"ดีแล้วลูกพวกท่านจะได้ไม่เหงา ลูกสาวคนเดียวแต่งงานอยู่บ้านผู้ชายแบบนี้ท่านทั้งสองคงคิดถึงหนูแย่ ยังไงลองชวนพามาอยู่ที่นี่สิลูก สร้างบ้านใกล้กันก็ได้จะได้ไปมาหาสู่สะดวก"
"คงจะพามายากค่ะคุณแม่ สองคนนั้นติดบ้านหลังนั้นอย่างกับอะไร คุณแม่ไม่ต้องห่วงนะคะมะรืนหลานของหนูญาติพี่น้องของทางฝั่งคุณพ่อค่ะเป็นลูกสาวจะมาเรียนที่กรุงเทพ คุณอาให้มาอยู่เป็นเพื่อนพ่อกับแม่ด้วยพวกท่านจะได้ไม่เหงา"
"ดีเลยสิอย่างนั้น งั้นรีบไปจัดการธุระหนูเถอะลูกเสร็จแล้วรีบทำธุระจะได้รีบไปหาตาดิน ^^"
"ค่ะ งั้นหนูไปก่อนนะคะ
"เดินทางปลอดภัยนะลูกมีอะไรโทรศัพท์มาได้ตลอด"
"ค่ะ ^///^"
