แต่แม้จะอ่านแววตาอนาคินไม่ออกว่าเขาคิดอะไรในตอนที่ยกกาแฟขึ้นมาจิบ แต่นางก็เห็นว่าสีหน้าเขาเรียบนิ่งแทบไม่เปลี่ยนเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไรกับสิ่งที่นางพูดไป
ลุ้นไม่ขึ้นของจริงสินะ เมตตาสรุปกับตัวเอง แต่ก็ไม่ได้เสียใจ นางลุ้นรินะกับจิณเจตน์ก็ได้
ตอนที่เดินกลับเข้ามาในคาเฟ่ รินะพาจิณเจตน์เดินตามเข้ามาด้วยเพราะป้าเมตตาไปบ้านเธอบ่อยจึงรู้จักพระเอกหนุ่มเป็นอย่างดี
"สวัสดีครับป้าเมต"
"สวัสดีครับน้องจิณ นี่พี่คินลูกชายป้าจ้า ไปเรียนกับทำงานที่อเมริกามาหลายปีเพิ่งกลับมาอยู่ไทย"
"สวัสดีครับ" อีกฝ่ายยกมือไหว้หนุ่มรุ่นพี่ อนาคินรับไหว้แล้วยิ้มให้อย่างมีมารยาท
"รินะขอชวนน้องจิณมานั่งรอขึ้นเครื่องด้วยกันนะคะ น้องบินกลับไทยพร้อมเราค่ะ"
"ได้สิลูก นั่งๆ เก้าอี้เหลือเฟือ" เมตตาบอกอีกฝ่าย จิณเจตน์เลยยิ้มขอบคุณแล้วนั่งลงข้างๆ รินะ "น้องจิณมาเที่ยวเกาหลีเหมือนกันเหรอลูก" นางถามชายหนุ่ม
"มาเที่ยวด้วยแล
