ตอนที่ 7 เลิกกับน้องฉันซ่ะ
1617 คำ
-PHAYU PART-
จุ๊ป !!!!
“อื้อ..!!”
ผมคือคนแรกของเธอและเธอก็คือคนแรกของผม จะเป็นไปได้ยังไงที่เราจะจำกันไม่ได้
“ทีนี้จำฉันได้หรือยัง”
ผมถอนปากออกแต่ยังไม่ยอมปล่อยให้ เธอได้เป็นอิสระ
“นายทำบ้าอะไรเนี่ย!!”
“เลิกบอกว่าจำฉันไม่ได้ เพราะฉันรู้ว่าเธอจำฉันได้”
“เออ...ฉันยอมรับก็ได้ว่าฉันจำนายได้ แล้วมันยังไงล่ะ ในเมื่อวันนั้นเราก็ต่างคนต่างพลาด ก็ควรให้มันจบไปไหม”
“เรื่องนั้น...”
ก๊อกๆ
“ใครอยู่ข้างในว่ะ จะเข้าไปเอาของ”อยู่ๆก็มีเสียงคนข้างนอกเคาะเหมือนกำลังจะเข้ามา เหล้าข้างนอกก็มีตั้งเยอะแม่งจะเอาอะไรตอนนี้ว่ะ
“นาย...ทำยังไงดี”
“อยู่เฉยๆ เดี๋ยวฉันจัดการเอง”
ผมปล่อยเนยแล้วเดินไปใกล้ๆประตู ห้องนี้เล็กมากถ้าจะปล่อยให้เข้ามา คนนั้นต้องเห็นเนยแน่ๆ
“เห้ย!!เปิดประตูดิว่ะ กูรีบ!!”
ปัก ปัก ปัก
“มีอะไร!!ฉันกำลังเช็คของอยู่”
ผมไม่ได้เปิดประตูแต่ส่งเสียงออกไปแทน
“อะ...เอ่อ คุณพายุหรอครับ ผมขอโทษครับ”เสียงคนนั้นลนลาน เมื่อรู้ว่าเป็นผม
“ฉันถามว่ามีอะไร”
“มะ..ไม่มีครับ เดี๋ยวผมไปเบิกอีกคลังก็ได้ ขอโทษครับคุณพายุ”
ซักพักเสียงนายคนนั้นก็เงียบหายไป ผมเลยกลับมาหาเนยต่อ เพื่อพูดเรื่องของเราให้จบ
“ไปเลิกกับไอ้ดินซ่ะ เธอไม่มีสิทธิคบกับมัน”
“นายเป็นใคร ทำไมฉันต้องฟังนาย จะคบหรือไม่คบฉันกับพี่ดินจะเป็นคนตัดสินเอง”
“แต่เธอมีอะไรกับฉันแล้ว เธอคบกับไอ้ดินไม่ได้”
“ฉันไม่ถือ เพราะเราก็แค่พลาด นายอย่ามาใส่ใจอะไรนักเลย ต่างคนต่างจบไปเถอะ”
เนยเชิดหน้า ถึงผมจะยังไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอแต่มันก็คงแปลกๆป่าวว่ะถ้าผมจะต้องเดินวนอยู่ในบ้าน หลังเดียวกับคนที่ผมมีอะไรด้วย และแถมคนนั้นดันมีสถานะเป็นแฟนของน้องชาย
“แต่ฉันว่ามันคงไม่จบ เธออาจจะท้องกับฉันก็ได้”
“ทะ...ท้องหรอ บ้า ไม่มีทาง”
“งั้นเธอตอบฉันมาสิว่าหลังจากที่เธอกลับจากเรือ เธอกินยาคุมฉุกเฉินทันทีหรือเปล่า เพราะคืนนั้นฉันไม่ได้ป้องกันเลยแถมยังเสร็จใส่ตัวเธอทุกครั้ง”
ผมไม่ได้พูดเพื่อขู่ แต่วันนั้นผมทำแบบนั้นจริงๆ ตอนแรกที่ผมไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้เพราะคิดว่าเธอคือคนที่พวกน้องๆผมจ้างมา แต่ในเมื่อไม่ใช่แสดงว่าเรื่องคืนนั้นของเราก็ไม่ปลอดภัย
“ฉะ...ฉัน!!”
เนยเลิกลั่ก ผมรู้ได้ทันทีว่าเธอไม่ได้กิน
“เธอไม่ได้กิน...!!”
“ใครบอก...ฉันกินแล้วต่างหาก ฉันไม่ได้โง่น่ะ”
ผมรู้ว่าเธอไม่ได้โง่ เพราะเธอแค่โกหกไม่เนียน
“งั้นมาคอยดูกัน ระหว่างนี้ฉันจะจับตาดูเธอทุกฝีก้าว”
ผมดึงโทรศัพท์ที่เนยวางไว้ขึ้นมาแล้วกดแสกนไลน์แลกเบอร์เรียบร้อย
ใจผมไม่ได้อยากให้เธอท้องหรอก แต่แค่อยากใช้โอกาสนี้จัดการ ให้เธอห่างๆกับไอ้ดิน
“จะกลับเลยไหม ฉันจะไปส่ง”
“ไม่ ต้อง !!”
เนยเดินชนไหล่ผมแล้วออกจากห้องไป ผมทิ้งเวลาให้ห่างซักพักก่อนจะเดินตามออกไป
“เฮียพายุ มาทำอะไรที่ห้องเก็บเหล้า แล้วไหนบอกจะกลับแล้วไง”
นาวินเดินเซลงมา ตอนผมบอกจะกลับบ้านผ่านมาไม่น่าจะเกินครึ่งชั่วโมงมันเมาแล้วหรอ
“เมาแล้วหรอ งานขึ้นไปทำหรือยังวันนี้เวรแกนี่”
“โห!!! เฮีย วันนี้วันดีของเฮียดินทั้งที งานเอาไว้ค่อยกลับมาทำพรุ่งนี้ก็ได้”
นาวินปัดมือเหมือนเป็นเรื่องเล็กๆ พวกมันก็เป็นแบบนี้กันตลอด มีวันสำคัญทุกวัน
“งั้นก็เอาให้เต็มที่ ถ้าพรุ่งนี้เย็นฉันมาตรวจแล้วบัญชีของวันนี้ยังไม่เสร็จ ฉันจะสั่งดองเวรแก2เดือน”
นาวินรู้ว่าสิ่งที่ผมพูดออกไปแล้วมันเหมือนประกาศิต ผมจะทำตามที่ผมพูดเสมอ 2เดือนคือสองเดือนจริงๆไม่มีลดโทษ
-NOEY PART-
ท้องหรอ บ้า!!! เรื่องก็ผ่านมาตั้งหลายวันแล้วฉันไม่เห็นจะมีอาการอะไรเลย ไม่มีทางท้องหรอก
ฉันพยายามพูดปลอบใจตัวเองระหว่างนั่งรถกลับ ตอนแรกกะว่าจะแค่ออกมาโทรหากระปุก แต่พอได้คุยกับนายพายุทำฉันอยู่ต่อไม่ได้ เอาจริงๆฉันมองหน้าพี่ดินไม่ได้เลยต่างหาก เลยส่งไลน์ไปหาพี่ดินว่าขอกลับก่อน
ตื้ด ตื้ด ....? ฉันกดโทรหานิคกี้กับกระปุกให้มันมาหาที่คอนโด ฉันเป็นกังวลมากจริงๆเลยไม่อยากอยู่คนเดียว
“ไงย่ะ นังชะนีไปกินข้าวกับผู้เสร็จ พอเหงาก็โทรเรียกเพื่อนงี้”
นิกกี้บ่นแต่มันก็ยอมมา พอเห็นหน้าพวกมันฉันก็พูดไม่ออก
“พวกแก...คือ!!”
“หืม...อ้ำอึ้งๆแบบนี้หรือว่า...”
“พี่ดินขอแกคบ..!!”
นิกกี้พูดก่อนที่กระปุกจะสมทบ
“บ้า!! ไม่ใช่เรื่องนั้น ที่ฉันจะถามพวกแกคือเรื่องท้องต่างหาก”
“ท้อง !!!”
“เออ..ตะแต่พวกแกไม่ต้องตกใจนะ มันไม่ใช่ฉัน คือที่ฉันถามมันคือเรื่องของลูกพี่ลูกน้องฉัน ที่อยู่เมกา พอดีอยู่ๆมันก็ไปได้กับใครก็ไม่รู้แบบไม่ตั้งใจ”
ฉันรู้สึกตัวเองใช้คำเยอะมาก ก็กลัวพวกมันไม่เชื่อนี่หน่า
“สังคมเมกา!! แล้วไงสุดท้ายท้องหรอ”
“ก็...เห็นบอกว่าแค่กลัวนะ เพราะมันพึ่งผ่านมาไม่กี่วัน คงยังไม่ได้ตรวจ”
“งั้นก็คงทำอะไรไม่ได้นอกจากรอ”
“หรอ..!! แล้วพวกแกว่าจะท้องไหมว่ะ”
“เรื่องนี้ฉันตอบไม่ได้หรอก แกรู้ไหมนังปุก”นิกกี้หันไปกระปุก
“ก็ถ้าไม่ได้ป้องกันเลยโอกาสมันก็มีสูง แต่ไม่แน่ญาติแกอาจจะอยู่พวกโอกาสต่ำก็ได้”
“ขอให้เป็นแบบนั้น”
อยู่ๆฉันก็ยกมือขึ้นลูบท้อง หวังว่าหนูจะไม่มานะเพราะฉันยังไม่พร้อม
-เช้าวันต่อมา-
ฉันกำลังจะตื่นไปมหาลัยตามปกติ แต่พอลุกขึ้นจากที่นอนอยู่ๆก็ปวดท้องเหมือนตอนประจำเดือนจะมา
“โอ๊ย!! มาปวดอะไรตอนวันที่ฉันมีควิซนะ”
ฉันเป็นคนที่ปวดท้องประจำเดือนแรงมาก บางเดือนถึงกับต้องนอนทั้งวันเลยทีเดียว ฉันพยุงตัวเองไปที่ห้องน้ำ แล้วกำลังจะจัดการธุระปรากฎมีเลือดสีแดงออกมาเปื้อนกางเกงนอน
“ฉันเป็นประจำเดือน!!”
งั้นก็แสดงว่าสิ่งที่ฉันกังวลเมื่อคืนคือ....ฉันไม่ได้ท้อง ฉันไม่ได้ท้อง เย้!!!!
ฉันรีบอาบน้ำและไปมหาลัยอย่างร่าเริงจนลืมอาการปวดท้องไปเลย
“ร่าเริง เหมือนกำลังจะมีผัว ทำไมย่ะมีอะไร”
“ป่าว...พอดีญาติฉันคนที่เล่าให้แกฟังเมื่อคืน พึ่งโทรมาบอกว่าประจำเดือนนางมาแล้ว แบบนี้ก็แสดงว่านางไม่ท้อง”
“แค่เนี้ย ดีใจอย่างกับเป็นเรื่องของตัวเอง”
“ไม่ใช่ย่ะ เรื่องของญาติ!!”ฉันหันไปย้ำแล้วกลับมาตั้งใจเรียนอย่างมีความสุข ^_^
ปลดล็อกสิ่งที่อยู่ในใจได้ซักที
“เลิกเรียนแล้วไปช้อปปิ้งกันดีกว่า ฉันอยากเลี้ยงข้าวพวกแก”
“ก่อนจะเลี้ยงข้าวพวกฉันแกหันไปดูที่ประตูก่อนไหม ว่าใครมาหา”กระปุกพยักหน้าไปที่ประตู
“พี่ดิน..!!”
“จะไปไหนกันหรอ พี่มาขัดจังหวะหรือเปล่า”
“ไม่เลยค่ะ พี่ดินมีอะไรกับเนยหรือเปล่า”
พี่ดินพยักหน้าฉันเลยแยกกับเพื่อนๆแล้วมากับพี่ดิน เขาพาฉันมาที่ห้องอะไรซักอย่างแถวคณะเขา บอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย
“พี่ดินพาเนยมาที่นี่ทำไมคะ”
ฉันหยุดเดินอัตโนมัติ เพราะสายตาหันไปเห็นแล้วว่ามีใครนั่งอยู่ในนั้นบ้าง
“ก็...เมื่อคืนเนยปฏิเสธพี่ พี่ลองไปคิดมาแล้วนะมันเร็วเกินไปเหมือนที่เนยบอกพี่จริงๆ แต่พี่ก็อยากขอโอกาสให้เราได้ทำความรู้จักกัน”
“เอ่อ....”
เมื่อคืนพี่ดินขอฉันเป็นแฟน หลังจากที่ฉันเจอพี่น้องเขาแล้ว แต่ฉันก็ปฏิเสธเพราะรู้ว่าระหว่างเรามันเป็นไปไม่ได้ ต่อให้นายพายุไม่สั่งให้ฉันเลิก ฉันก็จะเลิกเองอยู่ดี
“มายืนทำไรกันตรงนี้ ทำไมไม่เข้าไปข้างใน”
อยู่ๆก็มีผู้หญิงเดินเข้ามาหาเรา ฉันจำได้ว่าเจอเขาเมื่อคืน ในห้องนั้น แต่จำไม่ได้ว่าชื่ออะไร
“คนนี้คือซ้อพอใจ แฟนไอ้สายฟ้า”พี่ดินช่วยแนะนำ ฉันก็ยิ้มให้ผู้หญิงคนนั้น
“เราน่าจะรุ่นเดียวกันไม่ต้องเรียกซ้อเหมือนคนอื่นๆหรอก ป่ะ!!เข้าข้างในกัน”
พอใจลากฉันเข้ามาด้วยจนได้ พอนายพายุเห็นหน้าฉันเขาก็ทำหน้าเหมือนไม่ค่อยพอใจ และจ้องจนฉันอึดอัด อยากออกไปจากตรงนี้
ติ๊ง !!!! LINE PHAYU
PHAYU : ออกมาคุยกันหน่อย
- ผู้เขียน
