BELOVED 07
1645 คำ
BELOVED 07
อีกหนึ่งสัปดาห์มหา’ลัยจะเปิดเทอม ตลอดช่วงเวลาที่เหลือตอนนี้ฉันก็อยู่ห้องและไปเที่ยวบ้างโดยที่มีสโนว์ติดสอยห้อยตามไปด้วยทุกที ความ สัมพันธ์ของเราเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆตามลำดับ เรื่องที่ฉันกังวลสำหรับเขาคือเรื่องสาวๆที่เคยห้อมล้อมตัวสโนว์ใช่ไหม? แต่ทุกวันนี้ฉันสังเกตสโนว์เรื่องนี้ตลอดเลยนะ สโนว์ปฏิเสธสาวทุกคนเวลาอยู่กับฉันพอเห็นแบบนี้แล้วฉันก็อดที่จะรู้สึกดีด้วยไม่ได้ เขาทำเหมือนฉันสำคัญกว่าคนอื่นๆทั้งที่โทรเข้ามาและเจอตามที่ต่างๆสโนว์ก็จะไม่สนใจ
“กี้ มานั่งนี่หน่อยครับ”
“มีอะไร?”
พอฉันเดินไปนั่งข้างเขาที่โซฟาสโนว์ก็ล้มตัวนอนตักฉันแล้วเล่นเกมในโทรศัพท์อย่างหน้าตาเฉยสโนว์ชอบมาอยู่ห้องฉันแบบนี้แหละทุกวัน เราทำกิจกรรมต่างๆร่วมกันตลอดจนเหมือนคนที่เป็นแฟนกันแล้วรักกันมากๆอะไรแบบนั้น หรือฉันเริ่มจะรักแล้วไม่รู้สิ ไม่หรอกแค่ชอบๆ
“พรุ่งนี้ฉันมีธุระนะคงไม่ได้มาอยู่กับเธอ จะเหงาไหมเนี่ย”
“นายไปทำธุระเถอะ ฉันอยู่ได้”
“งั้นฉันของีบนิดหนึ่งนะ”
“นอนบนโซฟาดีๆสิ จะมานอนตักฉันทำไมเนี่ย”
“แป๊บเดียว”
หน้าหล่อหันเข้าหน้าท้องของฉันทำให้รู้สึกจั๊กจี้พิลึก นี่ก็จะสองทุ่มแล้วที่ว่าของีบนิดเดียวจะตื่นกี่โมง ฉันไม่ได้ใส่ใจเท่าไรเพราะช่องเคเบิ้ลที่ฉันดูกำลังรีรันหนังเรื่องโปรดของฉันอยู่เลยสนใจแค่หน้าจอทีวี
“ตื่นแล้วเหรอ”
“เห้ย!!”
ฉันหลับไปตอนไหนไม่รู้แต่ตอนนี้ลืมตาขึ้นมาพบว่าฉันอยู่ในห้องนอนตัวเองแล้วยังอยู่ในอ้อมกอดสโนว์อีก มากไปแล้วนะทำไมชอบมาแตะเนื้อต้องตัวฉันตอนเผลอตลอด แม้แต่ตอนหลับก็ยังไม่เว้น
“จะดิ้นหนีไปไหนเล่า!! เมื่อคืนยังกอดกันแน่นอยู่เลย”
“ทำไมนายเป็นคนชอบฉวยโอกาสแบบนี้”
“อะไร แค่นอนกอดกันฉันยังไม่ได้ปล้ำเธอสักหน่อยไม่มีอะไรสึกหรอสักอย่างเดียว นอนกอดกันให้ร่างกายอบอุ่นดีจะตายแล้วเธอเองนั่นแหละที่ไล่กอดฉันก่อนน่ะ เธอเริ่มก่อน”
“ฉันเหรอ ฉันทำแบบนั้นเหรอ? แล้วฉันเข้าห้องนอนมาได้ยังไง?”
“ฉันอุ้มมา ก็จะให้มานอนดีๆแต่เธอคว้าตัวฉันไปกอดเองนะ ฉันก็เป็นคนใจง่ายไงเห็นเธออยากกอดเลยสนองให้”
นี่ที่สโนว์พูดเรื่องจริงไหมเนี่ย? ฉันไล่กอดเขาเหรอทำไมไม่เห็นจะรู้สึกอะไรแบบนั้นเลย ก็หลับสนิทดีนะ แต่สภาพตอนตื่นมาฉันกำลังกอดเขาอยู่จริงๆแหละ ไม่สิ เรานอนกอดก่ายกันอยู่ทั้งคู่เลยต่างหาก ถึงตอนนี้ฉันจะดิ้นจนหลุดจากกอดแล้วแต่ก็ยังตระหนกอยู่เล็กน้อย ฉันนอนน้ำลายยืดหรือเปล่าไม่รู้ นาฬิกาบอกเวลาเช้าวันใหม่แล้วนี่
“นายไม่ไปธุระหรือไง เจ็ดโมงแล้วนะ”
“รอเธอตื่นนี่แหละ กลับค่ำๆนะแล้วจะมากินข้าวด้วย”
“อื้ม ขับรถดีๆนะ”
จุ๊บ
“ฮึ่มมมมมม!!”
เป็นฉันเองที่จุ๊บแก้มสโนว์แล้ววิ่งเข้าห้องน้ำด้วยความรวดเร็ว คือก็เขินนั่นแหละพอจุ๊บแล้วก็ไม่อยากรู้ว่าสโนว์จะทำหน้ายังไงเลยก้มหน้าก้มตาวิ่งออกมาก่อน ทีเมื่อก่อนฉันยังไม่เขินขนาดนี้เลย พออาบน้ำเสร็จฉันออกมาก็ไม่เจอสโนว์แล้วฉันเลยแต่งตัวแล้วไปหาอะไรกินที่ห้องครัว กระดาษโพสอิท
สีส้มแปะอยู่ที่ตู้เย็นเด่นสะดุดตาตั้งแต่เดินเข้าครัวฉันเลยเดินไปอ่าน
อยากกินสปาเก็ตตี้...
ฉันอ่านไทยไม่ค่อยคล่องต้องสะกดตลอดแล้วก็เขียนภาษาไทย
ไม่ค่อยถูกแต่พูดได้คล่องเพราะคุยกับคุณพ่อคุณแม่ก็จะพูดไทย พ่อฉันเป็นคนไทยแท้ๆส่วนแม่เป็นลูกครึ่งไทยฝรั่งเศส แต่ประโยคที่สโนว์เขียนนี่ฉันเข้าใจนะ มันไม่ได้ยาก คงจะหมายความว่าให้ฉันทำให้กินตอนค่ำๆ การทำ
สปาเก็ตตี้ไม่ได้ยากอะไรเลยสำหรับฉันเพราะฉันทำกินบ่อยแต่ตอนนี้ไม่มีวัตถุดิบ ไว้ช่วงบ่ายๆเย็นๆจะไปซื้อมาทำแล้วกัน
การอยู่คนเดียวเงียบๆหลังจากที่ก่อนหน้านี้มีสโนว์อยู่ด้วยตลอดมันทำให้ฉันเหงาหูนิดหน่อยแต่ก็ไม่ถึงกับขั้นอยู่ไม่ได้ฉันก็ดูหนัง กินข้าว กินขนม นอนเล่น อ่านหนังสือเหมือนที่เคยทำจนถึงช่วงสี่โมงกว่าเลยตัดสินใจจะออกไป ซุปเปอร์มาร์เก็ตเพื่อไปซื้อของมาทำสปาเก็ตตี้ให้สโนว์แต่ปรากฏว่า
รถติดมากกว่าจะถึง ซุปเปอร์มาร์เก็ตก็เกือบหกโมง พอเดินซื้อของเสร็จฉันก็รีบกลับทันทีแต่ฝนดันตกหนักซะได้
ฝนตกหนักจากถนนที่รถติดอยู่แล้วก็ติดเข้าไปอีก ฉันเริ่มร้อนรนเมื่อเวลาใกล้ค่ำเต็มทีแต่ตัวฉันเองยังไม่ถึงคอนโดเลย รถบนถนนก็ขยับได้ทีละคืบ
สองคืบแถมไฟแดงก็นานเป็นชาติ
ตู้มม
“กรี๊ดดดดด”
แรงสะเทือนอย่างรุนแรงของรถทำให้แอร์แบ็คพุ่งออกมาเพื่อรองรับตัวฉันไม่ให้กระแทกเข้ากับคอนโซลและพวงมาลัยรถ แต่หน้าอกที่กระแทกกับแอร์แบ็คนี่พูดได้เลยว่าจุกมาก ตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเหมือนจิตตกไปชั่วขณะ ฉันเงยหน้ามองกระจกหลังปรากฏว่ารถคันข้างหลังชนท้ายรถฉันพอละสายตาจากกระจกมองหลังแล้วมองไปยังข้างหน้า รถฉันก็ชนรถคันข้างหน้า ฉันไม่เคยเกิดอุบัติเหตุมาก่อนเลย ตกใจมาก เมื่อตั้งสติได้จริงๆก็เห็นเลือดติดอยู่ที่
แอร์แบ็คก่อนที่น้ำเหนียวๆสีแดงจะไหลเฉียดตาฉันลงมา
ฉันหัวแตก...
ผู้คนหลากหลายกรูกันเข้ามาดูรถสามคันที่เกิดอุบัติเหตุ บางคนมาทุบกระจกฉันแล้วส่องดูข้างในว่ามีใครเป็นอะไรหรือเปล่า ฉันยกมือโอเคตอบกลับไปแล้วโทรหาประกันให้มาเคลียร์โดยที่ไม่ออกจากรถเลยเพราะฝนตกหนัก ฉันเลื่อนเบาะให้ถอยหลังออกไปเพราะอาการเจ็บหน้าอกทำให้ฉันอึดอัดเลยอยากหายใจโล่งๆ
ก๊อก ก๊อก
ตำรวจมาเคาะกระจกแล้วกวักมือเรียกฉันลงไป ฉันจึงจำใจต้องลงไปเพื่อให้ตำรวจซักถามแล้วฉันก็ตอบตามความจริงไปจนหมดไม่นานประกันก็มาแล้วมาพร้อมกับผู้จัดการด้วยเพราะเป็นคนรู้จักคุณพ่อฉันเอง แล้วฉันได้กำชับไปแล้วว่าห้ามบอกพ่อซึ่งเขาก็รับปาก
“ให้ลูกน้องลุงไปส่งที่คอนโดไหม ตัวหนูเปียกหมดแล้ว”
“ไม่ค่ะ ดูแลรถให้กี้ได้ไหมคะ เอาไปซ่อมให้เสร็จแล้วค่อยติดต่อมาหากี้ เรื่องค่าให้จ่ายบอกกี้ได้ตลอดค่ะเดี๋ยวกี้จัดการให้”
“เดี๋ยวลุงจัดการให้นะ”
“งั้นกี้ขอตัวนะคะ คอนโดอยู่ใกล้ๆนี่เองค่ะ”
มองเวลาแล้วก็ทุ่มกว่าในใจก็นึกห่วงคนที่อยากกินสปาเก็ตตี้เพราะคนทำกับข้าวยังอยู่นี่อยู่เลย ฉันเปิดประตูเอาถุงของมามัดให้แน่นแล้ววิ่งตากฝนกลับคอนโด คือมันก็ไม่ไกลจริงๆไหนๆก็เปียกแล้วด้วย ถึงฉันจะนั่งรถแท็กซี่มันก็ติดอยู่ดีสู้ฉันวิ่งไปยังจะไวกว่า แต่พอมาถึงคอนโดก็เล่นเอาฉันหอบอยู่เหมือนกัน สองขาพาร่างที่เปียกปอนของตัวเองขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นที่อยู่ทันทีและเร่งรีบเข้าห้องเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าและทำสปาเก็ตตี้ ไม่รู้ว่าป่านนี้สโนว์จะรอกินอยู่หรือเปล่า
ระหว่างทางเดินไปที่ห้องสองเท้าฉันต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นผู้หญิง
คนหนึ่งเดินออกมาจากห้องสโนว์ เพื่อความแน่ใจฉันเลยเดินไปหยุดอยู่ตรง หน้าห้องของเขาซึ่งก็คือตรงหน้าของผู้หญิงคนนั้นอีกที ร่างสูงโปร่งของเจ้าของห้องเดินตามออกมาด้วยท่าทีแจ่มใส ทำไมใจฉันมันกระตุกวูบแปลกๆกับรอยแดงเป็นจ้ำที่คอของผู้หญิงตรงหน้า หมดสิ้นแล้วความรู้สึกดีๆที่มีให้กับผู้ชายคนนี้ ความรู้สึกที่ฉันเสียไปมันมากพอจะทำให้ฉันหน่วงหัวใจได้เหมือนกัน มือที่ถือถุงสปาเก็ตตี้ปาทุกสิ่งที่ซื้อมาใส่หน้าสโนว์ด้วยความโมโห
“คงจะกินกันอิ่มแล้วสิ สปาเก็ตตี้นั่นฉันฝากทิ้งด้วย!!”
“กี้!! หัวเธอแตกเหรอ?”
ไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้นฉันเดินเข้าห้องมาแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำพร้อมกับคำถามที่ถามตัวเองสารพัดว่าฉันทำอะไรอยู่ ทุ่มเทเพื่อผู้ชายคนนี้ขนาดลืมดูแลตัวเองเลยเหรอ? กระจกสะท้อนหน้าฉันที่ตอนนี้เบ้าตาเริ่มแดงเพราะน้ำตามันไหล แผลที่หัวฉันเห็นชัดมาก อยากจะสมน้ำหน้าตัวเองซ้ำๆกับสิ่งที่เป็นอยู่
คนเจ้าชู้มันก็เจ้าชู้อยู่วันยังค่ำ...
“จะร้องไห้ทำไม?”
ฉันถามตัวเองหน้ากระจกอีกครั้งแล้วยกหลังมือปาดน้ำตาพร้อมสูดหายใจลึกๆแล้วอาบน้ำต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น คนหน้าตาดีก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นคนดี คนที่ทำดีกับเราลับหลังกลับทำตรงกันข้ามก็ได้
นึกว่าจะดีได้เพื่อฉัน สุดท้ายก็กลับไปเลวเหมือนเดิม
- ผู้เขียน
