I Like You The Most 03 แข่งบาส
1684 คำ
ห้องเรียน
"อันยองมินแจ~~" ฉันเดินเข้าห้องเรียนฉันก็ทักทานมินแจหนุ่มลูกครึ่งเกาหลีที่นั่งโต๊ะข้างฉัน
"อันยองครับทิวลิป^^" ยิ้มหวานเชียว
"แหม~ ทักแต่มินแจเนอะเพื่อนนั่งอยู่นี่ตั้งหลายยยย~คน!" เสียงของแก้วเพื่อนสนิทฉันแกล้งแซวซึ่งมันเป็นปกติอยู่แล้วละ
"ก็ทักแบบนี้ทุกวันป่ะ?" ฉันถามกลับไป
"แล้วไอ้แก้วก็แซวแบบนี้ทุกวันเนอะไม่เบื่อหรือไง?" หยกเพื่อนสนิทอีกคนของฉันพูดขึ้นคนนี้เป็นสาวหล่อนะผู้หญิงติดเพียบเลย
"อยากหล่อเหมือนมินแจสาว ๆ จะได้รุมล้อมมมม~~" อาสาเพื่อนชายในกลุ่มส่วนมินแจไม่ได้อยู่กลุ่มฉันหรอกแค่นั่งใกล้กันเพราะว่าจับฉลากได้ตอนเปิดเทอมเท่านั้นแหละอาจารย์ทำเหมือนว่าพวกเราเป็นเด็กอนุบาลเลยทำให้มินแจแยกกับเพื่อนคนอื่นของเขา
"ไม่ต้องอิจฉาไปหรอกนะอาสาเพราะว่านายเองก็โดนรุมเหมือนกันแต่เป็นรุมกระทืบนะ" ฉันแกล้งแซวเพราะว่าอาสามันชอบมีเรื่องไปทั่วทำอย่างกับตัวเองเป็นเด็กช่าง แต่ของแบบนี้มันไม่ได้อยู่ที่สถาบันหรอกมันอยู่ที่สันดานนนนนน~~และอาสามันก็ชอบสันดานแย่ด้วย
"อ้าวว~~ พูดงี้ต่อยกันไหมครับคุณทิวววว?" มันถกแขนเสื้อและเดินเข้ามาหาฉันอย่างแกล้ง ๆ
"ว่าแต่เมื่อเช้ามาเรียนกับใครอะ?" หยกถามฉัน
"พี่ข้างบ้านอะพอดีว่าน้องสาวเขาเรียนที่นี่ด้วยเลยรับฉันมาด้วยอะ" ฉันตอบไปตรง ๆ
"อ่อออ ใจดีเนอะ"
"ก็คงงั้นแหละมั้ง" ฉันพูดและก็เกาคอนิดหน่อยเหมือนว่าจะโดนมดกัดนะไม่น่าไปเดินใต้ต้นไม้เลยยย~~
"นั่งที่นักเรียน" พวกเรานั่งคุยกันไม่นานอาจารย์ก็เดินเข้ามาทำให้นักเรียนที่กำลังคุยกันหันไปสอนใจอาจารย์ที่ปรึกษาของเรากันทั้งหมด
"นักเรียนทำความเคารพ" หัวหน้าห้องนำ
"สวัสดีค่ะ/ครับ"
"สวัสดีค่ะ เป็นพี่มอหกแล้วก็ตั้งใจเรียนกันหน่อยใครสนใจยื่นเข้าเรียนที่ไหนก็หาข้อมูลไว้เยอะ ๆ และสมัครไปทำผลงานให้เป็นที่น่าประทับใจจะได้รับคัดเลือกนะ" อาจารย์บอก
"ค่าาาา อาจารย์"
"งั้นวันนี้เริ่มเรียนกันเลยนะ..." และอาจารย์ก็เริ่มสอนส่วนฉันก็กำลังเหม่อและคิดอย่างหนักว่าจะไปทางไหนดี ตัวฉันเองต้องการเรียนดนตรีหรือไม่ก็กีฬาแหละแต่เหมือนว่าพ่อแม่คงไม่เห็นด้วยมาก ๆ อย่างแน่นอน ส่วนแพทยฺคะแนนก็พอได้นั่นแหละแต่ฉันก็ไม่ได้อยากเรียนและไม่ได้มีใจรักเลยด้วยซ้ำ
"เฮ้อออออ~~" คิดแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา
"เป็นไร?" แก้วกระซิบถามฉันเพราะว่าอาจารย์กำลังสอนอยู่
"คิดเรื่องเรียนต่ออะ...เดี๋ยวค่อยคุยกันก็ได้" ฉันไม่อยากโดนอาจารย์ดุตอนนี้หรอกนะ
เวลาต่อมา...
กริ๊งงงงง~~~~~~
"เอาละวันนี้ก็หมดเวลาแล้วพักเที่ยงก็พักผ่อนกันเยอะ ๆ ละมอหก" อาจารย์จบการสอนเมื่อเสียงสัญญาณดังขึ้นเพื่อเตือนว่าหมดเวลา
"นักเรียนทำความเคารพ"
"ขอบคุณค่ะ/ครับ อาจารย์"
"จ๊ะ^^"
"เรียนต่ออะไรดีวะ?" อยู่ ๆ อาสาก็ถามขึ้นมาเด็กมอหกคนอื่นอาจจะรู้สิ่งที่ตัวเองต้องแล้วแต่กลุ่มฉันยังไม่มีใครรู้เลย อ่อ อาจจะยกเว้นแก้วเพราะรายนั้นอยากเป็นครูสอนเด็กมาตั้งนานแล้วก็น่าจะเข้าเรียนครูละมั้ง
"ฉันก็เผลอถอนหายใจเกี่ยวกับเรื่องนั้นในตอนเรียนเหมือนกันอะ" ฉันตอบกลับไป
"อ่อออ ที่ฉันถามที่แท้ก็เรื่องนี้เองแต่ว่าแกมีคณะที่อยากเรียนแล้วไม่ใช่เหรอ?" แก้วถามฉัน
"ก็ใช่แต่พ่อแม่ไม่อนุมัติน่ะฉันต้องเรียนหมอหรือพยาบาลเท่านั้น" ฉันบอกไป
"อะไรกันโคตรเผด็จการเลยอะแต่ก็นะพ่อแม่ทิวลิปก็รักแต่พี่สาวอยู่แล้ว ทำเหมือนว่าทิวลิปเป็นเด็กเก็บมาเลี้ยงแหละ...อุ๊บ!" หยกเผลอพูดออกมาแต่ก็ปิดปากตัวเองทันทีเมื่อรู้ตัว
"พูดอะไรของแกเนี่ย?!" อาสาดุ
"ช่างเถอะมันเรื่องจริงนี่น่า...เรื่องนั้นอย่าพึ่งไปคิดเลยไปหาข้าวกินกันเถอะหมดแล้วมั้งป่านนี้" พรึ่บ!! ฉันบอกและลุกขึ้นจากโต๊ะเรียนเพื่อไปโรงอาหาร
เวลาต่อมา....
กริ๊งงงงงงง~~~
สัญญาณเตือนหมดเวลาของคาบสุดท้ายดังขึ้นวันนี้ฉันต้องกลับบ้านช้าเพราะว่ามีแข่งบาส ซึ่งฉันก็บอกป้าแมวเอาไว้แล้วและติดโน๊ตที่ตู้ของบ้านเอาไว้ด้วย ฉันไม่อยากบอกพ่อแม่ตรง ๆ เพราะรู้ว่าต้องโดนห้ามอย่างแน่นอน
"ไอ้ทิวมีแข่งบาสใช่ป่ะ?" อาสาถามฉันอย่างตื่นเต้นเพราะว่ามันชอบดูบาสที่ฉันเล่นมากที่สุดเลย
"อืม วันนี้ก็อาจจะเดือดนะ"
"ดีเว้ย!! ขอเดือด ๆ เลยนะถ้าใครไม่พอใจบอกเดี๋ยวฉันไปไฟว้ให้เองงงง!!" หมับ! มันกอดคอของฉันวันนี้เป็นการซ้อมแข่งระหว่างโรงเรียนน่ะและเป็นโรงเรียนไม้เบื่อไม้เมากันมาตลอดด้วยเลยจะเดือดหน่อย ๆ แต่ฉันก็ไม่ได้อยากมีเรื่องหรอกนะเพราะว่าไม่อยากโดนเรียกผู้ปกครองเพราะถ้าโดนฉันโดนพ่อตีแน่
"ไปที่สนามกันเถอะอยากเห็นหน้าผู้พ่ายแพ้วะ ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ " หยกเองก็เป็นไปด้วย
"ฉันอาจจะแพ้ก็ได้"
"ไม่ได้!!ห้ามแพ้!!!" หยกกับอาสาพูดพร้อมกัน
"เฮ้อออ~~~ความอยากเอาชนะขึ้นสมองกันไปใหญ่แล้วทิวลิปเป็นคนแข่งนะไม่ใช่พวกแกใจเย็น ๆ กันหน่อยเถอะ" แก้วเลยต้องบ่นไปบ้างนิดหน่อย
"พอตอนเชียร์เธอน่ะร้อนนนนน~~กว่าใครเพื่อนนนนเลยยัยแก้ว!"
"อาสา!"
"ไป ๆ กันเถอะเดี๋ยวสาย"
สนามบาสเก็ตบอล
ติ๊ง! ติ๊ง! ติ๊ง! หมับ! หลังจากที่เปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้วฉันก็มาที่สนามและเสียงไลน์ของฉันดังขึ้นอย่างต่อเนื่องฉันเลยหยิบขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นพี่ตะวันนั่นเอง
พี่ตะวัน: กลับกี่โมง?
พี่ตะวัน: กลับแล้วซื้อขนมไปให้พี่พายุด้วยบอกว่าฉันฝากเอาไปให้
พี่ตะวัน: ตอนเช้าฉันเห็นนะว่าแกไปกลับพี่พายุ แล้วตอนเย็นก็ไม่ต้องเสร่อกลับพร้อมพี่เขาละ! นั่งรถเมย์!!
"เฮ้ออ!!" ฉันอ่านข้อความแล้วฉันก็ถอนหายใจออกมาและก็คิดว่าทำยังไงฉันถึงจะหลุดพ้นจากคนบ้านนี้กันนะ?
"จะแข่งแล้วถอนหายใจทำไมตั้งสติหน่อยทิวลิป" เสียงของอาจารย์แมนหรือโค้ชทีมฉันพูดขึ้น
"ค่ะโค้ช" ฉันกดอ่านแต่ไม่ได้ตอบอะไรไป
กึก! และสายตาของฉันก็ไปเห็นว่าเรนโบว์กำลังโบกมือให้อยู่โดยข้าง ๆ นั่นมีพี่พายุด้วย
"มาจริงเหรอเนี่ย?" ฉันเลยยิ้มและโบกมือกลับไปแต่ให้เรนโบว์นะไม่ใช่พี่พายุ -_-
"สู้ ๆ นะพี่ทิวลิป!!!!!!!!" เรนโบว์ตะโกนและก็จูงมือของพี่พายุมานั่งข้างสนาม
"ไปกันเถอะทุกคนถึงแม้ว่าจะเป็นการแข่งซ้อมเฉยๆ แต่เราก็ต้องเต็มที่เข้าใจไหม?จะมาเล่น ๆ ไม่ได้นะ" โค้ชแมนบอกเมื่อถึงเวลาแข่ง
"ค่ะ!!!"
ปรี๊ดดดดดด!! เสียงนกหวีดส่งสัญญาณให้นักกีฬาลงสนามฉันเองก็ลงเช่นกัน ซึ่งวันนี้ฉันรู้สึกไม่มีสมาธิเอาซะเลย
ปึก ๆ ๆ ๆ ๆ เสียงบอลเด้งกับพื้นจากนั้นกรรมการก็โยนขึ้นฟ้าและเริ่มการแข่งขันได้
ปรี๊ดดดดดดด!!
เฮ!!!เสียงกองเชียร์ก็ดังขึ้นเช่นกันฉันวิ่งไล่ตามลูกบอลและรับส่งกับทีมอย่างดีซึ่งประกอบไปด้วยอิ๋ว เจน นุ่น และโบว์ พวกเราต่างเล่นและรับส่งกันได้ดี
สวบบบ! ก่อนฉันจะชู๊ตลูกแรกลงไปได้นั่นสามารถเรียกกำลังใจให้ทีมเป็นอย่างดีรวมทั้งกองเชียร์ด้วย
"เฮ!!สุดยอดไปเลยไอ้ทิววววววว!!!"
"เหอะ!!แค่ลูกแรกอย่าทำเป็นได้ใจไปหน่อยเลย!!" ปึก!! ฝั่งตรงข้ามพูดก่อนจะแย่งบอลและชนฉันอย่างแรงความจริงฉันก็ไม่ล้มหรอกแต่ว่าถ้าไม่ล้มก็ไม่ได้ลูกโทษสิ
ปักกก!!
ปรี๊ดดดดดดด!!
"โรงเรียน TR ได้จุดโทษ"
"ชิ!!เธอตั้งใจล้มใช่ไหม?" ฝั่งนั่นถามฉัน
"อืม^^" กล้าถามก็กล้าตอบนะ
"ยัย...!!" หมับ! อีกฝั่งกระชากคอเสื้อฉันคนนี้น่าจะชื่อแจนนะแถมเธอก็ยังไม่ชอบหน้าฉันสุด ๆ ด้วย
ปรี๊ดดดดด ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
"เฮ้ยยย!!กระชากคอเสื้อเพื่อนกูทำไมวะ?!" เสียงของอาสาตะโกน
"โรงเรียน TR ได้จุดโทษสองลูก!!และเบอร์ 5 ได้ใบเหลืองเตือนครั้งที่ 1 !!" กรรมการประกาศจากนั้นก็ได้เวลาโยนจุดโทษ
ปึก ๆ ๆ ๆ สวบบบบบ!! เฮ!!!!!! ลูกแรกสวยงาม...ต่อไปก็ลูกสอง...ปึก ๆ ๆ ๆ สวบบบบ!!! และเกมก็ดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ จนใกล้จบเกม
"พี่ทิวลิปเท่มากกกก~~เก่งมากกกก~~" ขวับ! ฉันหันไปยิ้มให้เรนโบว์ที่ส่งเสียงเชียร์ฉันตั้งแต่เริ่มเกม
"ถ้าจะแพ้ก็ขอให้แกเจ็บตัวหน่อยแล้วกัน!!" ฉันได้ยินเสียงของแจนเลยหันไปมองก่อนจะพบว่าเธอกำลังปาบอลมาหาฉันแต่ว่าเพื่อนร่วมทีมฉันพยายามปัดออกเลยทำให้ลูกบอลเปลี่ยนทิศทางไปทางพี่พายุแทน
"พี่พายุระวังงงง!!!" ปึก!! โครมมมม!! ฉันพยายามวิ่งไปหยุดบอลจนทำให้ตัวเองเสียหลักล้มไปใส่พี่พายุที่กำลังนั่งอยู่ทันที...
"อะโอ๊ยยยยยย!!!" ฉันร้องด้วยความเจ็บนิด ๆ และยืดตัวขึ้นมาจากพื้นแต่พื้นมันนิ่ม ๆ นะ?
"เจ็บตรงไหนไหมทิวลิป?" เสียงของพี่พายุถามฉันทำให้ตอนนั้นฉันรู้ว่าพื้นมันไม่ได้นุ่มแต่ว่าฉันกำลังนั่งคร่อมตัวของพี่พายุอยู่!!!โดยพี่เขานอนหงายไปกลับพื้น
"0//////////0"
- ผู้เขียน
