INTRO
898 คำ
มหาวิทยาลัย U
"เมื่อไหร่จะออกมานะ?" ตอนนี้ฉันกำลังอยู่หน้ามหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยที่อยู่คนละทางกับโรงเรียนของฉันเลยแต่ว่าฉันก็ต้องมาอยู่ที่นี่ มาทำทำไมน่ะเหรอ??
ก็มารอเจอใครบางคนไง?
ฉันก็ไม่ได้อยากมาหรอกนะแต่ถ้าไม่มาเดี๋ยวก็ต้องมีปัญหากับพี่ตะวันอีกแล้วการมาที่นี่มันก็ค่อนข้างเปลืองเงินด้วยไหนจะต้องซื้อขนมอีกมันเป็นอะไรที่สิ้นคิดและเสียเวลาแต่ฉันก็ต้องมาอย่างเลี่ยงไม่ได้
"แล้วถ้าวันนี้เขาไม่ได้มาละฉันมาเสียเที่ยวเหรอ?" ฉันพูดกับตัวเองความจริงมันก็สามารถเดินเข้าไปได้แหละนะแต่ว่าฉันกลัวว่ามันคลานกันกับเขาคนนั้นยังไงละเพราะงั้นฉันเลยเลือกที่จะรออยู่ตรงนี้แทนเผื่อว่าเขาจะออกมาทางนี้
"นั่นเด็กข้างบ้านไม่ใช่เหรอ?" เสียงของคนที่ฉันกำลังรอดังขึ้นมา
พรึ่บ!!
"สวัสดีค่ะพี่พายุ" ฉันทักทายเขา
พี่พายุคือเพื่อนบ้านใหม่ที่ย้ายมาอยู่ที่ข้างบ้านของฉันเมื่ออาทิตย์ก่อนนี้เองและที่ฉันมาที่นี่ก็เพื่อมาหาเขาตามที่พี่สาวของฉันสั่งมานั่นเอง
"มาทำอะไรที่นี่เหรอ?" เขาถามฉันอย่างกันเองส่วนหนึ่งอาจจะเพราะว่าเขาเองก็มีน้องสาวเหมือนกันเลยไม่ได้รู้สึกแปลกกับฉันละมั้ง
"เอามาให้ค่ะ" ฉันส่งถุงขนมไปให้เขา
"ให้พี่เหรอ?" หมับ! เขารับไปอย่าง งง ๆ และเปิดถุงขนมออกดู
"ใช่ค่ะ"
"แล้วทำไมไม่ให้ที่บ้านละมาที่นี่ทำไม?" ฉันเองก็อยากให้ที่นั่นเหมือนกันนั่นแหละแต่ว่าพี่ตะวันสั่งให้เอามาให้ที่นี่
"ไม่เป็นไรค่ะพอดีว่าทิวกำลังจะไปห้างกับเพื่อนแล้วผ่านพอดี"
"งั้นกลับบ้านกับพี่ไหม?"
"ไม่ดีกว่าค่ะ" ไม่อยากมีเรื่องกับพี่ตะวัน
"เอ้า! แล้วเอามาให้แค่นี้??" เขาทำหน้างง ๆ ไม่เข้าใจในการกระทำของฉันซึ่งฉันก็ไม่ได้
"ค่ะงั้นทิวกลับก่อนนะ" ฉันบอกกับพี่พายุและรีบวิ่งออกมาเลย
"ทิว! ทิวลิป!" เฮ้ออ~~ ฉันต้องทำแบบนี้อีกนานแค่ไหนนะ??
หลายวันต่อมา...
บ้านของพายุ
ติ๊งน๊อง ๆ
"ว่าไงน่ะเรา?" ฉันมากดกริ๊งที่บ้านหน้าของพี่พายุซึ่งเขาก็เป็นคนมาเปิดพอดีฉันเลยยื่นของให้เขาไป
"เอามาให้"
"อีกแล้วเหรอทำไมเราเอาของมาให้พี่บ่อยจัง?" เขาถามฉัน
"ก็...รับไปเถอะน่าอย่าถามมากเลยทิวกลับบ้านแล้วนะ" ฉันตัดบทแล้วเดินเข้าบ้านตัวเองทันที
อีกสองวันต่อมา...
"พี่พายุคะทิวเอาของมาให้..."
"ขอบใจ"
วันต่อมา...
"พี่พายุขนมค่ะ"
"ทิว..."
วันต่อ ๆ มา
"พี่พายุทิวเอาของมาให้ค่ะ" เป็นอีกวันที่ฉันเอาของมาให้พี่พายุซึ่งตั้งแต่เขามาอยู่ที่นี่ฉันเอาของ เอาขนมมาให้พี่เขามากมายซะเหลือเกินแต่นั่นไม่ใช่ของ ๆ ฉันหรอกนะแต่เป็นพี่สาวของฉันต่างหาก
หมับ!!
"เดี๋ยวก่อนทิวลิป!" แต่ครั้งนี้พี่พายุไม่ปล่อยให้ฉันไปง่าย ๆ เหมือนที่ผ่านมาพี่เขาจับมือของฉันเอาไว้และรั้งไม่ให้ฉันไปไหน
"มีอะไรเหรอคะ?"
"พี่จะถามหลายรอบแล้วว่าทำไมเราชอบเอาของ เอาขนม เอาอะไรมากมายมาให้พี่จังเลย?" และแล้วเขาก็ถามมันออกมาไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากถามหรอกนะแต่เพราะว่าที่นี่ผ่านมาฉันไม่เคยเปิดโอกาสให้เขาได้ถามฉันเลยรีบให้และรีบห่างจากเขาทันทีเพราะนั่นเป็นคำสั่งของพี่ตะวันยังไงละ
"..." แต่วันนี้มันคงจะถึงเวลาแล้วละมั้งที่ฉันจะต้องพูดมันออกไปสักทีเพราะฉันเองก็อึดอัดเหมือนกันที่ไม่ได้พูดมันออกไปแบบนี้
"ตอบพี่มานะทิวลิปเลิกมา ๆ หาย ๆ สักทีพี่สงสัยในการกระทำของเรานะ" เขาพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงอบอุ่น
"พี่มีอะไรก็ถามมาเลยทิวจะตอบให้เอง" ฉันพูดกับเขา
"ที่เราทำแบบนี้น่ะ...เธอชอบพี่เหรอ?"
"..." กึก!
"ทิวลิป"
"เปล่า...พี่สาวหนูต่างหากที่ชอบพี่"
ใช่แล้วละ...
ตั้งแต่วันที่พี่พายุย้ายเข้ามาพี่สาวของฉันหรือว่าพี่ตะวันก็สนใจพี่พายุมาก ๆ เรียกว่าชอบเลยก็ได้มั้งเพราะงั้นพี่ตะวันเลยชอบให้ฉันเอาของไปให้พี่พายุไม่ว่าจะที่มหาวิทยาลัยหรือว่าที่บ้าน ฉันต้องเป็นคนเอาของไปให้พี่พายุเสมอไม่มีสิทธิปฏิเสธอะไรทั้งนั้นเพราะถ้าไม่ทำเท่ากับมีปัญหากับพี่และพ่อแม่ก็เข้าข้างพี่มากกว่าฉันซะอีก จนบางครั้งฉันก็อดตั้งคำถามไม่ได้ว่าฉันใช่ลูกของพ่อแม่หรือเปล่าทำไมทุกคนถึงได้ใจร้ายกับฉันจังเลย
"งั้นทิวขอตัวก่อนนะ" ฉันพูดกับพี่พายุอีกครั้งก่อนจะกลับเข้าบ้านตัวเองเหมือนทุกครั้ง
- ผู้เขียน
