5
1750 คำ
ได้ยินเขาเปรียบเทียบอย่างนั้นก็เข้าใจขึ้นมาทันที ภูมินทร์เรียนจบด้านนี้โดยตรง บริหารบริษัทได้สบายๆ แต่เขาอาจจะไม่ชอบ คล้ายกับกรณีของดรุณี พี่สาวหล่อนก็ทำขนมทำอาหารดูแลร้านได้หมดเพียงแต่ไม่ชอบ ก็เลยมีความตั้งใจอยากยกร้านให้หล่อน
ดาริกานั่งเงียบคอยมองกระจกส่องหลัง เห็นปฐวีขับบิ๊กไบท์ตามหลังมาติดๆ ท้ายรถเขามีป้ายไฟขนาดปานกลางถูกมัดเชือกไว้ ไม่รู้ว่าเขาจะสังเกตเห็นหรือเปล่าว่าลืมปิดไฟที่มีข้อความ ‘ดรีม สู้ๆ’
ไม่ได้ตาฝาด ดาริกาเห็นเงาสะท้อนตัวเองกำลังยิ้ม
“พี่พูดแรงไปหรือเปล่า ไม่ใช่ไหม”
“อ๋อ ไม่หรอกค่ะ คุณมีนเปรียบเทียบได้ดีมาก”
“ค่อยโล่งอก บางครั้งพี่ก็โผงผางมากเกินไป คุณพ่อ คุณแม่ พี่หมอก ไม่มีใครเชียร์ให้พี่จีบน้องดรีมสักคน บอกน้องดรีมไม่มีวันชอบพี่ พี่จะทำให้พวกท่านแล้วก็พี่หมอกเห็น ว่าพี่จีบน้องดรีมได้”
เอ่อ... หมายความว่าจีบเพราะอยากเอาชนะเหรอ
“พม่าไม่มีอะไรน่าเที่ยว เขาน่าจะจัดที่สิงคโปร์ หรือไม่ก็มาเลเซีย แต่พี่ก็ไม่ชอบอาหารมาเลฯ จัดในไทยดีกว่า”
“งานนี้รวบรวมนักแข่งจากทุกประเทศในอาเซียน ก็คงจะผลัดเปลี่ยนสถานที่จัดงานไปเรื่อยๆ นั่นแหละค่ะ ดรีมว่าพม่าก็ดีนะคะ ที่เที่ยวสวยๆ เชิงโบราณสถาน วัด หรือวังเก่าๆ ก็มีเยอะ”
“วัดเนี่ยนะ” เบะปากตามประสาคนไม่เข้าวัดทำบุญ “ไม่ค่อยชอบ แต่ถ้าน้องดรีมบอกว่าสวย พี่จะหาข้อมูลก่อนเดินทาง เผื่อว่าจะพาน้องดรีมเที่ยว จะเดินทางปลายเดือนหน้าใช่ไหม พี่จะได้บอกคุณแม่ล่วงหน้าให้ท่านส่งคนมาช่วยดูแลร้าน”
“ใช่ค่ะ ดรีมว่าจะเข้าไปคุยกับคุณแก้วอยู่เหมือนกัน หลังจบการแข่งขัน ดรีมอยากขออนุญาตท่านอยู่เที่ยวพม่าต่อสักสัปดาห์”
กล่าวถึงคุณแก้วกัลยา มารดาของภูมินทร์และภูดิศ ท่านเป็นหุ้นส่วนคนสำคัญ ช่วยออกทุนขยับขยายร้านให้โดยไม่คิดดอกเบี้ย และส่วนแบ่ง ถ้ารายได้ของร้านอยู่ในเกณฑ์ดีดาริกาก็ค่อยคืนทุนให้ท่านทีละเล็กละน้อย แบบนี้เรียกหุ้นส่วนได้หรือเปล่าไม่รู้
ท่านวางแผนร่วมกับหล่อนว่าจะขยายสาขาร้าน อยู่ในขั้นตอนปรึกษาหารือกับทีมงาน จะเริ่มลงมือทำต้นปีหน้า
“เอาสิ พี่จะขอให้ คุณแม่บ่นบ่อยมากว่าน้องดรีมขลุกอยู่ร้านทุกวันกลัวจะเบื่อ ให้หยุดงานไปเที่ยวบ้างก็ห่วงร้าน ว่าแต่ว่า ประเทศพม่าเนี่ยได้ขอวีซ่าหรือเปล่า ยังไม่เคยไปเลยสักครั้ง”
“คุณมีนลองให้เลขาคนใหม่ค้นหาข้อมูลให้นะคะ ดรีมไม่มีข้อมูล ไม่ได้วางแผนว่าจะผ่านมาถึงรอบสุดท้าย”
“สวย น่ารัก แถมยังเก่ง เพราะแบบนี้ไงพี่ถึงชอบ”
อะไรคือการชะเง้อคอเข้ามาใกล้แล้วกระซิบ ดาริกาโยกตัวหนีถลกแขนพับขึ้นให้เขาเห็น ว่าหล่อนแมนกว่าที่เขาคิด ไม่ใช่ผู้หญิงที่หลงใหลได้ปลื้มกับมุกจีบทื่อๆ ไร้เสน่ห์จากเขา
ภูมินทร์เห็นอย่างนั้นก็แก้เขินด้วยการหัวเราะ อยากคบหล่อนเป็นแฟนนี่นา มีวิธีไหนพอจะหยอดได้จีบได้เขาก็ต้องลอง ภูมินทร์เคยชอบดรุณีมาก่อน ดรุณีเป็นสาวหวาน เรียบร้อย พูดเพราะ อ่อนหวาน ต่างจากดาริกาคนน้องที่น่ารักแบบดุๆ
ดาริกากระฉับกระเฉง พูดเก่ง ไม่ยอมใคร แม้แต่กับคุณแก้วกัลยามารดาของเขา ที่หลายคนกลัวนักกลัวหนากลับมีหล่อนคนเดียวกล้าท้าทาย เจอกันครั้งแรกไม่ได้ชอบในแบบที่อยากจีบ แต่พอเจอหน้ากันบ่อยๆ เขากลับชอบนิสัยจริงใจตรงไปตรงมา
ถึงต้องลงทุนลงแรงตามจีบหล่อนทุกวันเป็นเวลาสามเดือน เพื่อตัดหน้าปฐวี เพื่อนสนิทพี่ชายคนนี้ก็ชอบดาริกาเหมือนกัน แถมยังมีโอกาสทำความรู้จักหล่อนจริงจังก่อน แต่แล้วไง ใครแคร์? ต่อให้สองคนจะคบกันถ้าเขาชอบก็จะแย่งมาให้ได้!
“ว่างๆ ไปหาหมอบ้างนะน่าจะเป็นโรคติกส์”
นั่นปะไร แค่ทำตาหวานเชื่อมประกอบกับกะพริบตาประจบหล่อนก็หาว่าเขาเป็นโรคกล้ามเนื้อกระตุก
“ใจร้ายกับพี่พี่ไม่ว่า แต่อย่าใจดีกับพี่วี พี่โกรธ”
“พอกันทั้งคู่ พวกคุณน่าจะจีบกันเอง เคมีเข้ากันจะตาย”
รถติดไฟแดงมองนอกกระจกก็เห็นรถของปฐวีจอดอยู่ใกล้ๆ เขายกมือทักทายเพราะเห็นว่าหล่อนมอง
อยากจะบ้า! ปฐวีสายตาไวเกินไปหรือเปล่า!
ไม่อยากเชื่อเลยว่าจะมีวันนี้ โสดมา 22 ปี วันดีคืนดีมีผู้ชายมาจีบ 2 คน แถมยังหน้าหม้อรุกเก่งทั้งคู่ ชีวิตแสนสงบของดาริกาจึงปั่นป่วนนับจากวันนี้ ในการทำขนมดาริกาเป็นอันดับหนึ่งของประเทศ ในชีวิตจริง ใครกันหนอจะเป็นแชมป์รักอันดับหนึ่งในหัวใจ
ผู้เข้าแข่งขันหมายเลขหนึ่ง เบนกล้องไปทางคนขับรถยนต์ซึ่งก็คือ ภูมินทร์ หนุ่มหล่อมากความสามารถดีกรีนักเรียนนอก รูปงาม รวยทรัพย์ และรวยผู้หญิง ในคลังของเขาน่าจะมีสาวๆ เก็บไว้ร้อยคน
ผู้เข้าแข่งขันหมายเลขสอง เบนกล้องไปทางคนขับบิ๊กไบท์สีดำคันใหญ่ ปฐวี สถาปนิกหนุ่มหล่อมาดเซอร์ กินง่าย นอนง่าย แต่ความจริงใจและความเจ้าชู้ของคุณพี่นั้น ไม่น้อยหน้า จบการแนะนำตัวขอสรุปสั้นๆ ว่าไม่น่าคบทั้งคู่!
“ตอนนั่งรอที่ล็อบบี้พี่วีชวนคุยหรือเปล่า”
มีคนโทรเข้าเผลอไปรับสายแป๊บเดียวกลับมาที่โต๊ะไม่เห็นทั้งสองคน ถามพี่ชายก็รู้ว่าปฐวีกับดาริกาไปเข้าห้องน้ำ
ว่าจะตามไปก็ถูกพี่ชายสั่งให้นั่งลงแล้วเฉ่งเขาชุดใหญ่ว่าล่วงล้ำความเป็นส่วนตัวของดาริกามากเกินไป ก็เลยเถียงกลับว่าทีปฐวีไปซื้อบ้านอยู่ใกล้ดาริกาล่ะ ทำไมพี่หมอกไม่ด่า
“ไม่ค่อยได้คุย ตอนนั้นดรีมง่วงนอน”
“งั้นเหรอ ดีแล้ว พี่ไม่ชอบให้น้องดรีมอยู่กับพี่วี”
“เหนื่อยจัง ขอพักสายตาหน่อยนะ”
ดาริกาขี้เกียจคุย ยกความเหนื่อยมาเป็นข้ออ้าง
“ครับ” ภูมินทร์ขับรถพานางฟ้าประจำใจกลับบ้าน
ถนนตอนกลางคืนไม่ได้โล่งมีรถเป็นจำนวนมาก แต่ก็สามารถขับได้เรื่อยๆ รถไม่ติด ภูมินทร์ขับรถค่อนข้างเร็วเพื่อพาดาริกามาส่งหน้าร้านขนม ดาริกาอาศัยอยู่คนเดียว บ้านของหล่อนตั้งอยู่หลังร้านต้องเดินลึกเข้าไป อยู่ภายในเขตกำแพงเดียวกัน
ภูดิศเคยอยู่ที่นั่น แต่พาภรรยากับลูกสาวย้ายออกไปอยู่บ้านหลังใหม่ วันหยุดสุดสัปดาห์สองคนนั้นจะมาค้างบ้านดาริกา สลับกับบ้านใหญ่พ่อแม่ ก่อนย้ายออกภูดิศซ่อมทุกอย่างเพื่อความปลอดภัย ไม่ว่าจะเป็นเพิ่มกล้องวงจรปิด ทำประตูรั้วให้ใหญ่ขึ้น ทำกำแพงให้สูงจนมั่นใจว่าดาริกาปลอดภัย พี่ชายเขาเคยชวนดาริกาไปอยู่ด้วย แต่ดาริกาไม่ไปเนื่องจากห่วงบ้านห่วงร้าน อีกทั้งพี่สาวก็แต่งงานมีลูกแล้วไม่อยากรบกวน ภูมินทร์เข้าใจพี่ชาย ร้านขนมกับบ้านของหล่อนหลังเล็กมาก มีแค่ชั้นเดียว เดินไปทางไหนก็เห็นหน้ากัน ถ้าเขามีโอกาสได้คบดาริกาก็คงบังคับหล่อนให้ย้ายออกไปอยู่ข้างนอก จ้างคนนอนเฝ้าก็ได้จะไปยากอะไร
“ถึงแล้ว”
เลี้ยวซ้ายเข้าซอยแคบมานิดเดียวก็เห็นประตูรั้วบานทึบขนาดใหญ่สีขาวที่สลักข้อความไว้ว่าบ้านขนมหวาน เอ่ยเบาๆ คนหูไวก็ได้ยิน ปลดเข็มขัดนิรภัยยกกระเป๋าขึ้นมาวางบนตักรอทันที
“คุณมีนจอดตรงนี้ได้เลย ขอบคุณนะคะที่มาส่ง”
ภูมินทร์ยังไม่ได้ตอบกลับ ดาริกาก็ลงจากรถ ค้นหาลูกกุญแจมาไขประตูรั้วออกแรงดึงประตูข้ามผ่านเข้าไป
“ดรีม! อย่าเพิ่งเข้าบ้าน”
เสียงนั้นเข้มกว่าภูมินทร์มาก ดาริกาหันหลังมองไปทางต้นเสียง ก็เห็นว่าคนพูดเป็นปฐวีที่เพิ่งมาถึง เขายังนั่งคร่อมบนบิ๊กไบท์ดับเครื่องยนต์เตะขาตั้งลง พร้อมกับภูมินทร์ที่รีบเปิดประตูซุปเปอร์คาร์มาหาเช่นเดียวกัน
สองหนุ่มเผชิญหน้ากันทีไรชอบหาเรื่องกัน อย่างตอนนี้ ภูมินทร์กับปฐวีต่างยันมือผลักอกกันดุดัน ภูมินทร์ตัวบางกว่าแพ้อย่างหมดรูปลอยไปทางด้านหลัง ปฐวีชนะจึงเข้าถึงตัวดาริกาก่อน
“หายปวดท้องหรือยัง ไปซื้อยาให้เอาไหม”
“ไม่เป็นไร ในบ้านน่าจะพอมี คุณกลับเถอะดึกแล้ว”
“ถ้าไม่ไหวก็โทรมาบอกจะพาไปหาหมอ เข้าบ้านแล้วอย่าลืมตรวจเช็คความเรียบร้อยมองหาสิ่งผิดปกติ ถ้าไม่มีก็รีบล็อกประตูลงกลอนให้แน่นหนา แล้วก็อย่าลืมเปิดไฟรอบบ้านให้สว่างๆ ด้วย”
“รู้แล้วค่ะคุณพ่อ สั่งจัง กลับบ้านได้แล้วดรีมง่วงมาก อยากพักผ่อน”
ดาริกาสะบัดข้อมือไล่ให้เขาถอยออกไป
“ตอนเช้าว่าง เดี๋ยวเข้ามาช่วยเปิดร้าน”
ปฐวียกมือขึ้นจับรั้วเหล็กจะช่วยปิด ตอนนั้นภูมินทร์ก็พูดแทรกเพื่อเกทับ
“แต่ผมว่างทั้งวัน มาช่วยงานน้องดรีมได้สบายๆ”
โปร์ไฟล์ภูมินทร์เหนือกว่าปฐวีหลายด้าน โดยเฉพาะความรวย ภูมินทร์มั่นใจในตัวเองว่าจะสามารถเอาชนะใจดาริกาได้
“งานการมีไม่ทำ ถึงมีเวลาว่างมาเฝ้าผู้หญิง”
“เรื่องแบบนี้พูดเองไม่ได้ ต้องถามน้องดรีมว่าจะเลือกใคร”
ปฐวีเป็นเพื่อนพี่ชายถือว่าเป็นคนกันเอง แต่พวกเขากลับจะต่อยกันตายเพราะผู้หญิงคนเดียว ผู้หญิงคนนั้นก็ใจร้ายไม่สนใจความทุ่มเทนี้เดินตัวปลิวเข้าบ้าน ภูมินทร์สะบัดมือออกจากปฐวีไปเกาะประตูมองผ่านช่องเล็ก ร้องเรียกดาริกาคอแทบแตกก็ไม่กลับมา
- ผู้เขียน
