บทที่ 17

1335 คำ

พอวางโทรศัพท์ลุก ชายในชุดสูทก็ตอบเสียงห้วนๆ ให้พยศต้องสะดุ้งเล่น “ให้ผู้ชายคนนั้นเข้าไปได้เพียงคนเดียว ส่วนคุณ! ห้ามเข้า” “เฮ้ย! ทำไมไม่ให้เข้าไปทั้งสองคน” พยศโวยวายเสียงหลง ขึงตาใส่ ทำท่าจะวางมวยกับฝ่ายตรงข้าม ซึ่งยืนเท้าสะเอวเตรียมรับมือกับเขาเช่นเดียวกัน “คำสั่งของคุณมาลอสด์” “เรามากันสองคน ก็ต้องเข้าไปทั้งสองคนสิ” พยศไม่ยอมกับคำสั่งที่ได้รับ “ไม่ได้! เจ้านายให้ผู้ชายคนนั้นเข้าไปเพียงคนเดียวเท่านั้น” คู่กรณีของพยศปฏิเสธเสียงห้วน การห้ำหั่นกันดูท่าจะบานปลาย หากเมฆีไม่เดินมาห้ามลูกน้องของตนเองเสียก่อน “คุณพยศ คุณไปพักผ่อนที่โรงแรมก่อน ผมจะเข้าไปหาคุณมาลอสด์เพียงลำพัง” “ขืนเข้าไปคนเดียวก็ตายสิครับเจ้านาย” “เข้าไปสองคนก็ตายทั้งสองคนเหมือนกันนั่นแหละ” เมฆีค้าน ก่อนจะเอ่ยกลั้วเสียงหัวเราะเพื่อคลายความตึงเครียดของลูกน้อง “เอาน่า ตายคนเดียว ดีกว่าตายทั้งฝูง คุณกลับไปโรงแรมก่อน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม