ทุกสัมผัสที่เขามอบให้ แม้จะมีบานประตูที่ช่วยรับร่างระทวยนี้เอาไว้ ทว่า ก็พิมพ์ลดาก็ไม่สามารถทรงตัวได้เท่าที่ควร เพราะยามนี้เนื้อตัวหญิงสาว ราวกับเป็นขี้ผึ้งที่กำลังถูกเปลวตะวันร้อนแรงลนให้ละลายลงกระนั้น ยิ่งเขาไม่ได้แตะต้องร่างงามตรงหน้าเสียหลายวัน ก็ระดมจูบไซร้พร้อมใช้มือหนาฟ้อนเฟ้นไปทั่วเรือนร่าง โดยเฉพาะตรงทรวงคัดตึงของเธอ...
"อ๊า!"
หญิงสาวส่งเสียงขึ้นมาอีก ยามเปลวตะวันใช้ริมฝีปากร้อนฉ่าเม้มลงตรงติ่งหูนิ่มนวลของเธอเบา ๆ ก่อนจะลดใบหน้า ลากลิ้นร้อนชื้นลงมาตามลำคอที่มีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ชุดนอนเสื้อเชิ้ตสีขาวที่พิมพ์ลดาติดกระดุมเพียงเม็ดเดียว เขาก็สามารถแกะมันได้ภายในไม่กี่วินาที ยามนี้สาบเสื้อนั้นจึงแยกออกจากกันแล้ว
พิมพ์ลดาไม่ได้สวมบ
