หลี่ซีเหมยนั่งอยู่บนระเบียงตึกไม่ไกลจากโกดังที่เกิดเหตุมากนัก เธอแค่ต้องการเห็นว่าคนที่บุกเข้ามาในภายหลังมีเป้าหมายอะไร และพวกเขาจะจัดการอย่างไรกับสถานการณ์ที่พบ
พอจะรู้ว่าเป็นคนของตระกูลซ่ง เพราะจำคนสนิทของเจ้านายคนนั้นได้ เมื่อเห็นรถสีดำหลายคันแล่นเข้ามาจอดก็ยิ่งรู้สึกสนอกสนใจ เธอเห็นชายที่นั่งอยู่บนรถเข็นลงจากรถมา เขามองนิ่งไปยังลานหน้าโกดังที่ยังมีศพนอนอยู่สภาพเดิมอย่างไร้อารมณ์
‘อย่างน้อยก็เป็นคนโหดเหี้ยมมากพอ’ การจะเป็นมาเฟียได้ หากไม่โหดเหี้ยมหรือเด็ดขาดมากพอก็สมควรผันตัวไปอยู่ในธุรกิจสีขาวเสีย คนแบบพวกเธอไม่สามารถปรานีต่อผู้อื่นได้ก็เพราะว่า มันเท่ากับเป็นการฆ่าตัวตายทางอ้อมนั่นเอง
หลี่ซีเหมยเงยหน้าขึ้นมองพระจันทร์ที่กำลังทอแสงอยู่บนท้องฟ้า เธอเอนหลังลงอย่างผ่อนคลาย และหรี่ตามองคนที่อยู่เบื้องล่างโดยไม่ได้เกรงกลัวว่าพวกเขาจะรู้สึกตัวเลยแม้แต่น้อย
แม้แต่ผู้เป็นนายที่ดูจะอ่อนไ
