Chapter.27
ราฟาเอลซึ่งยืนพิงประตูได้ยินเสียงของเธอและประโยคที่เหมือนมีเข็มมาทิ่มเขาเป็นร้อยๆเล่ม
“บ้าเอ๊ย”
เขาพ่นลมหายใจและสบถออกมาเบาๆเพียงลำพัง ฝ่ามือหนากุมหน้าผากตัวเองอย่างทรมาน
นับจากนี้ไป คงไม่ได้เจอกันอีกแน่นอน
เพราะรอบนี้เป็นเขาเองที่ตัดสินใจตัดความสัมพันธ์นี้ลง
พิมรภานั่งอยู่ในห้องในที่มืดสนิท เธอไม่สนใจแม้แต่จะเปิดไฟในห้อง ในสมองยังคงจมอยู่กับความทุกข์ สายตาเพ่งมองที่จอมือถือ ที่มีภาพความทรงจำต่างๆที่เขาส่งมาให้เธอดูตลอด หรือแม้แต่ภาพล่าสุดที่เขาส่งมาให้กำลังใจเธอ
‘ขอให้สอบสัมภาษณ์ผ่านนะที่รัก’
‘รักและคิดถึงคุณมาก สุดที่รักของราฟาเอล’
พร้อมกับรูปตอนเขาเพิ่งตื่นนอนและรอยยิ้มหวานๆ...
พิมรภาตัดสินใจลบความทรงจำทุกอย่างทิ้งหมด
.
‘เอาไม่ลงว่ะ’
.
.
ประโยคนี้ เธอจะจำมันไว้ ว่าเขาดูถูกความรักของเธอแค่ไหน
“ฉันคงดูร่านมาก?... ลาก่อน คนใจร้าย”
เธอถอดซิมมือถือเดินเข้าไปในห้
