Chapter.21
ราฟาเอลนั่งคิดไม่ตกเรื่องที่พิมรภาไม่ยอมกลับด้วย เขาคงคิดถึงเธอแย่ ทั้งเป็นห่วงและหวง..
ร่างสูงนอนอาบแดดบนเปลริมหาดอันเงียบสงบไร้ซึ่งความวุ่นวายตามที่เขาต้องการ มีเพียงเสียงคลื่นทะเลและเสียงธรรมชาติรอบๆเท่านั้น
“ไม่ร้อนแย่หรือคะ?” พิมรภายื่นแก้วน้ำส้มมาให้เขาดื่ม
“ผมขอไวน์ไม่ใช่หรือ?”
“ไม่ค่ะ เย็นๆค่อยกิน”
“มีแผนอะไรมั้ยนี่ หรือจะรอมอมผมตอนกลางคืนหรือที่รัก”
“บ้า คิดได้ไง ชิ มื้อเย็นวันนี้พิมจะทำกับข้าวหลายอย่างเลยยังไม่อยากให้คุณดื่มค่ะ”
“เรียกว่าเลี้ยงส่งสินะ” ราฟาเอลทำเสียงประชด เพราะพรุ่งนี้แล้วที่เขาจะต้องรีบกลับไปทำงาน เขาอยากให้หล่อนกลับไปด้วยกันแค่นั้น ทำไมหล่อนถึงได้ดื้อรั้นนัก
“ไม่เอาน่าพี่ราฟ” พิมรภาอ้อนไปนวดไหล่ให้เขาไป “คืนนี้พิมอยากดูดาวจังค่ะ ดูเป็นเพื่อนพิมนะ ๆ”
“ก็ต้องอย่างนั้นอยู่แล้ว” ขัดเธอได้ซะที่ไหนล่ะ
พิมรภาอดหมั่นเขี้ยวไม่ได้จึงก้มลงหอมแก้มสากฟ
