“สัตว์เลี้ยงที่มันไม่เชื่อฟังเจ้าของ มันก็จะโดนลงโทษยังไงล่ะ!”
“อึก! นะ…หนูหายใจไม่ออก” เธอพยายามแกะมือมาร์ลิกซ์ที่บีบรัดคอตัวเองอยู่ออกอย่างยากลำบาก เพราะยิ่งพยายามแกะออกมากเท่าไร เขายิ่งออกแรงมือที่กำลังบีบคอเธออยู่ให้แน่นขึ้นกว่าเดิมจนเริ่มหายใจไม่ออก
เขาน่ากลัวมาก
มาเฟียหนุ่มยอมลดแรงที่บีบคอยูริลงแต่ไม่ทั้งหมด เขาจับเธอหันหน้าเข้าผนังห้องเย็นเฉียบ กลิ่นหอมหวานจากตัวเธอที่ลอยมาเตะจมูกพลอยทำให้อารมณ์ปรารถนาก่อตัวเพิ่มมากขึ้น กลางกายปวดหนึบจนรู้สึกทรมาน ยูริพยายามดิ้นให้หลุดจากพันธนาการมาร์ลิกซ์ ทว่าก็พานทำให้ก้นเธอเสียดสีไปมากับความเป็นชายภายใต้กางเกงสีเข้มของคนข้างหลัง
“ปล่อยหนู!”
“ปล่อยแน่ แต่เป็นปล่อยข้างในตัวเธอ” เสียงทุ้มต่ำกระซิบลงข้างใบหูยูริ มือเลื่อนมือไปรูดซิปกางเกงลงและล้วงแก่นกายที่ตื่นตัวแข็งขึงออกมา ก่อนจะใช้มือสอดเข้าไปใต้กระโปรงชุดเดรสยูริเพื่อรูดแพนตี้เธอลง
“อื๊
