“ทำไม?...พี่ไม่ฟังมุกสักนิด...พี่เชื่อจริงๆเหรอคะว่ามุก...มุก”
“ทรยศ!!!!...” อลันต่อคำพูดให้กับหนูมุก ที่มาพร้อมกับสายตาแข็งกร้าวแทนความว่างเปล่าก่อนหน้านี้
“ไม่จริง!...มุกกับคุณเจสัน...เราไม่ได้...” หนูมุกหยุดคำพูดเมื่อมือใหญ่ยกขึ้นห้าม พร้อมกับที่ขยับหันหลังให้เธอ
“ภาพมันฟ้องทุกอย่าง...เธอทำในสิ่งที่ฉันเกลียดและขยะแขยง...เกินกว่าที่ฉันจะรับเธอได้อีกต่อไป” อลันขมวดคิ้วเมื่อพูดจบแต่ทุกอย่างเงียบ ...อ๊ะ!!!
“มุกเป็นผู้หญิงของพี่อลันเพียงคนเดียวทั้งตัวและหัวใจ...” อลันที่หันกลับมา ดวงตาแข็งกร้าวที่แดงก่ำจ้องมองร่างบางที่เปลือยเปล่าตรงหน้า
“คิดว่าใช้วิธีนี้แล้ว...ทุกอย่างจะจบอย่างที่เธอต้องการ...ก็ได้!...ฉันจะสนองให้ถึงใจอย่างที่ต้องการ” อลันพูดพร้อมกับรั้งร่างบางเข้าสู่อ้อมแขน ปากหยักบดริมฝีปิดปากชมพูระเรื่ออย่างไร้ซึ่งความอ่อนโยน
หนูมุกปิดเปลือกตาอดทนต่อความเจ็บปวดที่ริมฝีปาก ให้อลันก
