Chapter 10
1312 คำ
จีเดินเข้ามาอยู่ในร่มเดียวกับคุณธาดาเขายื่นมือไปโอบเอวเธอเล็กน้อยก่อนจะพาเดินออกไปขึ้นรถ แดดแทบจะไม่โดนเธอเลยไม่ใช่สิไม่มีแดดด้วยซ้ำเธอว่าเขาดูกังวลมากไปหน่อยนะ
"เชิญครับ"
ลูกน้องของคุณธาดาเปิดประตูรถให้เธอขึ้นไปนั่งข้างหลังเธอขึ้นไปก่อนที่คุณธาดาจะตามขึ้นมาอีกฝั่ง
"ลูกน้องคุณเหรอคะ"
"ใช่ครับคุณน่าจะเจอหลายครั้งแล้วนะ"
"แต่ยังไม่รู้ชื่อเลยค่ะ"
"อ่อ เขาชื่อกรนะ"
"อ่า ค่ะ ^///^"
จีร้องอ่อออกมาพยักหน้ายิ้มๆ ธาดาเอาสมุดมาพัดให้จีเพราะเหงื่อเธอซึมออกมาถึงแม้ว่าแอร์จะเย็นแล้วก็เถอะ
"ร้อนมากมั้ยครับ"
จีมองธาดาที่แสดงออกว่าเป็นห่วงเธอจนออกนอกหน้าสุดๆจนเธออดยิ้มไม่ได้ ก็คนมันไม่เคยมีใครมาปฎิบัติใส่เอาใจแบบนี้นี่นา
"ดีขึ้นแล้วค่ะแอร์รถเย็นดีนะคะ"
"ผมกลัวคุณร้อนก็เลยให้กรเปิดทิ้งไว้นะ "
"เทคแคร์ผู้หญิงเก่งจังนะคะคุณธาดาเนี้ย "
จีเอ่ยแซวยิ้มๆเขามองหน้าเธอก่อนจะยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์
"ผมทำแบบนี้เฉพาะกับคนพิเศษเท่านั้น :)"
จีอมยิ้มมองหน้าเขาก่อนจะชวนคุยไปเรื่อยเปื่อยทั้งสองคนใช้เวลาในการนั่งอยู่ในรถนานเกือบชั่วโมงก่อนจะมาถึงห้างสรรพสินค้าของตระกูพิพัฒน์นิรันกุล เขาเดินลงมาพร้อมกับเดินมาเปิดประตูให้หญิงสาวด้วยตัวเอง
"เชิญครับ"
"ขอบคุณค่ะ"
จีเดินลงมาตรงประตูหน้าห้างพอดีเป็น VIP มันดีแบบนี้นี่เองสินะไม่ต้องเดินไกลด้วย
"มาครับจับมือผมไว้ดีกว่าเดี๋ยวคุณจะหลงนะ :)"
"หลงห้างเนี้ยเหรอคะ?"
"หลงผมต่างหาก :)"
จียิ้มพร้อมกับเบือนหน้าหนีไปอีกทางทำไมช่างหยอดเสียจริงแล้วเธอก็นะหลงกลเขาตลอดแหละ
"มาเถอะครับผมจับมือเฉยๆเอง"
จีหันไปมองหน้าเขาก่อนนะส่งมือไปให้เขา ธาดากุมมือเธอไว้ก่อนจะมองหน้าเธออย่างอ่อนโยนแล้วพาเธอเดินเข้าไปภายในห้าง
"สวัสดีครับคุณธาดา"
"สวัสดีครับ สถานการณ์เรียบร้อยดีมั้ย"
"เรียบร้อยดีครับตอนนี้ส่งให้ตำรวจจัดการแล้วครับ"
"ตกลงว่ามีปัญหาเรื่องโจรเข้ามาปล้นร้านทองใช่มั้ยมีใครเป็นอะไรรึเปล่า?"
"ใช่ครับ แต่ระบบความปลอดภัยของเราแน่นหนาคนร้ายไม่ได้พกปืนมาเพราะเครื่องของเราไม่ให้ผ่านอยู่แล้ว คนร้ายไปซื้อมีดในห้างแล้วมาจี้ทองตรงชั้นหนึ่งใกล้ทางออกดีที่ว่ารปภของเราถูกฝึกมาอย่างดีการต่อสู้เลยไม่มีใครได้รับบาดเจ็บคนร้ายโดนยาสลบไปก่อนครับ"
จีมองเขาสองคนคุยกันอย่างงงๆ เกิดเหตุการณ์ปล้นร้านทองภายในห้างด้วยเหรอมิน่าละเขาถึงรีบมาทำงานที่นี่
"มีคนปล้นร้านทองเหรอคะ"
"ใช่ครับ แต่ว่าเหตุเกิดตรงใกล้ทางออกคนร้ายคงวางแผนมาแล้วอย่างดีเห็นว่ากล้องย้อนหลังสามวันเขามาดูทางหนีทีไล่ทุกวันด้วย "
"แปลกดีนะคะไม่มีข่าวเลย"
"เหตุเกิดชั้นหนึ่งแล้วก็มันเป็นเวลาที่ลูกค้าไม่ค่อยมีนะก็เลยไม่เป็นข่าว อีกอย่างพอจับคนร้ายได้ทางพนักงานและรปภเขาก็รีบเคลียร์พื้นที่กันลูกค้าชั้นอื่นเดินลงมาแล้วตกใจ ผมว่าการจัดการที่สาขานี้ดีพอสมควรเลยล่ะผมควรจะมาให้กำลังใจพวกเขาสักหน่อยคุณว่าผมทำถูกมั้ย"
จีพยักหน้ายิ้มๆอย่างเห็นด้วย เมื่อสถานการณ์ร้ายแรงสิ่งหนึ่งที่ทำให้พวกลูกน้องหายตกใจได้นั้นก็คือกำลังใจจากผู้เป็นนาย
"คุณทำถูกแล้วค่ะที่มา แล้วทำไมถึงไม่เล่าก่อนคะจีจะได้รู้มาก่อนบ้าง"
"ไม่ต้องเล่าหรอกกรบอกว่าสถานการณ์สงบแล้วทางสาขาจัดการอย่างรวดเร็วผมก็เลยไม่ค่อยห่วงอะไร เอางี้เดี๋ยวคุณช่วยไปเปิดกล้องย้อนหลังให้ผมดูหน่อยผมอยากรู้ว่ามันเกิดอะไร แล้วก็อาจจะปรับเปลี่ยนใหม่ให้สินค้าพวกที่มีราคาสูงย้ายไปขายตรงโซนปลอดภัยเพราะใกล้ทางออกมันเสี่ยงที่โจรจะปล้นสูงกว่าที่ไปคนพลุกพล่าน"
"ได้ครับ งั้นเชิญคุณธาดาทางนี้เลยครับ"
ธาดากุมมือจีไว้แน่นพาเธอเดินเคียงข้างเขาไปในห้องที่มีหน้าจอกล้องวงจรปิด เขาพาหญิงสาวไปนั่งเล่นตรงโซฟาเพราะเขากลัวเธอจะเบื่อ
"นั่งรอผมตรงโซฟานะผมทำงานแบบหนึ่ง"
"จีขอดูด้วยได้มั้ยคะ เอ่อ คือเผื่อว่าจะเอาไปเป็นแนวทางในการป้องกันของโรงแรมที่จีทำงาน"
"ได้สิครับงั้นนั่งตรงนี้ดีกว่า"
เขาให้กรลากเก้าอี้มาให้จีนั่งตรงหน้าจอให้เธอได้ดูอย่างสบายๆ ภาพบันทึกเหตุการณ์ตั้งแต่เริ่มจนถึงจุดจบการจัดการของห้างเขาถือว่าดีเยี่ยมเลยแหละ
"ห้างคุณธาดานี่จัดการกันไวดีนะคะ ลูกค้าบางคนยังไม่รู้เรื่องเลยด้วยซ้ำ"
"เรามีซ้อมเรื่องความปลอดภัยกันบ่อยมาก ไม่ใช่แค่ความปลอดภัยของลูกค้าอย่างเดียวเราจะคำนึงถึงความปลอดภัยของพนักงานด้วย ทุกคนถูกฝึกให้พาลูกค้าที่อยู่ใกล้ๆเดินตามไปยังจุดปลอดภัยและเรามีห้องสำหรับปลอดภัยมากๆไว้รับรองลูกค้าด้วย"
"น่าสนใจจริงๆ "
"เอาล่ะขอบคุณมากนะคุณไปได้ละผมจะไปคุยกับพวกผู้จัดการต่อ ไปกันเถอะครับคุณจี"
กรเดินออกไปเปิดประตูรอเจ้านายของเขา ส่วนธาดาก็เดินไปกุมมือจีแล้วพาเดินออกไปจากห้องนั้น เดินออกมาได้แค่นิดเดียวพนักงานตั้งแต่ระดับหัวหน้าแผนกยันถึงหัวหน้าสาขาก็มายืนรอต้อนรับเขาถึงที่
"สวัสดีครับคุณธาดาผมเพิ่งทราบจากพนักงานรักษาความปลอดภัยว่าท่านเดินทางมาถึงแล้ว ผมและน้องๆก็เลยรีบมาหาที่นี่ ยินดีต้อนรับครับ"
"ไม่ต้องมีพิธีอะไรมากมายหรอกผมมาที่นี่เพราะเรื่องเมื่อเช้า แต่ดูเหมือนว่าทุกคนจะแก้ปัญหาได้ดีและไม่มีข่าวหลุดออกไปซึ่งผมพอใจมาก"
"ทางสาขาของเรามีการซ้อมสำหรับสถานการณ์แบบนี้ตลอดทุกเดือนเมื่อเกิดเหตุทุกคนไม่แตกตื่นและมีสติมากขึ้น"
"ผมจะเอาเรื่องที่สาขานี้เข้าที่ประชุมอีกที เรื่องนี้ต้องถูกพูดถึงและนำไปเป็นต้นแบบของสาขาอื่น"
"ด้วยความยินดีครับมีอะไรให้ทำก็สั่งการได้เลยครับพวกเราพร้อมเสมอ ว่าแต่คุณธาดาจะเดินดูรอบๆมั้ยครับ"
"ไปสิ ผมว่าจะคุยกับคุณเรื่องร้านทองตรงประตูทางออกนะ เอ่อ ..."
ธาดาหันมามองหญิงสาวข้างๆเธอมองไปรอบๆสบสายตากับเขาก็ยิ้มออกมาทันที
"มีอะไรคะ"
"ผมกลัวคุณเบื่อจังอยากไปนั่งดื่มกาแฟมั้ย"
"ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะไม่ต้องคิดนั้นคิดนี่เกี่ยวกับจีเลย จีมาเพราะอยากเห็นคุณทำงานเพราะฉะนั้นเต็มที่เลยค่ะจีจะเดินเล่นไปแถวๆนี้แหละ"
"งั้นผมจะคุยงานร้านกาแฟคุณเดินช็อปปิ้งได้แต่ห้ามไกลสายตาผมนะโอเคมั้ย :)"
"โอเคค่ะ"
จียกมือขึ้นทำท่าทางโอเคอย่างน่ารักสุดๆ เขายิ้มออกมาอย่างเอ็นดูก่อนจะยื่นมือขึ้นลูบผมหญิงสาวอย่างแผ่วเบา
"งั้นไปในตัวห้างกันนะ"
"ค่ะ"
- ผู้เขียน
