ตอนที่ : 01

1162 คำ
โรงเรียนมัธยมแห่งนึง "เห้ยๆ พวกเราดูนั่นดิ สองคนนี้แอบคบกันหรือเปล่าวะทำไมเดินมาพร้อมกันทุกครั้งเลย" ทุกคนหันไปมองที่ชายหญิงคู่หนึ่งพร้อมๆ กัน มันก็ไม่แปลกที่สองคนนี้จะถูกมองว่ากำลังคบกันอยู่ คนนึงก็หล่อเหลาราวกับเทพบุตร อีกคนนึงก็สวยสง่าเพียบพร้อม "หวัดดีเหมียว หวัดดีเลอา" "หวัดดี" เหมียวทักทายเพื่อนสาว "อืม หวัดดี" เลอายิ้มเจื่อนๆ ก่อนจะเดินเข้าไปด้านในเลย "เป็นอะไรกันหรือเปล่า ทำไมเลอาดูเงียบๆ จัง" "ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน มาเจอกันที่หน้าโรงเรียนพอดีก็เลยเข้ามาพร้อมกัน" "อ๋อ" "เข้าเรียนกันเถอะ" "อื้อ" เพราะความสวยของเหมียวทำให้นักเรียนหญิงต่างพากันอิจฉาริษยาที่มีแต่ผู้ชายให้ความสนใจ แต่ก็ไม่มีใครกล้ารังแกหรือแกล้งเธอและรู้ดีว่าถ้ารังแกเธอจะต้องเจอกับอะไร "หวัดดีธาม" "อือ..." ธามตอบสั้นๆ โดยที่ไม่หันมามองหญิงสาวที่ทักทายเลย ทุกคนเลือกโต๊ะนั่งเรียนกันหมดแล้วเลยเหลือโต๊ะว่างอยู่ที่เดียวก็คือข้างๆ ของธาม แต่ใครๆ ก็รู้ดีว่าธามเป็นเด็กที่เรียนดีเรียนเก่ง แต่เป็นเพราะบุคลิกที่ไม่ค่อยสนใจรอบข้างธามก็เลยไม่ค่อยมีเพื่อน ชายหนุ่มใส่แว่นหนาเตอะก้มลงอ่านหนังสืออย่างตั้งใจ ในขณะที่เพื่อนคนอื่นๆ ก็คุยกันเสียงดังอ้าวระหว่างรออาจารย์เข้ามาสอน ดูเหมือนว่าเสียงเจื้อยแจ้วของเพื่อนๆ จะไม่สามารถทำลายสมาธิของเขาได้เลย "เหมียว" "ว่าไง?" "ทำไมมานั่งตรงนี้ล่ะ?" "ก็โต๊ะมันเต็มหมดแล้วนี่นา ฉันก็เลยมานั่งอยู่ข้างธาม" "ธามมันพูดเป็นซะที่ไหนล่ะ แบบนี้แกไม่เหงาแย่หรอ?" "ไม่เหงาหรอก" "นี่ๆ ก่อนปิดเทอมอาจารย์จะจัดทริปให้นักเรียนม.6 ทุกคนไปเที่ยวค้างคืนกันด้วยนะ" "ไปเอาข่าวมาจากไหน?" เหมียวถามเพื่อนสาวอีกคนที่วิ่งมาบอก "ฉันแอบได้ยินอาจารย์คุยกัน แต่เดี๋ยวรออาจารย์มาบอกเองจะดีกว่าเนาะ" "สวัสดีค่ะนักเรียนทุกคน" เสียงของอาจารย์ดังขึ้นมาทำให้นักเรียนทุกคนรีบวิ่งเข้าที่นั่งอย่างเป็นระเบียบสงบเสงี่ยมทันที "อีกไม่กี่อาทิตย์เราก็จะเรียนจบกันแล้วนะ ก่อนที่เราจะเริ่มสอบอาจารย์ได้ตกลงกับอาจารย์ท่านอื่นๆ เอาไว้ว่าจะให้นักเรียนทุกคนได้ไปเที่ยวพักผ่อนให้สบายใจก่อนจะกลับมาเริ่มสอบอย่างหนักหน่วงต่อ" "ไปวันไหนหรอคะอาจารย์?" "เสาร์อาทิตย์นี้ให้นักเรียนทุกคนกลับไปบอกกับพ่อแม่ขออนุญาตท่านให้เรียบร้อย แล้ววันจันทร์เช้าตรู่ก็มาเจอกันที่โรงเรียนเก็บเสื้อผ้าให้เรียบร้อยเราจะไปค้างคืน" "เย้!!" "ขออนุญาตครับอาจารย์ ผมขอไม่ไปด้วยนะครับ" ธามพูดแทรกขึ้นขณะที่เพื่อนๆ กำลังดีใจและมีความสุขที่จะได้ไปเที่ยว "ทำไมล่ะธาม ไม่อยากไปเที่ยวกับเพื่อนๆ หรอ?" "ไม่ครับผมอยากอยู่บ้านมากกว่า" "ไปเที่ยวกับเพื่อนสักหน่อยก็ได้ เราไม่ค่อยไปไหนกับเพื่อนๆ เลยนะทุกครั้งที่มีกิจกรรมหรือทัศนศึกษา เรียนหนักมาทั้งเทอมแล้วไปพักผ่อนบ้างก็ได้" "ครับอาจารย์" "ตกลงไปนะ" "ครับ" "เย้!!" "เอาล่ะๆ เรามาเรียนต่อกันดีกว่า" __________________________ วันจันทร์ถัดมา "มาครบกันหรือยังนักเรียน ช่วยกันดูเพื่อนๆ ด้วยนะว่ามากันครบหรือยังจะได้ออกเดินทาง" "ครบแล้วครับ//ค่ะ" "ถ้าอย่างนั้นก็ขึ้นรถกันได้เลย" เพื่อนๆ ทุกคนพากันขึ้นรถหาที่นั่งกันครบหมดแล้ว เหมียวที่เพิ่งจะไปเข้าห้องน้ำมาก็รีบวิ่งมาขึ้นรถทันทีแต่ที่นั่งกลับเต็มหมดแล้วเหลือเพียงเบาะหลังที่มีธามนั่งอยู่คนเดียว "หวัดดีธาม" "อือ...." มันก็น่าแปลกที่ผู้ชายหลายๆ คนในห้องต่างให้ความสนใจกับเธอมาก จะมีก็แต่ธามที่ไม่ได้สนใจอะไรเธอมากมายขนาดนั้น "นี่เหมียวชอบธามรึเปล่าอะ เห็นนั่งใกล้กันตลอดเลย" เพื่อนผู้ชายคนนึงหันกลับมาถามก่อนที่จะมีเพื่อนคนอื่นๆ หันกลับมามองด้วย "จะบ้าหรอ ก็ที่นั่งมันไม่มีแล้วนี่นาจะให้ฉันไปนั่งตรงไหน?" "....." ไม่มีใครถามหรือออกความเห็นอะไรต่อ เพราะที่เหมียวพูดมันก็เป็นความจริง เบาะนั่งด้านหน้ามันเต็มหมดแล้วเหลือเพียงเบาะนั่งด้านหลังที่เดียว เวลาผ่านไป หลังจากถึงที่พักทุกคนก็แยกย้ายกันไปที่พักของตัวเอง ผู้หญิงก็อยู่อีกโซนนึงส่วนผู้ชายก็อยู่อีกโซนนึงเหมือนกัน "เอาล่ะนักเรียนทุกๆ คน กลับเข้าห้องพักตัวเองไปก่อนตอนเย็นให้นักเรียนทุกคนมารวมตัวกันที่นี่ อาจารย์มีเรื่องจะประกาศให้ทุกคนได้ทราบพร้อมกัน ถึงกฎและข้อห้ามขณะที่ยังพักอยู่ที่นี่" "ค่ะ//ครับอาจารย์" ทุกคนตอบรับอย่างพร้อมเพรียงกันจากนั้นก็แยกย้ายกันเข้าที่พักของตัวเอง ตกเย็น "เลอากับธามยังไม่มาเลย ครูขอคนอาสาไปตามเพื่อนมาทีสิ" "...." มีแต่คนนั่งเงียบไม่มีใครรับอาสาเลยแม้กระทั่งเพื่อนผู้ชายที่ควรจะเสียสละ "หนูเองค่ะอาจารย์หนูไปตามเพื่อนเองค่ะ" เหมียวยกมือขึ้นแล้วพูด "ถ้าอย่างนั้นก็รีบไป" "ค่ะ" เธอรีบวิ่งไปยังห้องพักที่ทั้งสองอยู่ด้วยกัน ทว่า...กลับไม่พบใครเลย "เลอา ธาม อยู่ในห้องหรือเปล่าอาจารย์ให้มาตาม ได้เวลาไปประชุมแล้ว" "....." ภายในห้องก็ยังเงียบกริบ "เลอา ธาม" แกร้ก แอ๊ด~ เสียงประตูห้องน้ำเปิดออกพร้อมกับร่างของชายหนุ่มเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพที่นุ่งผ้าขนหนูเพียงผืนเดียว "ธะ ธาม...." เหมียวมองภาพตรงหน้าอย่างไม่กระพริบตา ธามที่ถูกขนานนามว่าเป็นเด็กเนิร์ดประจำห้องในตอนนี้กลับกลายเป็นชายหนุ่มที่หุ่นดีมีซิกแพคกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ เรียงตัวสวยงาม และพอเขาไม่ใส่แว่นหนาเตอะมันก็ดูดีไปอีกแบบนึง หล่อในสเปคที่เหมียวชอบเลย "นะ นาย ไม่ได้สายตาสั้นหรอ?" "เปล่า" "อ่าว แล้วทำไมถึงใส่แว่นตาล่ะ?" "กันฝุ่นเข้าตา" "....." "มีอะไร?" "ถึงเวลาประชุมแล้วอาจารย์ให้มาตาม แล้วเลอาล่ะ?" "ออกไปตั้งนานแล้ว น่าจะเข้าไปรวมกลุ่มแล้วมั้ง" "งั้นก็เหลือนายคนเดียว" "เดี๋ยวตามไปฉันแต่งตัวก่อน" ธามเดินหันหลังไปเหมียวก็ได้แต่มองตาม แผ่นหลังกว้างนั้นมันช่างน่าโอบกอดซะจริงๆ ไม่อยากจะคิดว่าเด็กเนิร์ดประจำห้องจะเป็นผู้ชายหุ่นดีหล่อได้มากขนาดนี้ นี่มันสเปคของเธอเลย
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม