เหมือนเช่นเคย คุณธีร์ขับรถมาส่งในช่วงบ่ายเหมือนเดิม เค้าส่งซองสีขาวให้เธอซองหนึ่ง สายฝนส่งสายตาถามเค้า ธีร์ตอบมาว่า
"เอาไว้ใช้ หาเสื้อผ้าดีดีใส่หน่อย "
เธอยกมือไห้ว แล้วลงจากรถ จากครั้งแรกจนถึงวันนี้ เกือบสามเดือนมาแล้วที่เธอเป็นเด็กของเค้า ทุกวันเค้าจะเรียกเธอขึ้นไปหา ช่วยทำบัญชี ดูแลรายละเอียดในร้าน แล้วพากลับคอนโดเค้าทุกวัน หากวันไหนเธอไม่สะดวก เค้าจะมาส่งเธอที่ห้องแต่ก็ไม่เคยขึ้นมาบนห้องเธอสักครั้ง
สายฝนมองดูเงินสดในกล่องที่เก็บสะสมไว้ ตอนนี้เธอจ่ายหนี้ไปแล้วสามงวด แล้วเธอยังมีเงินสดติดตัวอีกกว่าหกหมื่นบาท คุณธีร์มักจะให้เงินสดเธอเสมอ เวลาที่เค้ามาส่ง บางทีก็ห้าพัน บางทีก็หมื่นนึงบ้าง สายฝนคิดเอาเองว่า คงเป็นค่าตัวเธอละมั้ง น้ำตาไหลลงหมอนอีกครั้ง เธอเสียใจกับคำพูดของเค้า แต่ไม่เคยถามหาคำรักจากเค้าสักที เธอไม่อยากเจ็บไปกว่านี้อีกแล้ว
สายฝนมองดูเวลา เที่ยงคืนแล้ว ทำไมคุณธีร์ยังไม่มา
