สายฝนนั่งมองรถราที่วิ่งบนถนนแล้วอดถอนหายใจออกมาไม่ได้ เธอทำใจให้คุ้นชินกับรถติด แสงแดดจ้า และเสียงบีบแตรรถบนช่วงที่เธอต้องออกมาข้างนอกทุกที
เธอมองไปนอกกระจกรถ ผู้คนมากมายเดินกันอย่างเร่งรีบ รถวินมอไซด์วิ่งถวัดเถวียนน่าใจหาย
เธอไม่อยากจะอยู่ที่นี่เลย เธออยากกลับบ้าน บ้านที่มีอากาศดี เย็นมากกว่าร้อน มีรถวิ่งน้อย ไม่ต้องเร่งรีบ ไม่ต้องวุ่นวาย มีแต่ความสงบที่แท้จริง แต่เธอจะกล้าบอกเค้าไหม เธอจะกล้าขอเค้าไหม หรือเธอจะกล้าห่างจากอกเค้าไหม สายฝนรู้คำตอบดีว่า เธอไม่กล้าสักอย่าง ทุกวันนี้เธอมีเงิน มีชีวิตที่ดีขึ้น เพราะเค้า
เสียงเพลงข้างล่างดังเหมือนทุกวัน เธอและเค้าคุยกันเรื่องทั่วไป ธีร์ประคองแก้มเธอไว้
" มีอะไรในใจบอกสิ "
เค้าถามเธอขึ้นมา ส่ายฝนส่ายหน้า ใครจะไปกล้าบอก เค้ามองดุ เธอหลบตา
''บอกมาเดี๋ยวนี้''
สายฝนใจสั่นระรัว ตาดุแบบนี้ไม่บอกรับรองมีเรื่อง เธอยิ้มออกมา แล้วยื่นหน้าจะไปจูบเ
