ธีร์รู้สึกหงุดหงิดมากที่ฝนกวนอารมณ์เค้าขนาดนี้ แหวนเค้าซื้อมานานแล้ว เก็บเอาไว้ให้เธอแต่เธอมาย้อนถามเค้าแบบนี้ มันน่าโมโหจริงๆ เค้าล้มตัวนอนลงบนเตียงถอนหายใจออกมา แต่เเล้วก็มีมือของเธอมาโอบเอวเค้าไว้ กอดเค้าจากทางด้านหลัง เค้านิ่งเงียบไม่ได้พูดอะไรออกมา เสียงคนพูดเบาเหมือนกระซิบ
"พี่ธีร์ พี่ธีร์ ขา"
เสียงอ้อนคลอเคลีย มือเธอจับมือเค้าไว้ แถมนิ้วนางยังสวมแหวนเค้าด้วย ปกติแล้วเค้าและฝนไม่เคยทะเลาะกันสักนิด เธอไม่ค่อยเถียง ไม่ค่อยพูด มีแต่ตัวเค้าเองที่มักจะวีนใส่เธอเสมอ เค้าพลิกตัวกลับไปหาเธอ สายฝนมองหน้าเค้า มือบางลูบแก้มเบาๆ
"ขอบคุณนะคะสำหรับแหวน แหวนวงนี้เป็นวงแรกที่ฝนมี และพี่ธีร์จะเป็นคนแรกและคนเดียวที่ได้สวมแหวนให้ฝน"
เสียงอ่อนหวานออดอ้อนเค้า แล้วเธอก็สวมแหวนให้เค้า ปากบางประทับจูบที่แหวน
"พี่ธีร์เป็นของฝน เหมือนที่ฝนเป็นของพี่ธีร์ไหมคะ" เค้าสบตาเธอ แล้วบอกเธอด้วยความจริงที่สุดว่า
