ep.2
1100 คำ
ใช้เวลากว่าสองชั่วโมง รถหรูสีดำเงาขับเข้ามาจอด ภายในบ้านเดี่ยวสองชั้นหลังหนึ่ง มีการ์ดยืนดูแลรักษาความปลอดภัยอยู่โดยรอบบริเวณบ้าน
ริวทำหน้าที่เปิดประตูรถให้ผู้เป็นเจ้านาย และเดินตามหลังเพทายเข้าไปภายในบ้าน หรือที่เขาเรียกว่าเซฟเฮ้าส์ ด้านในเป็นคลังเก็บยาปลุกเซ็กส์ และชั้นบนเป็นห้องทดลองยา ส่วนเรนแยกไปสั่งงานการ์ดทุกคนที่กำลังปฏิบัติหน้าที่อย่างเคร่งครัดก่อนจะตามเข้าไปสมทบริวที่ห้องทดลองยา
"นางแบบมารอแล้วครับนาย"ริวเอ่ยบอกพร้อมกับยื่นตัวยาผสมกับน้ำสีอำพันไว้ ให้เจ้านายดื่ม
"อืม"ตอบกลับไปแต่เพียงเท่านั้น เท้าหนาก้าวเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นสองของตัวบ้าน ตรงไปยังห้องทดลองขนาดใหญ่ ส่วนริวแยกไปยังห้องทดลองอีกห้องที่มีหญิงสาวรออยู่เช่นกัน
แกร๊ก!
"สวัสดีค่ะคุณเพทาย"
"อืม"เสียงทุ้มนิ่งตอบกลับ ด้วยท่าทีเรียบเฉย ยากจะคาดเดาความคิดเจ้าของ แต่ก่อนเขาไม่ใช่คนเงียบขรึม ทว่า ตั้งแต่เกิดเรื่องราวร้ายๆ มันทำให้เขาเปลี่ยนแปลงบุคลิกตัวเอง ต่างจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
ร่างบางหุ่นสะโอดสะองรู้งานเดินเข้าไปหา มือเล็กปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำของชายหนุ่ม ตามด้วยกางเกงยีนส์สีเดียวกัน ไม่นานทั้งสองร่างก็เปลือยเปล่าไม่ต่างกัน
เมื่อยาออกฤทธิ์ ใบหน้าหล่อเหลาเริ่มมีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นตามกรอบหน้า เพทายสวมเครื่องป้องกัน ผลักเจ้าหล่อนล้มลงบนเตียงกว้าง และเริ่มบรรเลงบทสวาท
"อ้าขาออก!!"
ปึก!!
"ใส่มาแรงๆเลยค่ะ อ๊ะะ!"
สังเวียนสวาทเร่าร้อนด้วยฤทธิ์ของยาเพิ่มความกระสัน เกิดขึ้นและจบลง กระทั่งหมดฤทธิ์ของยา ร่างสูงตวัดปลายเท้าลงจากเตียงเดินเข้าไปในห้องเพื่อชำระล้างร่างกาย ไม่แม้แต่ชายตาแลนางแบบสาวคนนั้นที่นอนหายใจหอบเหนื่อยแทบขาดใจด้วยซ้ำ
ใช้เวลาไม่นานเพทายออกมาแต่งตัวชุดเดิม หยิบเงินสดจำนวนหนึ่งวางไว้ให้เจ้าหล่อนบนโต๊ะข้างเตียง แล้วสาวเท้าเดินออกจากห้องไป
"เป็นไง ไอ้เรน ไอ้ริว" เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามลูกน้องคนสนิท เมื่อทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาหนังตัวใหญ่ในห้องโถง
"ดีครับ เธออึดดี เสร็จช้า" เรนเอ่ยตอบผู้เป็นเจ้านาย เขาไม่ได้กิน แต่ให้นางแบบสาวสองคนที่ดีลมา เป็นฝ่ายกินเพื่อดูปฏิกิริยาของเธอว่าได้ผลมากน้อยเพียงใด
"ผมก็ว่าอย่างนั้นครับแต่ว่าออกฤทธิ์ช้าหน่อย"ริวเอ่ยเสริม
"ถ้าอย่างนั้น ล็อตนี้เสนอลูกค้าเจ้าของบาร์ทั้งหมด"
"ครับ/ครับ"
เสร็จจากเซฟเฮ้าส์ผมนั่งรถกลับไปที่บ้านหลังใหญ่ เพื่อไปรับนำทัพกับทิศเหนือออกไปทานข้าวข้างนอก
"ปะป๊ามาแล้ววว" สองพี่น้องวิ่งออกมาหน้าบ้านเมื่อเห็นคนที่พวกเขาตั้งตารอลงมาจากรถคันหรู
"ไปทานข้าวกันครับ..ขึ้นรถเลย"
หลังทานข้าวเสร็จผมพาสองแสบทานไอศครีมและมาต่อที่เครื่องเล่นสำหรับเด็ก ก่อนที่จะพาทั้งสองคนมาส่งที่บ้าน
คืนนี้ผมมีงานเอกสารสั่งซื้อต้องเซ็น และตรวจสอบบัญชีรายรับรายจ่าย ไม่นานรถหรูก็ขับเข้ามาจอดยังลานจอดรถของคลับ ริวทำหน้าที่เปิดประตูรถให้เจ้านายเช่นเคย เท้าหนาก้าวลงจากรถ เดินเข้าไปในคลับ โดยใช้ประตูด้านหน้าเพื่อดูความเรียบร้อย
ในขณะที่ผมกำลังจะก้าวเท้าขึ้นบันได ดันมีสาวสวยเดินสวนมาพอดิบพอดี ผมจะไม่อะไรเลย ถ้ากลิ่นหอมอ่อนๆของเธอไม่มากวนใจผมถึงในห้องทำงาน
"ยัยแม่มด!!"เสียงทุ้มก้นด่าออกมาอย่างหัวเสีย ผมแม่งไม่เป็นอันทำงานเลยจริงๆ ไม่รู้เธอดีดน้ำพรายใส่ผมรึเปล่า เหอะ!
ทนความคิดของตัวเองไม่ไหว มือหนาเอื้อมไปจับเม้าท์ กดย้อนดูภาพจากกล้องวงจรปิด อยากจะเห็นใบหน้าของเธอคนนั้นชัดๆ ซักครั้ง
แต่แล้ว..คิ้วหนาต้องขมวดเข้าหากันยุ่ง เมื่อเลื่อนดูภาพจากกล้องวงจรปิดมุมต่างๆ ภายในคลับ กลับมองเห็นใบหน้าของเธอคนนั้นได้เพียงเสี้ยว ไม่มีกล้องตัวไหนจับภาพเต็มใบหน้าได้เลย ราวกับว่าเธอคนนั้นต้องการหลบมุมกล้อง และรู้รัศมีของกล้องทุกจุดยังไงอย่างนั้น นั่งคิดวิเคราะห์อยู่นาน มือหนาหยิบโทรศัพท์ราคาแพงขึ้นต่อสายหาคนสนิท
ติ๊ด! ติ๊ด!
[ครับนาย]
"ไอ้ริวเข้ามาหากู"
[ครับ]
แกร๊ก!
"มีอะไรหรอครับ"ริวเอ่ยถามเสียงเรียบเมื่อเดินมาหยุดยืนตรงหน้าผู้เป็นเจ้านาย
"มึงดูภาพพวกนี้ แล้วตอบกู" มือหนาเลื่อนภาพวีดีโอไปทีละมุม จนครบเกือบทุกตัวภายในRemix club
"นักสืบครับ เธอระดับมืออาชีพเลยล่ะครับ" ริวเอ่ยออกไปตามความคิด เพราะถ้าเป็นคนธรรมดาไม่สามารถหลุดรอดจากกล้องทุกตัวไปได้แบบนี้แน่นอน เขามั่นใจ
"อืม ออกไปได้แล้ว"
"ครับ"
วันต่อมา....
ตึก! ตึก!
เสียงสองเท้าหนาของเพทาย ก้าวเดินเข้ามายังทุ่งกว้าง มีต้นหญ้าเขียวขจีขึ้นปกคลุม มือหนาถือช่อดอกไม้สีขาวช่อใหญ่ สายตาคู่คมมองไปยังหลุมฝังศพเบื้องหน้า ห่างออกไปไม่ไกลมากนัก
ผมมาที่นี่ทุกเดือน ถึงแม้วันเวลาจะผ่านมาเนิ่นนานเป็นปี แต่ไม่มีวันไหนที่ผมจะไม่นึกถึงทั้งสามคนที่ผมรัก
"สวัสดีครับป๊า ม๊า ไง..น้ำหวานคิดถึงเฮียรึเปล่า....เฮียคิดถึงหวาน ป๊าม๊ามากๆนะ สองแสบเริ่มโตมากแล้ว ดื้อเหมือนหวานเลยครับ หึหึ!" เพทายยกยิ้มมุมปาก และขยับเรียวปากพูดอีกครั้ง
"เอาไว้พวกเขาโตกว่านี้อีกหน่อย จะพามาที่นี่ด้วยนะ มาหาอากงอาม่า มาหาแม่หวาน ดีมั้ยครับ..."ร่างสูงยืนนิ่ง มองไปยังชื่อที่สลักเอาไว้บนแผ่นปูนลายหินอ่อน "ไว้ผมมาหาใหม่นะครับ...วันนี้ต้องกลับแล้ว" จบคำ ร่างสูงย่อตัวลงวางช่อดอกไม้หน้าหลุมฝังศพ ก่อนจะดันตัวลุกขึ้น หันหลังก้าวเดินออกไป ขึ้นรถยนต์คันหรูที่มีลูกน้องคนสนิทสองคนรออยู่
- ผู้เขียน
