โยษิตาหิวจนแทบตาลาย สุดท้ายก็ต้องกินข้าวฝีมือเขาอยู่ดี ซึ่งอีกฝ่ายก็เดินหน้าง้อเธอสุดฤทธิ์หลังจากที่รู้ว่าคนที่สาวเจ้าจะแต่งงานด้วยนั้นไม่ได้รักเธอ และเธอก็แค่โดนหลอก เขาไม่จำเป็นต้องให้เกียรติคนตายใด ๆ ทั้งสิ้น
“กินเยอะ ๆ”
“ไม่...ฉันแค่หิวไม่ใช่ว่าอยากกินหรอกนะ” วันนี้เขาทำผัดกะเพราให้เธอด้วย ซึ่งเป็นเมนูที่เธอไม่คิดว่าเขาจะทำได้ อลันชอบกินเมนูที่เป็นกะเพรามาก ทุกเมนูที่ขึ้นชื่อว่ากะเพรานั้นเขากินได้หมด ปกติแล้วเธอจะทำให้เขากินเสมอ พยายามทำอาหารให้ถูกปากเขาที่สุด
“หึ ปากแข็งจริง ๆ” เขาหัวเราะเบา ๆ ทั้งสองยังไม่ได้อาบน้ำ โยษิตาสวมเสื้อเชิ้ตตัวเดียวของเขา ซึ่งมันตัวใหญ่มากพอที่จะคลุมตัวเธอได้ แม้นว่าชายเสื้อจะไม่คลุมเข่า แต่เธอก็ไม่มีอะไรต้องอายแล้ว ส่วนเขานั้นก็สวมเพียงผ้าขนหนูพันรอบเอวสอบเท่านั้น ชายหนุ่มลงมือทำกับข้าวให้หลังจากได้ยินเสียงท้องร้องของหล่อน กว่าจะเกลี้ยกล่อมให้เธอกินข้า
