อมิตาเดินกลับเข้ามาในงานเงียบๆ และการเข้ามาครั้งนี้ของเธอ สร้างเสียงฮือฮาให้คนทั้งงานได้เป็นอย่างดี เมื่อคุณหนูของบ้านรัฐมนตรีเดินเข้างานด้วยเท้าเปล่าทั้งที่ใส่ชุดราตรีหรูหรา
“ทำอะไรอีกเนี้ยยัยตัวแสบ” อธิปรีบตรงเข้ามาถาม ถ้าไม่ต้องรักษาภาพลักษณ์ไว้ ท่านคงจะยีหัวตัวเองแรงๆจนมันฟูไปแล้ว เมื่อเจอสภาพของลูกสาวตัวแสบในตอนนี้
“รองเท้ามันกัด มิวเลยโยนมันทิ้ง” อมิตาเดินหนีไปนั่งเก้าอี้ว่าง ข้างๆตัวที่พ่อเธอเคยนั่ง เพื่อปิดกั้นการดุด่าว่ากล่าวจากคนเป็นพ่อ ใบหน้าหวานระบายรอยยิ้มให้คนในงาน ที่ตอนนี้สนอกสนใจเธออย่างออกนอกหน้า แต่เมื่อสายตามองไปเจอผู้หญิงที่อยู่ห่างออกไปหลายสิยโต๊ะ เธอก็เหยียดรอยยิ้มหยันส่งไปให้
“ดูสิคะใครมา ลูกสาวสุดที่รักของแด็ดก็ได้รับเชิญด้วยแฮะ”อมิตาคล้องแขนพ่อไว้แน่น ยิ้มให้ท่านเหมือนที่ยิ้มให้กับกัลยาเมื่อครู่
“แด็ดรักลูกทุกคนเท่ากันนะมิว” อธิปพูดเสียงเบาลง เพราะเป็นเรื่อง
