Chapter 22 หอบกระชั้น
ฉานอิงถึงกับผวาน้อยๆ เมื่อเขาถอนริมฝีปากออกไปอย่างอ้อยอิ่ง เกิดอะไรขึ้นกับนางกันแน่นะ เหตุใดนางจึงต้องการสัมผัสของเขาราวกับเสพติดเช่นนี้
“เจ้าได้รับบาดเจ็บหรือ”
น้ำเสียงทุ้มอ่อนโยนที่เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง ทำให้คนตัวเล็กถึงกับน้ำตาคลอหน่วยตาขึ้นมาเสียดื้อๆ พยักหน้าน้อยๆ แล้วเหลือบมองรอยแผลของตนเองราวกับจะอ้อนอีกฝ่าย
“รออยู่ตรงนี้เดี๋ยวเดียว”
จือหยวนพูดเพียงเท่านั้นก่อนจะเดินไปรอบๆ โดยก้มมองไปตามพื้นก่อนจะเด็ดใบไม้สีเขียวมากำหนึ่ง ขยี้ลงไปที่ใจกลางฝ่ามือจนแหลกเละแล้วพอกลงไปบนแผลของภรรยาสาวก่อนจะใช้ผ้าเช็ดหน้าพันบาดแผลเอาไว้
“จะได้ไม่เป็นแผลเป็น”
ทำแผลเสร็จแล้วก็แนบฝ่ามือทั้งสองข้างลงบนใบหน้าของหญิงสาวเพื่อให้นางแหงนหน้าขึ้นสบตาได้อย่างถนัดถนี่ ก่อนจะเอ่ยถามออกมาอีกครั้ง
“เจ็บมากหรือเปล่า อยากจะกลับบ้านเลยหรือไม่”
ฉานอิงรู้สึกจุกที่ลำคออีกครั้ง นางส่ายหน้าไปมา
