เสียงเพลงไทยเดิมถูกเปิดขึ้นแผ่วเบาภายในร้านอาหารไทยชื่อดังใจกลางกรุงเทพมหานคร อาหารไทยมากมายถูกสั่งมาตั้งเรียงรายอยู่ตรงหน้าทว่าจอมจันทร์กลับไม่แตะมันเลยแม้แต่คำเดียว ดวงตากลมโตมองออกไปนอกร้านอย่างเหม่อลอยพลางนึกถึงเหตุการณ์เมื่อตอนสายขึ้นมาได้อีกครั้ง
‘แต่งงานกับผม...’
‘แต่งงาน...ออกเรือนเหรอคะ” ข้อเสนอของเขาทำให้หญิงสาวนิ่งเงียบไปชั่วขณะก่อนจะเอ่ยถามเขาอีกครั้งด้วยความไม่แน่ใจ’
‘ก็...ประมาณนั้น’ เขาตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงระคนแปลกใจไม่แพ้กันด้วยว่าถ้อยคำที่หญิงสาวใช้มันดูผิดแผกไปจากภาษาปัจจุบันมาก
‘หมายความว่าอะไรคะ’
‘มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดหรอกนะ มันเป็นไปไม่ได้หรอกที่เราจะแต่งงานกันทั้งที่เพิ่งจะรู้จักกันแค่ไม่กี่ครั้งน่ะ’ คำตอบของปฐวีทำให้จอมจันทร์นึกน้อยใจขึ้นมาทันที ครั้นนึกถึงชาติภพที่จากมาเขายอมทำทุกอย่างที่จะออกเรือนกับเธอถึงแม้ว่าจะเจอหน้ากันแค่ไม่กี่ครั้งก็ตาม
‘แล้วทำไมคุณถึ
