“คะ...”
“อยากให้ฉันถอดให้สินะ!”
“ไม่ค่ะ!! ขวัญถอดเองค่ะ แต่คุณวีออกไปก่อนสิคะ” มิ่งขวัญรีบตอบเพราะกลัวการกระทำของเขาเข้าจริงๆ แต่นอกจากคนตรงหน้าจะชักสีหน้าใส่กันแทนคำตอบแล้วนั้นเขายังยืนปักหลักอยู่กับที่ไม่มีท่าทีที่จะพาตัวเองออกไปจากห้องลองเสื้อตามคำขอร้องของเธอเลยแม้แต่นิดเดียว
“จะอายอะไร! ฉันกับเธอเรามันก็เคยๆ กันอยู่จำไม่ได้รึไง มากกว่ามองก็ทำมาหมดแล้วแท้ๆ” คำพูดของคนตรงหน้าทำเอามิ่งขวัญถึงกลับเงียบไปเมื่อได้ยินมันเข้า เพราะนี่เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่เธอได้ยินเขาพูดถึงเรื่องในอดีตขึ้นมา เรื่องในคืนนั้นที่ทำให้ชีวิตของเธอต้องมาติดบ่วงแค้นของเขาที่ทำทุกๆ อย่างเพียงเพื่ออยากจะแก้แค้นย่าของตัวเอง
ยิ่งพอได้รู้ว่าไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานสักแค่ไหนหัวใจของเขาก็ยังเต็มเปี่ยมไปด้วยความโกรธเกลียดหญิงสาวก็ยิ่งรู้สึกผิดที่ไม่สามารถสร้างครอบครัวที่อบอุ่นกับเขาได
