“เธอทำบ้าอะไรของเธอ!” ภาพอดีตในวันวานที่ผุดขึ้นมาทำเอาทัดเทพแทบจะพลักคนที่กำลังคร่อมอยู่บนตัวของเขาออกห่างอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มผุดลุกขึ้นมานั่งก่อนจะจ้องมองคนข้างกายอย่างเอาเรื่อง
“ขวัญแค่เช็ดตัวให้คุณวีเฉยๆ ค่ะ ไม่ได้คิดจะทำอะไรทั้งนั้น” นี่เขาคิดว่าเธอจะปล้ำเขารึไงกันถึงได้มองหน้ากันแบบนั้น
“หึ! เชื่อได้สักแค่ไหนกันเชียว! ขนาดกลางวันแสกๆ ยังวิ่งแจ้นออกไปบริหารเสน่ห์กับพวกคนงานได้อย่างหน้าระรื่น หรือไปอารมณ์ค้างมาจากที่ไหนเลยอยากจะให้ฉันช่วยสงเคราะห์ให้!” คนอะไรช่างคิดได้ นี่ใจคอเขาเห็นเธอเป็นผู้หญิงแบบนั้นได้ลงคอเชียวเหรอ ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ
“ขวัญขอตัวก่อนนะคะ” เพราะรู้ว่าขืนอยู่ต่อก็คงหลบไม่พ้นคํากล่าวหาว่าร้ายของคนตรงหน้าอยู่ดี มิ่งขวัญจึงเอ่ยบอกก่อนจะลุกขึ้นเตรียมจะเดินออกไป
“ทำไมเล่า! พูดความจริงเข้าหน่อยถึงกับทนฟังไม่ได้เลยรึไงกัน!
