หลังพระอาทิตย์ตกดินอากาศค่อนข้างเย็น หอหมื่นอักษรปิดประตูและหน้าต่างอย่างมิดชิด ผู้คนที่อาศัยอยู่ด้านในต่างเข้าสู่ห้วงนิทรา เว้นเสียแต่คนผู้หนึ่งที่มิอาจข่มตานอนหลับ
จิ่งเฟิ่นเดินถือโคมไฟออกมาจากห้องนอนอย่างเงียบเชียบ จุดมุ่งหมายคือพื้นที่ต้องห้ามที่อยู่ชั้นบนสุด
การเก็บบันทึกเรื่องราวในอดีตถือเป็นความภาคภูมิใจของผู้สืบสายเลือดตระกูลจิ่ง หลายร้อยปีที่ผ่านมาพวกเขาทำหน้าที่คอยปกปักรักษาสิ่งเหล่านี้ไว้อย่างหวงแหน เปรียบเสมือนสมบัติล้ำค่ามากกว่าทองคำพันชั่ง
เนื่องจากพื้นที่บริเวณนี้ไม่อนุญาตให้ผู้อื่นเข้ามา กลไกของประตูจึงค่อนข้างซับซ้อน จิ่งเฟิ่นเองก็เพิ่งมีโอกาสได้รับการสืบทอดวิธีการปลดกลไกจากบิดาเมื่ออายุครบสิบห้า
แอ๊ด...
จิ่งเฟิ่นปิดประตูอย่างระมัดระวัง ใบหน้าหวานถอดแบบมาจากมารดาผู้ล่วงลับหันซ้ายขวา เนื่องจากเขาไม่ได้เข้ามาที่นี่บ่อยนักจึงจำเส้นทางไม่ค่อยได้ มิหนำซ้ำชั้นหนังสือในชั้นน
