ยี่สิบสี่
บุปผาในดงโจรถ่อย
“ขออภัยด้วยแม่นางมู่ แต่นี่... เป็นคำสั่งของใต้เท้าลิ่ว”
มู่เฟยเหลียนซึ่งยืนอยู่หน้าประตูถอนหายใจเสียงดัง ตั้งใจแสดงออกชัดเจนว่าตนกำลังไม่พอใจอย่างที่สุด ทว่าผลที่ได้รับกลับมา กลับเป็นเพียงสีหน้าราบเรียบ มิได้สนใจชายฉกรรจ์ร่างหนาในชุดเกราะ
เดิมทีนางคิดว่าหม่าจิวหูมีลักษณะคนไม้ใจหิน[1]ที่สุดในกองทัพแคว้นหยาง แต่หลังจากไตร่ตรองดูดีๆ แล้ว บิดาเป็นไก่ย่อมมิอาจให้กำเนิดลูกกา ผู้บังคับบัญชาการเป็นเช่นไร ผู้ใต้บังคับบัญชาก็คงถอดแบบออกมาเหมือนกันทั้งหมด!
นางกลับมาที่ป้อมกำแพงเมืองประมาณต้นยามห้าย ทันทีที่มาถึง ทหารซึ่งอยู่ภายใต้สังกัดแคว้นหยางก็พานางกับหลวนเจี้ยนเสียนไปส่งถึงห้องนอน ไม่ปล่อยให้นางมีโอกาสได้สังเกตสถานการณ์การรบรอบด้านที่เกิดขึ้นแม้แต่น้อย
รู้แค่เพียงว่า... ด้านนอกกำลังวุ่นวายมาก
เดิมทีเด็กสาวตั้งใจจะแอบย่องออกไปสำรวจดูรอบๆ ทว่าทันทีที่เปิดประตูออกไ
