Chapter 9 ตะวันปกดาว (จบ) NC
2021 คำ
คอนโดมิเนียมหรูหราในตัวจังหวัด ที่คนของซันพาเธอมาพักก่อน รอนั่งเครื่องบินไปกรุงเทพฯ อาหารเลิศรส และเสื้อผ้าชุดใหม่ที่เนื้อผ้านุ่มนิ่มราวกับความฝัน รวมถึงการได้ยินว่าจะได้นั่งเครื่องบินที่เคยแหงนมองจากผืนดินเท่านั้น ทำให้จันทร์เจ้ารู้สึกละลานตาไปหมด
ดาวจ๋าเห็นน้องสาวมีความสุข เธอก็ค่อยยิ้มออกมาได้ในรอบหลายเดือนที่ถูกส่งกลับบ้าน
ความเหนื่อยและเพลียทำให้ดาวจ๋านอนกอดน้องสาวหลับไปตอนไหนไม่รู้ ภายในห้องนอนที่เย็นเฉียบด้วยเครื่องปรับอากาศ
สาวน้อยสะดุ้งตื่นกลางดึก เธอรู้สึกหิวน้ำ จึงลุกจากเตียง ห่มผ้าให้จันทร์เจ้าแล้วออกจากห้องนอน
โดยไม่คิดฝันเลยว่าจะได้เห็นเขานอนอยู่ตรงโซฟาหน้าห้องนอนของห้องชุดแห่งนี้ แว่นกรอบสีดำถูกถอดวางไว้ตรงโต๊ะเล็กหน้าโซฟา...
ดาวจ๋ารู้สึกเหมือนก้อนแข็ง ๆ มันจุกอยู่ตรงลำคอ เธอยกมือขึ้นปิดปาก น้ำตาไหลพรากด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งคิดถึง ทั้งดีใจ ปนเปกันไปจนสับสน
ร่างเล็กย่องเดินเงียบเชียบไปนั่งคุกเข่าตรงหน้าเขา จ้องมองใบหน้าหล่อเหลาที่พริ้มตาหลับ เขายังหล่อเหมือนเดิมเลย... แต่ว่าเขาโดนยิงตรงไหนกันนะ?
มือบางยกขึ้นแตะเส้นผมด้านหน้าของเขาด้วยความคะนึงหา ก่อนที่สาวน้อยจะสะดุ้งสุดตัว เมื่อเขาลืมตามองแล้วกระชากแขนเธอด้วยแววตาราวกับเสือร้าย!
หัวใจของดาวจ๋าเต้นแรง ทั้งชอบทั้งกลัวในตัวเขา...
ชายหนุ่มคลายแรงบีบข้อมือเมื่อเห็นว่าเป็นเธอ เขาถอนหายใจยาว ลุกขึ้นนั่งแล้วฉุดข้อมือเธอให้ลุกขึ้น ก่อนโอบเอวบางให้นั่งตัก แล้วอ้อมแขนใหญ่โตก็ปกคลุมเรือนร่างของดาวจ๋า คางที่มีตอหนวดของเขาพักไว้บนไหล่ของเธอ
“คิดถึงจัง”
ดาวจ๋าก็คิดถึงเขา...
แต่ว่า... เธอก็อดกลัวไม่ได้ เธอเป็นใครกัน เขาถึงต้องเสียเงินตั้งหลายหมื่นซื้อมาแบบนั้น เธอก็แค่เด็กสาวคนหนึ่งที่เขาเจอ ไม่ได้สวยเลิศเลอ ไม่ได้เรียนหนังสือ ไม่ได้มีอะไรดีให้เขา... รัก
เมื่อเธอเริ่มสะอื้นโดยไม่มีเหตุผล ซันก็คว้าเรียวขาของเธอให้นั่งไพล่บนตัก เขาดันศีรษะสาวน้อยให้ซบลงตรงซอกคอแกร่ง ลูบผมเธอปลอบโยน รอจนเธอรู้สึกดีขึ้น ชายหนุ่มจึงจับมือบางมาประทับจูบที่หลังมือ
“ขอโทษนะที่มาช้า... ฉันต้องรอให้เจ้านายจัดการไอ้เลวนั่นเรียบร้อยก่อน เดี๋ยวมันจะไหวตัวทัน”
ชายหนุ่มจับมือเธอแล้วลูบนิ้วโป้งไปมากับหลังมือที่นุ่มขึ้นกว่าครั้งแรกที่เขาจับมือเธอ ดูเหมือนสปามือเท้าจะได้ผลกับเธอมาก ถ้าได้ทำอีกหลาย ๆ ครั้ง ดาวจ๋าคงมีความสุขและมั่นใจในตัวเองมากขึ้น
“ฉัน... ถามได้ไหมคะ?”
“ว่ามา”
ดาวจ๋าเงียบไปนาน กว่าจะกล้าถามตรง ๆ
“คุณจะกรุณา... ส่งจันทร์เจ้าเรียนหนังสือได้ไหมคะ? ละ แล้วฉันสัญญาว่าจะทำทุกอย่างที่คุณต้องการ ฉันจะยอมเป็นทาสคุณ” เธอกำอกเสื้อเขาแน่นด้วยอารมณ์ที่อ่อนไหวและเจ็บปวด “ขอแค่ส่งน้องของฉันเรียนจบสูงที่สุด เท่าที่จันทร์จะอยากเรียน ได้มั้ยคะ?”
ชายหนุ่มเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนถาม
“แล้วเธอล่ะ อยากเรียนมั้ย?”
ดาวจ๋าเม้มปาก เธอส่ายหน้า หลบตา... แบบที่ใครมองก็รู้ว่าเธอกำลังโกหก
“เธอเรียนได้นะ เดี๋ยวฉันจ้างครูมาสอนที่บ้านแล้วค่อยสอบเทียบเอา ถ้าสอบเทียบ ม.6 ผ่านเมื่อไหร่ก็ต่อมหาวิทยาลัยได้ เอาไหม?”
ดาวจ๋าเงยหน้ามองเขา แม้ในแสงสลัว ชายหนุ่มก็เห็นประกายแห่งความหวังในดวงตาคู่นั้น
“จริงเหรอคะ”
“จริง” ซันเกลี่ยลูกผมด้านหน้าของเธอด้วยความเอ็นดู “ฉันแค่ขอให้เธอสัญญากับฉัน แค่อย่างเดียวก็พอ”
“สัญญาค่ะ!”
เขาหัวเราะเบา ๆ
“ฟังก่อนสิ”
“ค่ะ!”
ท่าทางร่าเริงสุด ๆ ของเธอ ทำให้คนยิ้มยากแบบซัน... แทบจะหุบยิ้มไม่ได้เลย
“ถ้าเข้ามหา’ลัยเมื่อไหร่ ห้ามว่อกแว่กไปมองผู้ชายคนอื่นล่ะ เข้าใจมั้ย?” เขาลูบผมเธอด้วยแววตาที่แสดงออกถึงความถวิลหาไม่ต่างกัน จนดาวจ๋าใจสั่น “เธอเต็มใจจะไปอยู่กรุงเทพฯ กับฉันไหม?”
“เต็มใจสิคะ” ดาวจ๋าตอบโดยไม่ต้องคิด
“เธอยังเด็ก ในอนาคตอาจมีผู้ชายดี ๆ คนอื่นเข้ามาให้เลือก ผู้ชายที่ดีกว่าฉัน”
ดาวจ๋าส่ายหน้า ก่อนโผเข้ากอด ซบหน้ากับแผงอกของเขาด้วยความรู้สึกอบอุ่นใจที่ได้ทำแบบนี้
เธอชอบให้ซันกอดเธอจัง
“ไม่มีใครดีเท่าคุณ หนูพูดได้เลย”
ซันหัวเราะจนอกกระเพื่อม ไม่ใช่แค่ดาวจ๋าที่กังวล เขาเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าทำถูกหรือเปล่า... แน่ละเขาชอบเธอ เขาเอ็นดูเธอ แล้วเขาก็คิดถึงเธอแทบบ้าตอนที่ไม่สามารถตามมารับเธอไปอยู่ด้วยกันได้อีก เขาทำได้แค่คอยส่งคนมาสืบเรื่องเธอ และหากพ่อแม่ของเธอจะขายเธอให้ใครก็สั่งให้คอยขัดขวางไว้ก่อนเท่านั้น
เขายังอยากทำนั่นทำนี่ให้เธออีกตั้งเยอะ
เขาจะใช้เงินที่เขามีเนรมิตทุกอย่างให้เธอ และเขาก็พูดกับเจ้านายไปตรง ๆ แล้วด้วยว่าเขาจะไม่รับงานยิงอสุจิใส่ผู้หญิงคนไหนอีก
‘ผมจะไปรับเมียกลับบ้านครับ’
อัครวินทร์ถึงกับเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ เพราะไม่เคยเห็นเขาเรียกใครว่าเมีย แต่เจ้านายของเขาก็เข้าใจดี ที่ผ่านมาที่ใช้เขาทำงานลามกเงินดีได้ก็เพราะเขาโสดนี่แหละ
แต่ซันก็อดกังวลไม่ได้
ที่ดาวจ๋ากอดเขาตอนนี้เพราะเธอไม่มีทางเลือกหรือเปล่า... เขาจะกอดเก็บเธอไว้ข้างกายในฐานะเมีย โดยไม่ฝืนใจเธอในอนาคตได้ จริงหรือ...
ถ้าวันหนึ่งเธออยากไปกับชายคนอื่น
แค่คิด เขาก็อยากฆ่าไอ้เวรนั่นซะตอนนี้เลย!
ชายหนุ่มนั่งกอดเธอแบบนั้นอยู่นาน กระทั่งสาวน้อยยกศีรษะขึ้น มองหน้าเขา เธอกล้าที่จะยกมือขึ้นลูบใบหน้าสากระคายของเขา ดาวจ๋าเลียริมฝีปาก รวบรวมความกล้าที่มากขึ้น ก่อนจะถาม
“ทำไมคุณยังไม่เริ่มคะ?”
“เริ่มอะไร?”
สาวน้อยอึกอัก ก่อนจะยืดตัวขึ้นแล้วแตะจูบริมฝีปากของเขาอย่างแสนคิดถึง จูบของเธออ้อยอิ่ง ไร้เดียงสา แต่ก็ช่างหอมหวานจนซันรู้สึกตื่นเต้นเหมือนกลับไปเป็นเด็กหนุ่มไร้ประสบการณ์ทางเพศอีกครั้ง
ดาวจ๋าถอนริมฝีปากออก มองเขาน้ำตาคลอ
“ปืนคุณแทงก้นฉันตั้งนานแล้ว จนฉันจูบคุณขนาดนี้แล้ว คุณ... ไม่อยากเอาฉันเหรอคะ?”
ซันอึ้ง เขาอดใจเท่าไหร่ที่จะไม่จูบตอบเพราะกลัวว่าจะจับเธอฉีกทึ้งเสื้อผ้า เอาเธออย่างหนักหน่วง จนเธอเป็นไข้ขึ้นมาอีก... เขาตั้งใจว่าจะไม่ทำ จนกว่าเธอจะพร้อม กะว่าจะรออีกสองปีด้วยซ้ำ!
“เธอจะป่วยน่ะสิ เดี๋ยวไข้ขึ้นอีก”
คำตอบพร้อมแววตาห่วงใยของเขา ทำให้ดาวจ๋ารู้สึกเหมือนได้เติมเต็มความรักใคร่ในอกซ้ายของเธอ สาวน้อยรู้สึกมั่นใจในตัวเองมากขึ้น กล้าพอที่จะยกก้นขึ้นจากตักเขานิดหนึ่ง แล้วล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงของชายหนุ่ม ที่มีเสียงกร๊อบแกร๊บมาสักพักแล้ว
เธอหยิบซองถุงยางอนามัยออกมาชูขึ้นตรงหน้า
“ถ้าคุณไม่เอา คุณจะพกมาทำไมคะ?”
ท่าทางแก่นซนของเธอ ทำให้ไอ้หนูตรงหว่างขาของซันยิ่งร้าวรานไปกันใหญ่!
เขาก้มลงโอดโอย กอดเธอ หอมหัวไหล่ที่ถูกซ่อนไว้ใต้เสื้อยืดสำหรับใส่นอนด้วยความหลงใหล
“ยัยตัวร้าย...”
ดาวจ๋าหัวเราะเบา ๆ ทั้งน้ำตา... ทว่าไม่ใช่น้ำตาแห่งความเศร้าอีกแล้ว
และแล้ว... เสียงหัวเราะของเธอก็แปรเปลี่ยนเป็นเสียงครวญครางสุขสม ผสานเสียงเสื้อผ้าร่วงสวบสาบ ไม่นานนัก ร่างกายแกร่งกำยำและร่างบางอ้อนแอ้นก็เปลือยเปล่าล่อนจ้อน แต่ละจุดอ่อนไหวเสียดสีกัน เขาจูบเธอไปทั่วร่าง ไล้ลิ้นจนเจอหอยหวาน แล้วสูดซดจนเธอแอ่นสะโพกระแน้ ยกมือขึ้นปิดปากด้วยความหฤหรรษ์
“อา...”
ดาวจ๋าไม่กล้าครางเสียงดัง เพราะกลัวว่าจันทร์เจ้าจะตื่นมาได้ยิน เมื่อเขาส่งเธอไปสวรรค์ด้วยปากและลิ้นแสนวิเศษ ชายหนุ่มก็สวมถุงยางอนามัย แล้วค่อย ๆ ประคองความใหญ่ยาวมาชิดช่องทางคับแคบ
เขาชำแรกเข้ามา... พลางพร่างพรมปลายนิ้วและลิ้นร้ายสู่เต้าทรวงอ่อนไหวต่อสัมผัส ดาวจ๋ายังคงเจ็บแปลบจนหลับตาปี๋ แต่ก็ไม่เจ็บเท่าครั้งแรก... ดูเหมือนครั้งนี้ชายหนุ่มจะควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ดีกว่าวันนั้น
ถึงเขาจะตื่นเต้นแทบบ้า แต่ซันก็พร่ำบอกตัวเองว่าเธอยังใหม่มาก... ยังไม่พร้อมจะรับบทรักหนักหน่วง เขาเป็นห่วงเธอ ไม่อยากให้เธอไข้ขึ้นเพราะแท่งสากของเขาใหญ่เกินเบอร์และเขาก็คลั่งไคล้ในตัวเธอจนกระแทกหนักเกินไปเหมือนคราวก่อนอีก
ดังนั้นครั้งนี้ เขาค่อย ๆ ชำแรกเสียดสี ดึงออกอย่างเย้ายวน แล้วเสียดสีเข้าไปอย่างแสนเสียว งัดทุกกลเม็ดที่ได้มาจากประสบการณ์ความเสียวในอดีต มาปรนเปรอเธอราวกับอัศวินผู้ซื่อสัตย์ต่อเจ้าหญิงน้อยจอมยั่วของเขา
ดาวจ๋าแทบจะสำลักความสุขตาย ครั้งแล้ว ครั้งเล่า
จนจังหวะสุดท้าย ชายหนุ่มกระแทกเข้ามาอย่างรุนแรงด้วยอารมณ์โหมกระหน่ำที่ควบคุมได้ยาก! ก่อนที่เขาจะครวญครางชิดใบหูของเธอ และอัดความใหญ่ยาวเข้าไปสุดลำปืน!
ความร้อนลามเลียข้างในกายสาว ติดแค่ถุงยางอนามัยบาง ๆ กั้นมันไว้เท่านั้น...
สาวน้อยลูบไล้แผ่นหลังของเขา สะดุดที่รอยแผลเป็นนูนหลายแห่งที่ไม่รู้ว่ารอยไหนคือรอยกระสุนจากการปกป้องพวกเด็กผู้หญิงจากนักเลงสองคนนั้น
แต่พอคิดถึงเรื่องนี้ เธอก็ยิ่งรู้สึกขอบคุณเขาจนจับใจ...
“ดาวจ๋า” เขากระซิบเสียงกระเส่า ชอบที่เธอหอบหายใจแรง กอดเขาไว้แบบนี้จนร่างกายแนบสนิทกันอย่างแสนเสน่หา “ฉันรู้แล้วนะว่าดาวจ๋าแปลว่าอะไร?”
สาวน้อยคลายอ้อมแขน มองเขาด้วยสีหน้าสงสัย ทว่าความอิ่มเอมในรสรักยังคงตรึงตราไม่จาง อา... เธอเซ็กซี่เป็นบ้าเลย
“เธอบอกว่าชื่อเธอแปลว่าดาว เล็ก ๆ มืด ๆ ไม่มีแสงสว่างในตัวเองใช่ไหม?”
ดาวจ๋าพยักหน้า
“ไม่ใช่หรอก” เขาลูบหน้าผากเธอที่เต็มไปด้วยเหงื่อ ก่อนจะก้มลงจูบเบา ๆ ที่ริมฝีปากบวมเจ่อ “ตราบใดที่แสงตะวันยังส่องไปถึง ดาวจ๋าดวงนี้จะสว่างที่สุดในจักรวาลของเราเลยนะ”
“คุณซัน...”
“ไม่ต้องกังวลอะไรอีกแล้ว”
“.....”
“เพราะเธอจะเป็นดาวดวงเดียวที่ตะวันดวงนี้มองเห็น... และจะปกป้องตลอดไป”
“.....”
“ฉันสัญญา”
ซันเองก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงพูดจาอะไรเลี่ยน ๆ แบบนี้ออกมาได้ แต่พอได้เห็นสีหน้าของความสุข น้ำตาแห่งความชื่นมื่นไหลออกมาจากดวงตาสดใส ส่องประกายราวดวงดาว ชายหนุ่มก็ไม่เสียใจเลยในสิ่งที่เขาพูดออกไป
ร่างใหญ่หนากอดก่ายร่างบางเปลือยเปล่าไว้ในอ้อมแขนแกร่ง ราวกับจะตอกย้ำคำสัญญา
ว่าตะวันดวงนี้ จะปกป้องดาวจ๋าตลอดไป...
ตะวันปกดาว
(ลูกเลี้ยงเนื้อนุ่ม ตอนพิเศษ 2)
~จบ~
เริ่มอ่านเรื่องราวที่ยอดเยี่ยมได้ที่นี่
- ผู้เขียน
