Chapter 7 ถ้า...NC

1157 คำ

ร่างบางเปลือยเปล่าหอบหายใจรุนแรงจนทรวงอกขึ้นลง ปลายถันของเธอสั่นแข็ง เมื่อเขาดูดมันอีก เธอก็เสียวจนคราง ชายหนุ่มผละปากจากหัวนมสีหวานที่เปื้อนน้ำลาย ก่อนจะหยิบกางเกงขึ้นมาแล้วล้วงเอาถุงยางอนามัยมาฉีกถุง เสียงดังกร๊อบแกร๊บ เขาพกไว้เสมอ เผื่อเจอของแรร์ แล้วของวันนี้ก็แรร์ยิ่งกว่าที่เขาเคยเจอมาทั้งชีวิต “จะเอาแล้วนะ” ชายหนุ่มประคองความเป็นชายในถุงยางอนามัย เขาคร่อมเธอไว้ หอมแก้มสาวอย่างหลงใหล “เด็กดี อ้าขากว้าง ๆ ให้พี่เอาเร็ว” ดาวจ๋าอายในสิ่งที่เขาพูด แต่เธอก็อยากจนแทบสั่นแล้ว... เรียวขาขาวจึงอ้าออกตามคำสั่ง เธอเกร็งสะท้านเมื่อเขาค่อย ๆ ชำแรกเข้ามา มันใหญ่มากจนเธอส่ายหน้าไปมา บ่งบอกว่าไม่ไหว ชายหนุ่มหยุดรุกรานหอยน้อย เขาจับเธอให้หันมาหา แล้วจูบปากดูดดื่ม มือก็ขยำทรวงอกบดบี้จนเนื้อปลิ้นออกจากง่ามมือ จนเธอเริ่มคราง คล้อยตาม เสียวและชอบจูบของเขามากเหลือเกิน ซันค่อย ๆ สอดเข้าไปอย่างใจเย็น ปากและลิ้นของเขาก็บำเรอเธออย่างช่ำชอง มีกี่กลเม็ดเด็ดพราย เขางัดมาใช้หมด จนดาวจ๋าเสียวสุดใจ บิดกายเร่า ๆ รู้ตัวอีกที เขาก็ดันตัวเองเข้าไปจนสุดลำปืน! ปั้ก! “อา...” ไม่คิดไม่ฝันว่าข้างในของเธอจะรับของเขาได้เต็มลำขนาดนี้ มันใหญ่มหึมา เต้นตุ้บ ๆ แสดงออกถึงความมีชีวิตชีวาข้างในรูคับของเธอ “ซี๊ด... ดาวจ๋า” เขาขยำทรวงอกนุ่มนิ่ม กระซิบอย่างเสียวซ่าน “ดาวจ๋า...” เขาพึมพำเรียกชื่อเธออย่างไร้สติ... ลุ่มหลงในร่างกายของเธออย่างถอนตัวไม่ขึ้น ซันไม่รู้เลยว่าสิ่งที่เขาแสดงออกไปอย่างเพ้อ ๆ ทำให้ดาวจ๋าหัวใจพองโตแค่ไหน เธอรับเขาไว้ในร่างกายคับแคบอย่างยากลำบาก เมื่อเขาขยับ เธอก็อดทนจนผ่านช่วงที่เจ็บที่สุดไปได้อย่างเหลือเชื่อ “อา...” ชายหนุ่มเสียดสีร่างกายกับเธออย่างแสนเสียวจนเธอเริ่มคราง เขาก็ก้มลงหยอกล้อทรวงอกสล้าง และค่อย ๆ เร่งจังหวะ แรงขึ้น เร็วขึ้น สุดท้ายแล้ว ร่างกายเปลือยเปล่าสองร่างก็แอ่นกระแทกกันอย่างเมามันในอารมณ์ ดาวจ๋าเจ็บเหมือนร่างจะถูกฉีกทึ้ง แต่ท่ามกลางความทรมานของการเสียพรหมจรรย์ เธอไม่อาจปฏิเสธความสุขสมที่เกิดขึ้น ครั้งแล้ว ครั้งเล่า... กระทั่งเขาเร่งความเร็ว และกดหยัดรุนแรง ปลดปล่อยท่วมท้นข้างในถุงยางบาง ๆ แต่เธอก็ยังรับรู้ถึงความอุ่นซ่านของน้ำขาวขุ่นข้างในกายเธอ... ดาวจ๋าเป็นไข้... เธอนอนซมอยู่บนเตียงชั้นลอยของบ้านเขาอยู่หลายวัน โดยที่ชายหนุ่มออกไปซื้อเสื้อผ้าอาหารมาให้และคอยดูแล มีวันนึงเขาพาหมอมา แต่หมอตรวจอย่างละเอียดแล้วก็บอกว่าเธอแค่ไข้ขึ้นเท่านั้น ชายหนุ่มจึงคอยเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ จนวันนี้เธอตื่นขึ้นมาและรู้สึกดีขึ้น ถึงเหงื่อจะเต็มร่าง แต่ก็รู้สึกปลอดโปร่ง หายปวดเนื้อปวดตัว “คุณซัน” แค่เรียกเบา ๆ ซันที่นอนอยู่ตรงโซฟาก็ลืมตาฉับ เขาหยิวแว่นมาสวมแล้วลุกขึ้นรีบขึ้นบันไดมาหา ยื่นมืออังหน้าผากเธอด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะยิ้มออกมา “เหมือนจะไม่ตัวร้อนแล้วนะ” ชายหนุ่มหันไปหยิบเครื่องวัดไข้มายิงหน้าผากเธอ ก่อนดูอุณหภูมิ แล้วก็หันมายิ้มกว้าง รอยยิ้มของเขาดูเหมือนเด็กชายซื่อ ๆ จนดาวจ๋าแก้มแดงก่ำด้วยความเขินอย่างบอกไม่ถูก เวลาเขาสวมแว่นแบบนี้ก็ดูหล่อคนละแบบกับเวลาที่เขาใส่คอนแทคเลนส์ด้วย ซันเองก็เพิ่งรู้ตัวว่าเขารู้สึกสบายใจกับเธอจนแสดงตัวตนอีกด้านออกมาอย่างน่าประหลาดใจ ชายหนุ่มลูบท้ายทอยแก้เขิน ก่อนชวนให้เธออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วพาออกมาจากบ้าน เขาพาเธอมาที่ร้านอาหาร สั่งอาหารง่าย ๆ มากินด้วยกัน ก่อนจะพาไปห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ระหว่างที่เดินอยู่ข้างกัน หลังมือของทั้งคู่ก็แตะสัมผัสกัน ซันรวบมือเธอมาจับโดยอัตโนมัติ แต่ดาวจ๋ารู้สึกไม่มั่นใจ เธอค่อย ๆ ดึงมือออกจากมือเขาด้วยความอับอายกับฝ่ามือที่ผ่านการกรำงานหนักมาตั้งแต่เด็กของเธอ ชายหนุ่มไม่ได้แสดงออกอะไรกับท่าทีของดาวจ๋า เขาเดินนำเธอเข้าไปในร้านที่มีกลิ่นหอมมาก เมื่อเงยหน้ามอง เธอก็เห็นพนักงานสวย ๆ ออกมาต้อนรับเต็มไปหมด “สวัสดีค่ะคุณผู้ชาย ต้องการให้รับใช้อะไรดีคะ?” “มีอะไรบ้าง” ซันเองก็ไม่เคยเข้าร้านแบบนี้ เขาก้มดูคอร์สต่าง ๆ ที่พนักงานนำเสนอ ก่อนชี้นิ้วเลือกแบบที่เขาคิดว่าน่าจะดี แล้วหันมาพยักหน้าให้ดาวจ๋า “ตามพี่เขาเข้าไปสิ ฉันจะรอข้างนอก” ดาวจ๋าแอบกลัวนิดหน่อย... อดคิดไม่ได้ว่าซันจะพาเธอมาขายที่ซ่องชั้นสูงอะไรทำนองนั้นหรือเปล่า แต่เพราะเธอไม่มีทางเลือก... สาวน้อยกลั้นใจเดินตามพนักงานเข้าไปด้านในอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ เมื่อเธอเดินเข้าไปแล้ว ซันก็กระซิบบอกพนักงานคนหนึ่ง ก่อนยื่นธนบัตรสีเทาให้หลายใบ “ผมฝากด้วย แฟนผมเขาเคยทำงานหนัก เขาไม่มั่นใจในตัวเอง ช่วยสปามือกับเท้าให้มีความเปลี่ยนแปลง ให้เขามั่นใจหน่อย ได้มั้ยครับ?” แน่นอนว่าเงินเนรมิตได้ทุกอย่าง พนักงานยกมือไหว้ รับทิปล่วงหน้าแล้วเดินตามดาวจ๋าไปพร้อมกับคอร์สสปาในหัวว่าควรทำอะไรอย่างพรีเมียมให้เด็กคนนั้นดี! เหมือนมีแสงวิ้ง ๆ ออกมาจากฝ่ามือของดาวจ๋า เธอใช้เวลาในห้องสปานานหลายชั่วโมง ก่อนจะออกมาเห็นว่าซันไม่ได้รออยู่ข้างนอกอย่างที่เขาสัญญาเอาไว้... ทั้งที่เธออยากให้เขาจับมือเธอที่มันนุ่มขึ้นมาก อย่างกับพวกพี่สาวมีเวทมนตร์แน่ะ! “คุณผู้ชายฝากไว้ว่ามีเรื่องด่วนเข้ามา ให้คุณนั่งรอก่อนนะคะ เดี๋ยวจะกลับมารับค่ะ ส่วนเรื่องค่าใช้จ่าย คุณผู้ชายจัดการเรียบร้อยแล้วค่ะ” พี่สาวพนักงานบอกเธออย่างสุภาพ เธอจึงนั่งรอเขา รอ... รอจนใกล้ร้านปิด เขาก็ยังไม่กลับมา ดาวจ๋าใจสั่นด้วยความหวาดกลัว เขาจะทิ้งเธอ... เหมือนที่พ่อแม่ขายเธอทิ้งหรือเปล่านะ ดาวจ๋าไม่มีบ้านให้กลับแล้ว ถ้าเขาไม่กลับมา ดาวจ๋าจะทำยังไงดี...

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more