Chapter 4 ยักษ์ในบ้านนิทาน

2050 คำ

ดาวจ๋ารู้สึกเหมือนถูกเขย่าแรง ๆ หลังขึ้นรถมากับซัน เมื่อรถแล่นเข้ามาในตัวเมือง เขาก็เล่าเรื่องราวทุกอย่างให้เธอฟัง ให้เธอเชื่อมั่นว่าเขาและอัครวินทร์กำลังช่วยเธอและเด็ก ๆ พวกนั้นจริง ๆ รวมถึงเด็กคนอื่น ๆ ที่ตกเป็นเหยื่อของขบวนการค้ามนุษย์รายนี้ด้วย “ขอโทษที่ทำแบบนั้น แล้วก็ที่... ตบเธอ ต้องเล่นบท*หี้ย ๆ ใส่พวกเธอไปก่อน อย่าไปบอกพวกน้อง ๆ ของเธอล่ะ ให้เด็กพวกนั้นกลัวไปแบบนั้นแหละดีจะได้สมจริง ไ****ดกับไอ้เข้มมันเป็นคนของทางนั้น” ซันหมายถึงพ่อค้ามนุษย์ตัวเอ้ที่ตกเป็นเป้าหมายของเจ้านายเขา “ต้องให้พวกมันเฝ้า แต่ฉันเปิดแอปกล้องไว้ตลอด ถ้าฉันกลับไปส่ง แล้วมีเรื่องอะไรแบบเมื่อวานอีกก็ตะโกนออกมาได้เลย ฉันได้ยิน” “คุณจะมาช่วยทันเหรอคะ?” “อืม” เขาตอบอย่างสงวนคำ ก่อนเลี้ยวเข้าไปในบ้านเล็ก ๆ หลังหนึ่ง “ฉันอยู่แค่ตรงนี้เอง” เขาพาเธอขับรถวนเข้าไปในเมืองเพื่อพูดคุยกัน แต่ก็วนกลับมาแถว ๆ เซฟเฮ้าท์ที่มีบ้านพักตากอากาศของพวกคนรวยตั้งอยู่ห่าง ๆ กันท่ามกลางธรรมชาติ ส่วนบ้านหลังนี้ซันซื้อไว้เองนานแล้ว ที่ดินแถวนี้ราคาขึ้นตลอด ซันจึงซื้อเผื่อไว้ทำกำไรในอนาคต แล้วเอาบ้านน็อกดาวน์มาลงง่าย ๆ เผื่อไว้มานอนเล่น อย่างที่บอก เขาไม่ใช่เลขาคนเดียวของอัครวินทร์ หลังจากเจ้านายของเขาจบเรื่องวุ่นวายที่บ้านไปเปลาะหนึ่ง... อัครวินทร์จึงอนุญาตให้เขามาเฝ้าอยู่ที่นี่ในช่วงนี้ก่อน เพราะไม่ไว้ใจนักเลงพวกนั้น แล้วสองนักเลงนั่นก็เริ่มล้ำเส้นจริง ๆ! “เข้ามาสิ ยังกลับตอนนี้ไม่ได้ เดี๋ยวพวกไ****ดสงสัย” ดาวจ๋าไม่ค่อยอยากตามเขาเข้าไปในบ้านหลังนั้นเท่าไหร่... การกระทำที่เขาล่วงเกินเธอในเรือ ตบหน้าเธอ แล้วยังเพิ่งจับหน้าอกเธอเมื่อกี้อีก ทำให้เธอลังเลที่จะเชื่อใจเขาขนาดนั้น... โป้ก! “โอ๊ย... *หี้ย ทำไมกูไม่ซื้อบ้านหลังใหญ่กว่านี้วะ” สาวน้อยยืนนิ่ง ตาปริบ ๆ เห็นกับตาเลยว่าเขากำลังจะก้าวเข้าประตูบ้าน แต่เขาก้มไม่พ้นขอบประตูด้านบนเลยชนเข้าเสียงดังสนั่น ชายหนุ่มชะงัก บ่นพึมพำและยกมือขึ้นคลำหน้าผาก ก่อนก้มลงต่ำกว่าเดิมแล้วเดินเข้าไป อย่างกับยักษ์ในบ้านนิทานแน่ะ ดาวจ๋าแอบคิดว่าเขาตัวใหญ่เหมือนยักษ์ บ้านหลังนี้ดูเล็กเกินไปสำหรับเขาอย่างบอกไม่ถูก ก่อนที่เธอจะเม้มริมฝีปากเพื่อกลั้นรอยยิ้ม เพราะกลัวว่าถ้าเขาเห็นเธอหัวเราะ เขาอาจจะโกรธเธอ สาวน้อยเดินตามเขาเข้ามาด้วยความรู้สึกผ่อนคลายขึ้น ในบ้านนี้มีโถงเพดานสูงที่มีทุกอย่างให้ใช้ชีวิตได้ ไม่ว่าจะโซฟา ทีวี เคาน์เตอร์ครัวและตู้เย็น รวมถึงมีบันไดวนขึ้นไปชั้นลอยที่มีฟูกนอนขนาดใหญ่และผ้าม่านขาวบางสลับสีเข้มอยู่บนนั้นด้วย กำแพงฝั่งหนึ่งคือหน้าจอเหมือนโทรทัศน์แบน ๆ ต่อกันหลายเครื่อง ฉายภาพจากกล้องวงจรปิดในเซฟเฮ้าส์แบบเรียลไทม์ ดาวจ๋าจึงเห็นว่าตอนนี้พวกน้อง ๆ ในบ้านพากันเข้าไปนั่งร้องไห้อยู่ในห้องนอนห้องเดียวกันเงียบ ๆ “หิวมั้ย? เดี๋ยวฉันทำอะไรให้กิน” ดาวจ๋าหันไปมองชายหนุ่มที่เดินมาด้านหลังเธอ เขาตัวสูงมากจนเธอต้องเงยหน้าจนคอตั้งบ่า ก่อนที่สาวน้อยจะเบิกตากว้างด้วยความตกใจ “คุณ! เลือด!” นิ้วเล็ก ๆ ที่ชี้มาตรงเหนือคิ้ว ทำให้ซันยกมือขึ้นแตะตรงที่เจ็บ เลือดที่ติดนิ้วเขามาทำให้ชายหนุ่มยกมือขึ้นขยี้ ๆ กดไว้ ก่อนจะดึงมือออกมาด้วยสีหน้าเรียบเฉย “แค่นี้เอง ไม่ตายหรอก เธออยากกินอะไร?” เขาวกกลับมาเรื่องกินอีกครั้ง แต่ดาวจ๋าไม่สบายใจ เธอจับชายเสื้อเขา เงยหน้ามองด้วยสีหน้าวอนขอ “ทำแผลก่อนนะคะ ให้ฉันทำแผลให้นะ ฉันขอร้อง” ซันเกือบจะปัดมือเธอออกเพราะไม่ชอบให้ใครมาวอแวใกล้ ๆ แต่แววตาห่วงใยลึกซึ้งของสาวน้อย ก็ทำให้เขารู้สึกว่าถ้าเขาปฏิเสธความต้องการของเธอตอนนี้ เธอคงแตกสลายเหมือนแก้วบาง ๆ ที่ร่วงลงพื้น “อืม” เขาตอบสั้น ๆ ก่อนเดินผละออกมา เธอจึงปล่อยมือจากชายเสื้อของเขา ไม่นานชายหนุ่มก็หยิบกล่องยามาจากด้านบนเคาน์เตอร์สูงที่ถ้าดาวจ๋าต้องหยิบเอง เธอคงต้องใช้บันไดลิงปีนขึ้นไป “มานี่สิ” ชายหนุ่มโคลงศีรษะเรียก ก่อนจะดันตัวเธอให้นั่งลงบนโซฟา แล้วเขาก็นั่งขัดสมาธิบนพื้นตรงหน้า แล้วเงยหน้าหลับตาให้เธอทำแผลให้ หัวใจของดาวจ๋าเต้นแรงจนแทบทะลุออกจากอก เขาหล่อจัง... หล่ออย่างกับไม่มีอยู่จริงเลย... มือเล็ก ๆ สั่นเทาค่อย ๆ ทำแผลให้เขา โดยที่ชายหนุ่มไม่ลืมตาขึ้นมามองเลย นั่นทำให้เธอสบายใจขึ้น เพราะถ้าเขามองอยู่ เธอคงเขินจนไม่รู้จะวางมือไม้ไว้ตรงไหนดี “เสร็จแล้วค่ะ” ดาวจ๋าร้องบอกด้วยรอยยิ้ม เมื่อเธอปิดปลาสเตอร์กันน้ำให้เขาเป็นอย่างสุดท้ายหลังใส่ยา ซันลืมตามอง ไม่ทันคิดว่าจะเห็นสาวน้อยหลับตาพริ้ม ก้มลงมา ริมฝีปากอวบอิ่มของเธอเผยอน้อย ๆ สองมือประคองใบหน้าเขา แล้วลมเย็นสะอาดก็เป่าตรงหน้าผากของเขา “เพี้ยง หายเร็ว ๆ นะคะ” ชายหนุ่มนั่งตัวแข็ง ลืมตามองเธอนิ่ง ดาวจ๋าทำไปแล้วก็ตกใจตัวเอง เธอผละออกจากเขา กระโดดดึ๋งยกขาขึ้นบนโซฟาแล้วดึงมือมาแนบทรวงอกด้วยพวงแก้มร้อนผ่าว “ขะ ขอโทษค่ะ ปะ ปกติทำให้น้องสาว มะ มันเคยตะ ตัว” เสียงอธิบายตะกุกตะกักของเธอทำให้ชายหนุ่มยิ้มมุมปาก ก่อนที่เขาจะลุกขึ้น หยิบอุปกรณ์ทำแผลใส่กล่อง แล้วนำกล่องยาไปเก็บเงียบ ๆ ดาวจ๋ามองตามตาปริบ ๆ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ชายหนุ่มกดรับสายโดยไม่สนใจเธออีก ดูเหมือนเขาจะคุยกับเจ้านายเรื่องงาน ดาวจ๋าไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่เลยวางเท้าลงบนพรมหน้าโซฟา เธอมองไปรอบ ๆ และคิดว่าสิ่งที่น่าสนใจที่สุดในห้องนี้น่ะ คือคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊คบนโต๊ะตรงหน้าเธอ ดาวจ๋าไม่เคยเห็นคอมพิวเตอร์ของจริงมาก่อน เธอขยับตัวลงมานั่งลงบนพื้น มองภาพสะท้อนตัวเองจากหน้าจอสีดำด้วยความตื่นเต้น ไหน ๆ ก็ต้องอยู่ที่นี่สักพัก เธออยากให้เขาสอนใช้มันจังเลย ถ้าไม่ได้เล่นละครเป็นคน*หี้ยอย่างที่เขาบอก เขาก็ดูใจดีกับเธอออกนี่นา... นิ้วเรียวลองกด ๆ แตะ ๆ ที่คีย์บอร์ดดูด้วยความซุกซน เธอไม่คิดว่าคอมพิวเตอร์เครื่องนี้จะแค่พักหน้าจอไว้ เมื่อแตะไปโดนปุ่มนั้นปุ่มนี้ หน้าจอก็สว่างขึ้นมาทันที พร้อมคลิปวิดีโอที่เหมือนว่าเขาจะดูค้างไว้อยู่ ดาวจ๋าชะงัก นั่งตัวแข็งทื่อ... ก็ผู้หญิงขาว ๆ กับผู้ชายผิวเข้มในคลิปวิดีโอนั่นไม่มีใครสวมเสื้อผ้า แถมผู้ชายยังใช้ปากและลิ้นระรัวไปทั่วเนื้อตัวของผู้หญิงที่อ้าปากเหมือนกำลังร้อง แต่ไม่มีเสียงอะไรดังออกมา ดาวจ๋าอ้าปากค้าง... หันไปมองแผ่นหลังกว้างของชายหนุ่ม แต่ดูเหมือนเขาจะคุยงานติดพันไม่หันกลับมาเลย เธอหันกลับมามองหน้าจอคอมพิวเตอร์อีกครั้ง ท่าทางการอ้าขาเด้งก้นของผู้หญิงในหน้าจอดูไม่สุภาพ ทว่า... ทำไมกันนะ เธอรู้สึกร้อนรุ่ม... หลังจากโลมเลียไปทั่วเนื้อตัวหญิงสาว โดยเฉพาะตรงนมกับหอย เขาก็แอ่นกลางกายให้หญิงสาวอ้าอมดูดเลียอย่างเชี่ยวชาญ แล้วชายหนุ่มก็สอดความเป็นชายที่ดูไม่สวยเหมือนของซันเข้าไปในกลีบแฉะของหญิงสาวแล้วกระเด้า ไม่สวยเหมือนของเขาเหรอ... ดาวจ๋าตกใจความคิดตัวเองจนต้องยกมือขึ้นแตะใบหน้าผ่าวร้อน ใช้มือที่ไม่ได้นุ่มนิ่มเพราะทำงานหนักมาตลอดชีวิต ลูบแก้มป่อง ๆ ของเธอเหมือนจะลงโทษที่เผลอไปคิดแบบนั้น ทำไมเธอมองว่าของซันสวยล่ะ? ของซันน่ะ... ใหญ่กว่าของผู้ชายในคลิปนี่อีก! แต่รูปร่างความเป็นชายของเขากลับน่ามองกว่า... ปลายหัวเห็ดสีเข้มที่มีน้ำขาวขุ่นกระฉอกออกมาตอนเขาเดินมาหาเธอวันนั้น ดาวจ๋ากลัวจนหัวใจแทบจะหยุดเต้น แต่พอจินตนาการถึงมันในวันนี้ ประกอบกับการชักนำของสื่อลามกตรงหน้าเธอนี่ด้วย กลับทำให้หัวใจของดาวจ๋าเต้นแรง กางเกงในแฉะไปหมด... “ครับ ได้ครับนาย” สาวน้อยสะดุ้ง เมื่อเห็นเขาหมุนตัวมองไปทางหน้าจอของกล้องวงจรปิด เดี๋ยวเขาคงวางสายแล้วเดินมาหา เธอต้องปิดคลิปวิดีโอนี้ก่อน! เพราะไม่เคยใช้คอมพิวเตอร์ เธอไม่รู้ว่าต้องปิดตรงไหน ดาวจ๋าพยายามกดตรงนั้นตรงนี้ของแป้นคีย์บอร์ดมั่ว ๆ แต่แทนที่คลิปวิดีโอจะดับไป เสียงครางของหญิงสาวดังลั่น จนดาวจ๋าสะดุ้งโหยง ‘อ๊า อิไต อิไต!’ ตั้บตั้บตั้บ! ซันหันขวับมามอง เขาก้าวยาว ๆ แค่ไม่กี่ก้าวก็ถึงตัวเธอแล้ว! ดาวจ๋าตกใจกลัวว่าเขาจะทุบตีเหมือนที่พวกแมงดาทำกับเธอเลยรีบยกมือขึ้นบังใบหน้า แต่ชายหนุ่มกลับเพียงก้มลงมากดหยุดคลิปวิดีโอเสียวที่เขาเผลอเปิดทิ้งไว้เท่านั้น “ขอโทษครับนาย หนังโป๊น่ะครับ” ซันพูดคุยกับปลายสายอีกไม่กี่คำก็วางสาย ก่อนที่ดาวจ๋าจะค่อย ๆ ลดมือลง มองเขาตาแป๋ว แล้วประนมมือตรงริมฝีปากอวบอิ่ม “ขะ ขอโทษค่ะ” แทนที่จะโกรธ ซันกลับขำ “ฉันผิดเองที่ลืมปิดมันก่อนออกไป ตกลงว่าเธอหิวหรือยัง เดี๋ยวฉันทำอะไรให้กิน” ดาวจ๋ากำลังจะตอบว่าไม่หิวเพราะเกรงใจเขา แต่แล้วท้องเธอกลับร้องโครก ชายหนุ่มจึงเดินไปที่เคาน์เตอร์ครัว ไม่นานก็ถือถ้วยบะหมี่มาสองถ้วยกับตะเกียบ “อ๊ะ ขะ ขอโทษค่ะ” ดาวจ๋าแตะโดนมือเขาตอบรับถ้วย เธอรีบหดมือกลับมากุมไว้ด้วยใบหน้าแดงก่ำ แต่ซันดูออกว่าไม่ใช่ความเขินอาย เป็นความอับอายมากกว่า ‘มือหนูหยาบ กลัวจะบาดมือคุณ’ ท่าทางไม่มั่นใจของเธอ และคำพูดที่เธอพูดก่อนออกมาจากเซฟเฮ้าส์ทำให้ซันรู้ว่าเธอกังวลเรื่องอะไร เขาจึงวางถ้วยบะหมี่ไว้ใกล้คอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊ค แล้วนั่งลงบนพื้นฝั่งตรงข้าม กินบะหมี่ในถ้วยตัวเองด้วยท่าทางสบาย ๆ ดาวจ๋าหยิบถ้วยบะหมี่กับตะเกียบมาคีบเข้าปาก พลางเหลือบมองเขา... อดคิดไม่ได้ว่าเขาหล่อจริง ๆ นั่นแหละ ถึงบางทีเขาจะดูน่ากลัวยิ่งกว่านักเลงสองคนนั้นที่เฝ้าเซฟเฮ้าส์ก็เถอะ แต่เขาก็ทำเพื่อให้พวกนั้นเชื่อ เพื่อช่วยเธอ หวังว่าเขาจะไม่โกหกนะ... ดาวจ๋าได้แต่หวัง เพราะเธอไม่มีกำลังจะปกป้องตัวเองจากพวกผู้ชายที่มีทั้งพละกำลัง อำนาจ และปืน... แบบที่เธอเห็นเขาเสียบไว้ตรงเข็มขัดกางเกงนั่น... ได้เลยจริง ๆ ไม่รู้เพราะตอนนี้รู้สึกสบายใจขึ้นหรือเปล่า บะหมี่ถ้วยธรรมดาที่ไม่ได้ปรุงอะไรเพิ่มถ้วยนี้จึงอร่อยยิ่งกว่าอาหารดี ๆ ที่พวกนักเลงซื้อมาให้กินทุกวันตามคำสั่งของอัครวินทร์เสียอีก...

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more