Chapter 2 ดาวจ๋า

1529 คำ

ดาวจ๋าเป็นลูกสาวคนโตของบ้าน การเติบโตในหมู่บ้านเล็ก ๆ ห่างไกล และมีจันทร์เจ้า... น้องสาวหนึ่งคน กับน้องชายอีกห้าคนให้ดูแล ทำให้สาวน้อยวัยสิบแปดปีต้องทำงานหนักตั้งแต่เด็ก สองมือของเธอแตกจนเป็นแผลซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ก็ดูเหมือนเธอจะยังพยายามไม่พอ พ่อกับแม่จึงขายเธอให้พ่อค้ามนุษย์โดยไร้ความเมตตาสงสารเธอเลย... “สวย เอ๊าะ แต่มือหยาบฉิบหาย” ชายหนุ่มหนึ่งในพวกลูกน้องของพ่อค้ามนุษย์รายใหญ่วิจารณ์เธออย่างตรงไปตรงมา กลิ่นบุหรี่อบอวลในห้องนี้จนดาวจ๋าไอและสำลักควันอยู่หลายครั้ง ในที่สุดชายหนุ่มหน้าเหี้ยมก็ตัดสินใจ “ไอ้คุณวินทร์อะไรนั่นมันจะเอาเด็กสิบคนนี่ เอาอีนี่ไปเป็นคนที่สิบแล้วกัน มือหยาบหน่อยก็ไม่เป็นไรมั้ง ถือว่าได้กระดาษทรายไปขัดจรวด อาจจะได้อีกอารมณ์” เสียงหัวเราะของพวกลูกน้องดังก้องในห้องเล็กแคบ ดาวจ๋าก้มหน้าไอแค่ก ๆ น้ำตาคลอ ก่อนจะถูกแม่เล้ากระชากแขนให้ลุกขึ้นแล้วพาเธอไปอาบน้ำ ขัดสีฉวีวรรณเป็นครั้งสุดท้าย เธอถูกบังคับสวมชุดนักเรียนแล้วจับมัดมือไพล่หลัง มัดปากไว้ จากนั้นก็โยนตัวเธอขึ้นรถมาพร้อมสาวน้อยอีกเก้าคนที่ดูจะอายุน้อยกว่าเธอเสียอีก ถ้าถามว่าทำไมไม่สู้... เธอเคยสู้แล้ว ผลคือเธอถูกทุบตี ถูกทรมาน จนเธอทนไม่ไหว ทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ... เธออ่อนเพลียแทบหมดเรี่ยวแรง ตอนถูกจับบังคับมานอนกองกันใต้ท้องเรือสำราญเหม็นอับที่จอดเทียบท่าเรือเปลี่ยว เหมือนหมูรอเชือด... แม้ทุกคนจะถูกมัดปาก แต่เด็กสาวก็แอบร้องไห้กระซิก และบางคนพึมพำออกมาใกล้กับใบหูของดาวจ๋า “อ้ออ๋า แอ้อ๋า อู๋อัว...” พ่อจ๋า แม่จ๋า หนูกลัว... ดาวจ๋าหลับตา ปล่อยให้น้ำตาไหลอาบแก้ม ถึงจะสงสารและอยากช่วยเหลือเด็กพวกนี้ แต่เธอเองก็เป็นเหยื่อเหมือนกัน ทำอะไรไม่ได้เหมือนกัน ยิ่งเมื่อนายหน้าค้ามนุษย์เดินเข้ามาพร้อม ‘คุณวินทร์’ อะไรนั่น และพูดคุยกันด้วยภาษาที่เธอไม่เข้าใจ ดาวจ๋าก็ยิ่งรู้สึกว่าความหวังไม่ได้มีไว้เพื่อคนจนแบบเธอ แล้วเสียงร้องอุทานฮือฮาของนายหน้าค้ามนุษย์ ก็ทำให้ดาวจ๋าลืมตามองไป เห็นชายหนุ่มร่างสูงใหญ่กำยำ ถอดกางเกงออกอย่างไร้ยางอาย เผยให้เห็นอวัยวะของเขาที่ดาวจ๋าเพิ่งเคยเห็นอะไรแบบนี้ครั้งแรก ขนาดเห็นจากไกล ๆ ยังมองออกว่ามันใหญ่ยาวขรุขระไปด้วยเส้นเลือด รูปร่างพิสดารเกินกว่าที่สาวน้อยวัยสิบแปดปีผู้ไม่เคยสนใจในเพศชายจะเข้าใจได้ เขาก้าวอาด ๆ ตรงมา กวาดสายตามองเด็กสาวแต่ละคนที่พยายามถัดกายหนี ส่ายหน้าทั้งน้ำตาด้วยความกลัว ก่อนที่เขาจะสบตากับดาวจ๋า “อื้อ! อื้อ!” สาวน้อยหวาดกลัวเหมือนหัวใจจะหยุดเต้น! เธอถัดตัวหนีเขาพร้อมกับพวกเด็กสาว แต่กลับถูกฝ่ามือใหญ่จับไว้ตรงเหนือข้อเท้า แล้วเขาก็ลากเธอจนล้มหงายลงกับพื้น ทับอยู่บนเรียวขาของเด็กสาวอีกคน มันเกิดขึ้นเร็วมาก... เขาล้วงมือเข้าไปในกระโปรงเธอ กระชากกางเกงในออกแล้วโยนทิ้งไป ดาวจ๋าหวีดร้องอยู่ในผ้ามัดปาก! เธอกลัว! กลัวแทบจะขาดใจตอนที่เขาค่อย ๆ สอดอวัยวะร้อนผ่าวและเต้นตุ้บ ๆ จากชีพจรของเขา เข้ามาตรงหว่างขาของเธอ!! ตั้บ! “อื้อออ!!!” ดวงตาของดาวจ๋าเบิกกว้าง เธอร้องสุดเสียงด้วยความกลัวแต่ผ้าปิดปากก็ทำให้เธอส่งเสียงออกมาได้แค่นี้ แม้จะไม่รู้สึกเจ็บ เพราะเขาไม่ได้รุกรานเข้าไปถึงข้างในร่างกาย แต่ดาวจ๋าก็ไม่ได้รู้สึกดี... เธอไม่ชอบสิ่งที่ผู้ชายคนนี้ทำ ถึงแม้เขาจะนิ่งไป ชายหนุ่มแหงนหน้าสูดปาก ใบหน้าของเขาแดงก่ำ กลิ่นบุหรี่โชยมาจากพวกผู้ชายที่ยืนอยู่ห่างออกไป ในหูของดาวจ๋ามีแต่เสียงวิ้ง... เธอได้ยินเสียงผู้ชายในกลุ่มที่ยืนห่างออกไปตะโกนถามอะไรสักอย่าง แต่ดาวจ๋าฟังไม่เข้าใจ... เธอเกือบจะหมดสติอยู่แล้ว รับรู้เพียงแค่ว่าชายหนุ่มที่คร่อมร่างเธออยู่เขาพูดอะไรออกมาไม่รู้ ใกล้ใบหน้าเธอมาก ก่อนจะกระแทกสะโพกใส่หว่างขาเธออีกหลายครั้ง เป็นจังหวะหนัก ๆ ตั้บ! ตั้บ! ตั้บ! แรงกระแทกของเขาทำให้ดาวจ๋ากลับมามีสติอีกครั้ง ท่ามกลางเสียงร้องไห้ด้วยความหวาดกลัวของเด็กสาวคนอื่น ๆ ไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้ายที่เขาหยุดกระแทกใส่เธอแค่นั้น... ลมหายใจของเขาแรงขึ้นตอนที่ก้มลงมองสบตาเธอด้วยแววตาหื่นกระหายราวกับสัตว์! ดาวจ๋าหลับตาปี๋ หันหน้าหนีด้วยความรังเกียจเมื่อเขาก้มลงมาหอมแก้มเธอ อยากจะยกมือขึ้นเช็ดแก้มแต่มือก็โดนมัดไว้ “อย่าให้พวกมันรู้ว่าฉันไม่ได้เสียบเข้าไป ไม่งั้นเราได้ตายกันหมด” ดาวจ๋าเบิกตากว้าง... นั่นสิ ทำไมเขาไม่ข่มขืนเธอไปให้มันจบ ๆ เขาจะกระแทกแค่หว่างขาของเธอให้เสียงดัง ๆ โดยมีกระโปรงนักเรียนบดบังจากสายตาของพวกค้ามนุษย์นั่นทำไม ดูเหมือนดวงตาที่เรืองรองด้วยความหวังของสาวน้อยจะทำให้เขารู้ว่าเธอจะเล่นด้วยกับเขา ชายหนุ่มจึงกระชากผ้าปิดปากของเธอออก การถูกฉีกทึ้งพรหมจรรย์น่ะมันเจ็บ ดาวจ๋ารู้จากหนังสือนิยายพาฝันที่เคยอ่านในห้องสมุด เธอจึงเล่นละครไปกับเขาด้วยการตะโกนสุดเสียง! “เจ็บ! ปล่อยนะ หนูเจ็บ! อื้อ!” เสียงสุดท้ายดังออกมาแบบนั้นเพราะเขาจูบปิดปากเธอ! ดาวจ๋าเบิกตากว้าง ไม่คิดว่าเขาจะจูบเธอแบบนี้ด้วย เธอสับสนและไม่แน่ใจว่าเขาเป็นใครกันแน่ เป็นตำรวจที่แฝงตัวมาช่วยเธอ หรือเป็นแค่คนชั่วที่ปั่นหัวเธอเล่น ชายหนุ่มใช้ริมฝีปากเจนจัดบังคับให้เธอเผยอปากออก เขาดูดริมฝีปากล่างของเธออย่างยั่วยวนให้ดาวจ๋าเกิดอารมณ์บางอย่างข้างในช่องท้อง... ก่อนที่เขาจะสอดลิ้นเข้ามาอย่างดูดดื่ม สะโพกของเขาขยับวนช้า ๆ และเขาก็ครางเบา ๆ ชิดริมฝีปากของเธอด้วย ความเป็นชายของเขาเต้นตุ้บ ๆ ร้อนแทบจะลวกหว่างขาเธอ มันแนบอยู่กับกลีบและติ่งไตความสาวของเธอ แม้ว่าจะไม่ได้สอดเสียบเข้าไปข้างในก็ตาม “อื้อ! อื้อ!” ดาวจ๋าพยายามขัดขืน เธอเริ่มกลัวเขาแล้ว... แต่เบี่ยงหน้าหลบเท่าไหร่ เขาก็ตามจูบเธอไม่หยุด จนมือหนาจับใบหน้าเธอตรึงไว้ ก่อนสอดลิ้นเข้ามาอีกครั้ง ลากไล้ข้างในโพรงปากจนดาวจ๋ารู้สึกแปลก ๆ ในอกมันร้อน ๆ วูบวาบ... ตรงกลีบสาวเหมือนมันบวมเป่ง ดาวจ๋าคิดอย่างไร้เดียงสาว่าไม่รู้เพราะถูกเสียดสีด้านนอกจนบวมหรือเปล่า แล้ว... มันก็เปียก ๆ ด้วย เหมือนน้ำตรงหว่างขาของเธอจะรดราดความเป็นชายของเขาจนเปียกปอน ดาวจ๋ารู้ตัวอีกทีก็ขยับริมฝีปากตามเขาไปแล้ว เธอจูบตอบเขา หัวใจเต้นระรัว ก่อนจะรับรู้ถึงลมหายใจของเขาที่รุนแรงขึ้นความเป็นชายของเขาที่ขยับยุกยิก ราวกับจะสอดเสียบเข้ามาจริง ๆ ไม่ได้สิ เธอไม่ควรยอมเขาแบบนี้ ต่อให้เขามาดี หรือมาร้าย เธอก็ไม่ควรจูบตอบเขา! “โอ๊ย! *หี้ย!” ซันอุทานด้วยความเจ็บเพราะถูกเธอกัดลิ้น! เขาผละริมฝีปากออกมา งุนงงตัวเองว่าทำไมถึงเผลอเคลิ้มไปกับแค่จูบ เขาเกือบลืมแล้วว่าตัวเองมาทำอะไร... และทำไมถึงไม่เสียบเข้าไปให้จบ ๆ เพราะเด็กพวกนี้ถูกบังคับมา เจ้านายของเขาไม่ให้เขาทำร้ายพวกเธอมากไปกว่าพาออกไปจากตรงนี้ด้วยวิธีที่ทำให้พวกพ่อค้ามนุษย์ไว้ใจพวกเขาก่อน! ชายหนุ่มผละกายออก ฟาดฝ่ามือใส่ใบหน้าสวยน่ารักดังเพียะ! ความเจ็บมันซ่านไปจนถึงมุมปาก ดาวจ๋าอึ้ง นอนตัวแข็ง เบิกตากว้างค้างอยู่อย่างนั้น... เธอไม่แน่ใจแล้วว่าเขามาช่วยเธอจริง ๆ หรือหลอกเธอกันแน่ แต่แล้วชายหนุ่มก็ลุกขึ้นเดินห่างออกไป ทั้งที่ความเป็นชายของเขายังแข็งตั้งชี้ไปด้านหน้าอย่างนั้น... ดาวจ๋าได้ยินพวกเขาคุยกันอยู่ครู่หนึ่งด้วยความรู้สึกรับรู้ที่ติด ๆ ดับ ๆ ก่อนที่เธอจะหมดสติไปท่ามกลางเสียงร้องไห้ของพวกเด็กผู้หญิงที่ถูกจับมาขายโดยไม่มีใครเต็มใจยอม...

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more