ในอรุณรุ่ง จ้าวเหวินเต๋อส่งข้ารับใช้และสิ่งของกำนัลมาให้อวิ๋นเซียงเสียมากมาย และทั้งยังเสด็จมาด้วยตนเอง เอาอกเอาใจนาง อวิ๋นเซียงยิ้มกว้าง เอาอกเอาใจจ้าวเหวินเต๋อยิ่งนัก จ้าวเหวินเต๋อยกนางขึ้นมานั่งบนตักและกระซิบบอกนางเบาๆ
"ข้าหาข้ารับใช้มาให้เจ้าใช้สอย และส่งผ้าผ่อนแพรพรรณของประดับล้ำค่ามาให้ หากเจ้าว่างแล้วจงค่อยๆสำรวจ และนับมันดูอีกครา"
" ข้าหวังเพียงแค่เอาใจเจ้า และตอบแทนยามที่เจ้าจงรักภักดีต่อข้าเสมอมา ในการที่เจ้าเสียสละเพื่อข้ามามากมายนัก ข้ามิมีสิ่งใดตอบแทน มีเพียงใจของข้าที่มอบให้เจ้า และสิ่งของนอกกาย เหล่านี้นั้นมาปรนเปรอแก่เจ้า "
อวิ๋นเซียง ยกยิ้มดีใจยิ่งนัก และกอดรัดบุรุษของนาง ปลดผ้ารัดเอวของจ้าวเหวินเต๋อลงช้าๆและจุมพิตยอดอกเบาๆนางจุมพิตบุรุษไปทุกส่วน จวบจนถึงแก่นกลางกายนางก็อ้าปากขึ้นกว้างๆ ครอบครองแก่นกายของบุรุษอย่างว่องไว
"อา....อวิ๋นเซียงยอดรัก "
จ้าวเหวินเต๋อครวญครา
