2อาทิตย์ผ่านไป..
“ทำอะไร?” เสียงทุ้มเอ่ยถามเด็กสาวที่กำลังวุ่นกับการทำอาหารเช้าอยู่ เขาสวมกอดเธอเบาๆ ช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่เขามีความสุขมากที่สุด ไม่มีใครมาวุ่นวาย มีแค่เขากับเธอที่ใช้ชีวิตอยู่ในบ้านหลังนี้เพียงสองคน สองสามวันแรกเด็กสาวพยศเขาอยู่บ้าง หลังจากนั้นเธอก็เริ่มลดลงเรื่อยๆ จนเขาเริ่มรู้สึกดี ยิ่งมองเธอก็ยิ่งรู้สึกว่า..เธอน่ารัก
“ไข่เจียวค่ะ” นามิตอบออกไป
“อีกแหละ..กินจนหน้าจะเป็นไข่อยู่แล้ว”
“เฮียไม่ซื้ิออย่างอื่นมาบ้างหนิคะ” นามิกันตัวกลับมาเอ่ยกับไทด์ ก่อนตักไข่เจียวใส่จาน
“ก็..” ไทด์กำลังเอ่ยออกไป
“อะไรคะ?” เด็กสาวหยุดชะงักก่อนจะเอ่ยถามอย่างสงสัย
“ไปซื้อเองดิ” ไทด์เอ่ยขึ้น
“ให้หนูออกไปซื้อเอง” ดวงตาใสเบิกกว้างเมื่อได้ยินคำพูดของชายหนุ่ม
“ไปกับฉันไง”
“เฮียให้หนูออกไปข้างนอกได้แล้ว..” เธอชี้เข้าหาตัวก่อนจะเอ่ยถามเขาอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
“ทำไม คิดจะหนี?” ไทด์เดินเข
