SPECIAL 4 TIDExNAMI

1217 คำ

ร้าน Sogood Cafe’ “แล้วยังไงเรียนเป็นไงบ้าง” เหมือนแพรเอ่ยถามเด็กสาวตรงหน้า “ก็ดีนะคะ อีกสองเดือนก็จบแล้ว” “อืม ก็ดี แล้วเราจะมาทำที่ร้านพี่เลยไหม?” “ก็น่าจะนะคะ เดี๋ยวหนูต้องบอกป้าแหวนก่อนว่าคงไม่ได้ไปช่วยแกแล้ว” นามิเอ่ยบอกหญิงสาวข้างไป เพราะสองปีที่ผ่านมาเธอได้ไปสมัครเรียนเฉพาะเสาร์-อาทิตย์และช่วยป้าแหวน ป้าขายข้าวแถวอพาร์ทเม้นท์ของเธอ เธอตั้งใจเรียนจนใกล้จะจบแล้วที่จบคือจบแค่ม.6นะ เธอตั้งใจว่าอย่างน้อยก็ควรที่จะมีวุฒิไว้ติดตัวบ้าง “พี่บอกแล้วว่าพี่ส่งเราเรียนได้..แต่เราน่ะดื้อ” เหมือนแพรเอ่ยขึ้น ยื่นมือบิดเข้าที่จมูกของเด็กสาวอย่างมันเขี้ยว “งื้ออ พี่แพรอ่าก็หนูเกรงใจหนิคะ อีกอย่างที่ผ่านมาพี่แพรก็คอยช่วยเหลือหนูตลอด ขอบคุณนะคะ” นามิเอ่ยออกไป เธอเอื้อมกุมมือของเหมือนแพรเอาไว้ เพราะเหมือนแพรมักจะไปจัดการจ่ายค่าเช่าห้องให้เธออยู่ทุกเดือน เธอแทบจะไม่ได้ออกเลยด้วยซ้ำ “เราก็เหมือนน้องสาวพี่ อย่าคิดมาก” “ขอบคุณนะคะ” นามิเอ่ยขอบคุณไปอีกครั้ง ก่อนที่ทั้งคู่จะพูดคุยกันเรื่องทั่วๆไป จนล่วงเวลาปิดร้าน เหมือนแพรจึงเป็นคนมาส่งเด็กสาวที่อพาร์ทเม้นท์ด้วยตัวเอง อุ่นรัก อพาร์ทเม้นท์ “ขาดเหลืออะไร โทรหาพี่” เหมือนแพรเอ่ยออกไประหว่างที่จอดรถอยู่หน้าอพาร์ทเม้นท์ของเด็กสาว “ค่ะ พี่แพรขับรถกลับดีๆนะคะ” นามิเอ่ยออกไป ก่อนจะยกมือไหว้ลารุ่นพี่สาวและลงจากรถเหมือนแพร เธอโบกมือลานิดหน่อยก่อนจะหันหลังเดินเข้าหอพัก กึก..“เอ่อ.. ขอทางหน่อยค่ะ” เด็กสาวเอ่ยออกไป หลังจากที่เธอหันมาก็เจอชายแปลกหน้ายืนอยู่สองคน ทั้งสองกำลังยืนขวางทางเธออยู่ “คุณนามิใช่ไหมครับ” ชายตรงหน้าเธอเอ่ยถามขึ้น “คุณเป็นใครคะ?” เด็กสาวเอ่ยถามออกไป ในใจเริ่มหวาดหวั่น เธอเหลือบมองรอบข้างเพื่อหาผู้คนอย่างเอาตัวรอด “ผมชื่อยิม กรุณาขึ้นรถไปกับผมด้วยครับ” “ฉันไม่รู้จักคุณ..ถอยไป” นามิเอ่ยออกไปเธอกระชับกระเป๋าสะพายแน่น พยายามเดินเลี่ยงบุคคลตรงหน้า เธอไม่รู้จักเขาจริงๆ อยู่ๆจะมาพาตัวเธอไปไหน มันไม่ปลอดภัยเลยสักนิด “...” ยิมไม่พูดอะไรออกไป เขาเลี่ยงตัวปล่อยให้เด็กสาวเดินผ่านไป ก่อนจะรับบางอย่างจากลูกน้องที่ติดตามมาด้วย แล้วเดินตามหลังของเธอไป หมับ..“อึก อื้อ..” นามิตาเบิกกว้างเธอพยายามดิ้นรน เมื่อเธอถูกปิดจมูกด้วยผ้าที่มีกลิ่นฉุน เธอรู้สึกร่างกายของเธอมันแปลกไป สายตาเริ่มพร่ามัวก่อนดวงตาจะหลับลงอย่างหมดแรง ฟุบ..เธอสลบอยู่ในอ้อมแขนของยิม “ผมขอโทษนะครับ” ชายหนุ่มเอ่ยออกไปอย่างรู้สึกผิด เขาไม่อยากจะทำแบบนี้ซักเท่าไหร่หรอกแต่มันเป็นคำสั่งของเจ้านาย เขาก็ต้องทำ เขารู้ว่าเธอนั้นต้องไม่ยอมไปกับเขาง่ายๆอย่างแน่นอน เขาจึงต้องใช้วิธีนี้ มันเป็นวิธีเดียวที่ทำให้เธอนั้นไม่เจ็บตัว “มึงขับ” เขาอุ้มร่างบางขึ้นรถเอ่ยบอกลูกน้อง เขาวางเธออยู่ในเบาะหลัง จัดท่านอนให้เธออย่างดี ก่อนขึ้นได้านหน้าคนขับ และโทรรายงานเจ้านายทันที “เรียบร้อยแล้วครับเฮีย” 3ชั่วโมงต่อมา CONDO TIDE ตึก! ตึก! ตึก! เสียงของแข็งกระทบเข้ากับผนังห้องอย่างแรง “อื้อ..” เด็กสาวตื่นขึ้นมาด้วยความเจ็บปวดส่วนล่างของเธอ สายตาพยายามปรับโฟกัสให้มองภาพตรงหน้าให้ชัดเจน แต่ใครจะรู้ว่ายิ่งภาพตรงหน้าชัดเจนเท่าไหร่ ความรู้สึกปวดร้าวช่องทางรักก็ยิ่งเพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆอย่างทรมาน ปัก! ปัก! ปัก! “อ่า..เสียวฉิบ..” “อึก..” ใบหน้าหวานนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ “ตื่นแล้วเหรอ..นามิกา อื้ม” เสียงทุ้มเอ่ยกระเส่าออกไปเขายกยิ้มขึ้นเล็กน้อยเอวสอบสวนเข้าร่องรักเธออย่างไม่ออมแรง “อื้อ จะ..เจ็บ” เธอร้องออกมาด้วยความเจ็บ เธอพยายามโฟกัสภาพตรงหน้ามันกำลังชัดเจนอยู่แล้วแต่ด้วยความเจ็บมันพาให้น้ำตาของเธอเอ่อล้นออกมาทำให้เธอยิ่งเห็นตรงหน้าอย่างไม่ชัดเจน “โดยเปิดซิงก็เจ็บแบบนี้แหละ..อื้ม” ปัก! ปัก! ปัก! “ฮือๆ จะ..เจ็บ ปล่อยนะ” มือบางเริ่มยกขึ้นปัดไปมา เพื่อให้คนเบื้องบนหยุดการกระทำ “ปล่อยเหรอ..ได้ครับ เฮียจะปล่อยในทุกหยาดหยดเลยดีไหม หึ” ชายหนุ่มเอ่ยออกไปอย่างอารมณ์ เขามอบสรรพนามใหม่ให้กับเธอ เอวสอบยังคงตักตวงความคับแน่นของร่องรักเธออยู่อย่างสุขสม “อ๊ะ อื้อ..พอแล้ว ฮือๆ..พอ” หมับ! “อยู่เฉยๆสิวะ! เดี๋ยวก็แตกแล้วรอหน่อย!” ชายหนุ่มตวาดออกไปอย่างเกรี้ยวกราดเมื่อร่างบางปัดมือไปมาอย่าดื้อดึง เข้าจึงจับข้อมือของเธอไว้เหนือหัว จ้องมองเธอด้วยตาดุดัน “อึก ..พะ..พี่ไทด์” เด็กสาวเมื่อเห็นใบหน้าของชายหนุ่มอย่างชัดเจน เธอเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “ฮ่าๆ ดีใจวะที่ยังจำกันได้” ไทด์หัวเราะลั่นออกมาก่อนจะเอ่ยพูดกับเด็กสาว เขายกยิ้มขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์ นิ้วมือตวัดส่วนล่างแตะบางอย่างเบาๆ “ฮือๆ พี่ทำแบบนี้ทำไม ปล่อยนะ..อ๊ะ” “หึ เห็นอะไรไหม..” ไทด์เอ่ยออกไป เอวสอบเข้าออกอย่างช้าๆ เขาชูมือขึ้นมา เพื่อให้เธอเห็นเลือดมีแดงสดที่มันออกมาจากทางช่องรักของเธอ “อึก ฮือๆ..พะ..พี่ทำหนูทำไม” เด็กสาวส่ายหน้าไปมา เขาทำลายความบริสุทธิ์ของเธอแล้วยังจะมาทำเหมือนมันเป็นเรื่องสนุกอีกเหรอ “อยากเอา” “สารเลว..” เพี๊ยะ! “โอ้ย! ฮือๆ” เด็กสาวร้องออกมาด้วยความเจ็บ เมื่อถูกตีเข้าที่สะโพกอย่างแรง เธอร้องไห้ออกมาอย่างหนัก “ไม่ตี ก็ปากดีไม่เลิก หุบปากไป!” ไทด์ตวาดไปอย่างเกรี้ยวกราดอีกครั้ง ปัก! ปัก! ปัก! “แตกแล้วๆ อ่า..อื้ม” ไทด์ครวญครางออกมาครั้งสุดท้ายก่อนจะสวนเข้าช่องทางรักอย่างหนักหน่วง น้ำสีขาวขุ่นฉีดเข้าไปยังด้านในหมดทุกหยด “อึก ฮือๆ” นามิไม่ได้รู้สึกเสร็จสมอะไรกับร่างสูงเลย เธอนอนสะอื้นร้องไห้ออกมาอย่างหนัก เธอคิดว่าสองปีที่ผ่านเขาจะลืมเธอและปล่อยเธอไป แต่ไม่ใช่เลย กลับกลายเป็นว่าครั้งนี้เขากล้าทำสารเลวกับเธอ “ซี๊ดดด..” บล๊อก “หึ..” ร่างสูงสบถยิ้มออกมาอย่างพึ่งพอใจ เมื่อเขาเห็นเลือดปนกับน้ำรักของตัวเองไหลออกมาจากช่องรักของเด็กสาว ใครจะรู้ว่ามันคุ้มค่ากับการรอคอยแต่ไหน ที่ได้เธอกับคืนมาแถมยังได้ซิงของเธออีกด้วย เขายันตัวสูงขึ้นโยนเสื้อผ้าใส่เธออย่างแรง พรึ่บ! “ไสหัวไปได้ละ..” “ฮึก..”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more