“ถึงคราวมึงกูก็จะไม่ทิ้งมึงเหมือนกัน มีแววได้กอดคอกันร้องไห้แน่เราสองคน” เพราะแบบนั้นมีนาจึงพยักหน้ารับคำเพื่อนอย่างแข็งขัน เพื่อนดีๆ ที่คอยเตือนสติ ชักพากันไปในทางที่ควรไปมันไม่ได้หากันได้ง่ายๆ
นอกจากเพื่อนรักอย่างสุดที่รักก็มีกุ๊บกิ๊บนี่แหละที่เธอเรียกได้เต็มปากว่าเพื่อน
“เอาเป็นว่ามีอะไรมึงก็บอกกูด้วยแล้วกัน จะได้ช่วยกันคิดว่าจะเอายังไง”
“โอเค”
แต่พูดก็พูดเถอะ ถ้าในความเป็นจริงมันหยุดรู้สึกได้แบบที่คิด หรือมันง่ายแบบที่พูดกันก็คงดี
คุณทิมไม่ได้มีเด็กในสังกัดมากมายเท่าคุณเสือนี่คือเรื่องที่มีนารู้มาสักพักแล้ว คุณพยัคฆ์คนดีของสุดที่รักมีผู้หญิงในสต๊อกเป็นสิบยี่สิบคน ส่วนคุณทิมมีทั้งหมดสี่คน เลิกเลี้ยงแล้วสองยังไม่เลิกอีกสอง
แต่ถึงจะคิดแบบนั้นก็ยังปฏิเสธความจริงไม่ได้ว่าเขาเจ้าชู้พอกัน
หลังจากคุยกับกุ๊บกิ๊บเรียบร้อยแล้ว แม้จะเริ่มมีสติขึ้นมาบ้างแต่มีนาก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองกำลังรู้สึก
