“ทำไมทำหน้าเซ็งแบบนั้นวะ”
“พอดีว่าฉันไปเจอภาพอุจาดตามานะสิ” ณิชาแวะมาหามีนาที่ร้านกาแฟหลังจากที่เธอแวะไปส่งพี่สาวที่ผับและไม่คิดไม่ฝันว่าต้องไปเจอภาพทุเรศของชายหญิงคู่หนึ่งที่แทบจะสิงกันด้วยซ้ำ ณิชาเล่าเหตุการณ์ให้มีนาฟังจนหมดด้วยท่าทางขนลุขของณิชาทำให้มีนาหัวเราะดังลั่น
“หัวเราะอะไรของแก”
“อ้าว!!ก็เรื่องธรรมชาติไหม ก็แกไปผับไม่ได้ไปวัด”
“โอ๊ย!!มีนา ก็ควรให้ถึงรถก่อนไหม” ณิชาสาวมั่นและแสบไม่คิดว่าเธอจะทนดูภาพแบบนี้ไม่ได้
“ค่ะ!!” ณิชานั่งเม้าท์ให้มีนาฟังสักพักก่อนจะขอตัวกลับบ้านไปพักผ่อน ภายในร้านจึงเหลือแค่มีนาและเชนที่กำลังทำงานอยู่
“มีนา เรื่องงานฉันถามพี่ที่รู้จักให้แล้วนะ”
“เค้าว่าไงบ้าง”
“เขารับเด็กหลังครัวอยู่ ถ้าสนใจก็ไปสมัครได้เลย”
“จริงเหรอเชน ขอบคุณน๊า”
“ไม่เป็นไร” ท่าทางดีใจของมีนาทำให้เชนยิ้มตามด้วยความน่ารักของเธอ แววตาเปล่งประกายหลังจากรู้ช่องทางทำงาน
“ดีใจจัง”
เ
