บทที่ 21
ปล่อยใจไปกับสัมผัสหวาม
มิอาจหักห้าม
จ้าวเหวินฮวนเดินโซซัดโซเซเข้าไปในห้องรับรอง แล้วก็ต้องนิ่วหน้าเมื่อเห็นร่างบอบบางสวมใส่ชุดสีดำยืนหันหลังเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง
ภาพตรงหน้าไม่ค่อยคมชัดนัก เขาจึงกะพริบตาแล้วส่ายหน้าช้าๆ ภาพที่เลือนรางจากฤทธิ์สุราจึงชัดขึ้น แต่เพียงครู่เดียวก็เลือนรางราวกับอยู่ท่ามกลางเมฆหมอกแห่งความฝันเสียกระนั้น
“เจ้านะหรือผู้ที่ถือครองป้ายหยก”
คนตัวเล็กได้ยินเสียงที่แสนคิดถึงก็รีบหมุนกายหันกลับมาด้วยความดีใจ ทว่าจังหวะที่หมุนกายกลับมีสายลมยามราตรีพัดแรงเข้ามาทางหน้าต่าง ทำให้ผ้าคลุมผมและผ้าปิดหน้าเลื่อนหลุดจนเส้นผมสีดำขลับทิ้งตัวสยายลงกลางแผ่นหลัง เปิดเผยให้เห็นใบหน้าหวานงดงามจนทำให้ชินอ๋องถึงกับนิ่งงัน
“อีกแล้วหรือ...”
เขาบ่นพึมพำราวกับเหน็ดเหนื่อย ก่อนจะเดินเซไปยังโต๊ะอาหารที่อยู่ไม่ไกลนักแล้วฉวยไหสุราขึ้นมากระดกดื่มจนหมดไหราวกับย้อมใจ
สุราไหลลงลำค
