บทที่ 20
เยือนหอบุปผาเริงระบำ
ป้ายหยกทั้งสาม
ฟ่านลู่เสียนขมวดคิ้วมุ่นด้วยไม่เคยได้ยินว่ามีวิธีรักษาปราณมารแตกซ่านมาก่อน
“ปราณมารแตกซ่านรักษาได้ด้วยหรือ รักษาอย่างไรอธิบายมาเดี๋ยวนี้”
“ระ...รักษาโดยการอาบเลือดผู้มีปราณบริสุทธิ์ ซึ่งก็คือเด็กทารกเพศชายแรกเกิดจนถึงอายุไม่เกินเจ็บขวบ”
“ระยำ!”
ฟ่านลู่เสียนกัดฟันกรอด ชาติก่อนเถาเหลียวเกอรักษาร่างกายถึงหกปี ช่วงระยะเวลายาวนานเช่นนั้นต้องสังเวยชีวิตของเด็กบริสุทธิ์ไปมากมายขนาดไหนกัน
“ฆ่าเด็กไปแล้วกี่คน! ฆ่าอย่างไร!”
“หะ...หกคน ทุกๆ คืนเดือนหงายและคืนเดือนดับจะนำเลือดเด็กมาเทลงในอ่างเพื่อให้คุณหนูลงไปอาบใต้แสงดารา โดยจะขโมยเด็กมาทีละหกคนเพื่อขังเอาไว้ แล้วค่อยทยอยนำออกมาทำพิธี ซะ...ซึ่งตอนนี้ต้องตามหาเด็กที่จะใช้ทำพิธีรอบถัดไปอีกหกคน”
หวงตงหลินเอื้อนเอ่ยออกไปด้วยความเจ็บแค้นใจ ดวงตาคมกร้าวมองอีกฝ่ายด้วยความเกลียดชังอย่างฉายชัด เนื้อตัวสั่
