บทที่ 17
สตรีชั้นต่ำที่น่ารำคาญ
ข้าไม่เจียมตัว
ขบวนรถม้าของตระกูลเถาประกอบไปด้วยรถม้าสองคัน คันแรกเป็นของเสนาบดีกรมกลาโหมเถาเกอจื่อ คันที่สองเป็นของคุณหนูเถาเหลียวเกอหรือเวลานี้ยังเป็นเพียงฟ่านลู่เสียน ผู้ติดตามจากสกุลเถามีเพียงองครักษ์อวิ๋น และ ผู้ช่วยหวงตงหลินเท่านั้นนั่นเพราะไม่ต้องการผู้ใดรับรู้ถึงการมีตัวตนของ ‘ฟ่านลู่เสียน’ ผู้ที่จะมาเป็นหุ่นเชิดแทนเถาเหลียวเกอนั่นเอง ทว่าทั้งองครักษ์และผู้ช่วยต่างมีวรยุทธ์ระดับสูงสุดทั้งคู่ จึงนับเป็นการเดินทางที่ปลอดภัยในระดับหนึ่ง
“เดี๋ยวเราจะพักกันตรงนี้ก่อนเจ้าค่ะ”
ผู้ช่วยหวงซึ่งเป็นคนบังคับรถม้าคันที่ฟ่านลู่เสียนนั่งกระโดดลงจากหลังม้า ก่อนจะตวัดม่านประตูให้ผู้ที่อยู่ด้านในและกำลังนอนเอกเขนกอย่างน่าหมั่นไส้ก้าวลงมา
ใบหน้าของผู้ช่วยหวงนั้นยับยู่ เพราะต้องฟังเสียงเจื้อยแจ้วของสตรีชั้นต่ำที่คอยยื่นหน้าออกทางหน้าต่างแล้วชวนคุยเรื่องสัพเพเหระตล
