“เวนิสยังไม่เข้าบ้านแล้วไปไหน”
“เมา! แล้วก็ไปกับพี่คินอ่ะ”
ใบบุญยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาลูบหน้าตัวเองอย่างคนสิ้นหวังที่ได้ยินเจ้าขุนตอบแบบนี้อีกเธอพยายามจะปิดแต่เจ้าขุนดันเปิดซะหมดทางด้านเวกัสที่ได้ยินแบบนั้นสีหน้าก็เรียบนิ่งจนเจ้าขุนแปลกใจ
“ทำไมทำหน้ายังงั้นอ่ะป๊าซีเรียสอะไรพี่คินก็คนกันเองอีกอย่างป๊าก็อยากได้พี่คินเป็นลูกเขยอยู่แล้วไม่ใช่ไง”
“เวนิสเป็นผู้หญิงยังไงก็ดูไม่ดีที่หายไปกับผู้ชายสองต่อสองแบบนี้”
“เกิดอยากจะมาหวงลูกสาวซะงั้นอ่ะ”
“ต่อให้จะอยากให้ลูกเป็นฝั่งเป็นฝากับคนที่เลือกให้แค่ไหนทุกอย่างมันต้องเกิดขึ้นเพราะความรักและความเต็มใจของทั้งสองฝ่ายและที่สำคัญต้องอยู่ในสายตาผู้ใหญ่แกก็เห็นว่าทุกวันนี้พี่สาวแกกับอคินแทบจะไม่มองหน้ากันอยู่แล้วถ้าเกิดอะไรเกินเลยแบบที่อีกฝ่ายไม่เต็มใจจะมองหน้ากันยังไง”
“นี่ป๊าเป็นคนหัวโบราณตั้งแต่เมื่อไหร่นี่มันยุคไหนแล้วป๊าและคนที่เวไปด้วยคือพี่อคิ
